۰ نفر
۳۰ خرداد ۱۳۹۰ - ۱۶:۰۶

این قاعده بازی است که اگر شما حرفی برای گفتن نداشته باشید، مخاطب، به سرعت رسانه دیگری را انتخاب می‌کند و «دست‌های پنهان و برنامه‌های پشت‌پرده و دسیسه‌های در سایه» حکم «مارادونا»ی بازی افت مخاطب را دارد و همواره «غضنفر»ها عامل ریزش مخاطب بومی بوده‌اند، بویژه در عصر حاضر که دیگر رسانه‌ها «مرز»ی برای جذب مخاطب متصور نمی‌شوند.

دو شب پیش (شنبه 28خرداد)، تلویزیون در گزارشی خودش را به آب و آتش زد که فضای معنوی دانشجویان و جوانان در اعتکاف را به تصویر بکشد اما از آنجا که نه هنرش را داشت و نه سواد رسانه‌ای‌اش را، تنها توانست روی اعصاب مخاطب رژه برود و باعث بالارفتن آمار بینندگان «من‌وتو» شود.

داستان خیلی ساده‌است، یک خبرنگار به دانشگاه تهران می‌رود، منتظر می‌نشیند تا یک دانشجو گریه‌کند یا گریه‌اش را در می‌آورد و بعد...«چه حسی دارین الان؟» و یا یک سوال دیگر که «برای چی به اعتکاف آمدین؟»...این ها یعنی حوزه «دین و آیین‌های دینی» در رسانه ملی، رسما یتیم است و برنامه‌ریزان(؟!) این حوزه نهایت زحمتی که به خود می‌دهند، آماده‌کردن بیلان کاری است برای ارائه به مقام‌های بالاتر!

خدا بر درجات(!) بی‌بی‌سی فارسی بیافزاید که به خوبی از کاه، کوه می‌سازد و ما هم در عوض از کوه، کاه هم نمی‌توانیم بسازیم!

سال‌هاست که تبلیغ آیین‌های دینی - انقلابی‌مان را با «غم و غصه و گریه» گره زده‌ایم. حال آنکه «اعتکاف و یا مراسم شب قدر» فصل بی‌نظیر نشاط انسان‌هایی است که عشق‌بازی را از خاک به افلاک می‌رسانند و خود را در آغوش مهربان حضرت دوست، رها می‌کنند. چنین ارتباط و مرتبه‌ای، نیازمند نمایش تصویری گریان و غم‌بار است؟ کاش می‌شد به همکاران رسانه‌ای خود بگوییم، کلا در برخی حوزه‌ها کار نکنند، اینطوری خیال همه‌مان راحت‌ است که حداقل «دافعه» ایجاد نمی‌شود.

اینکه چه زمانی قرار است ما در فعالیت‌های رسانه‌ای مان، شادی جمعی و نشاط دینی‌مان را هم به خوبی تصویر کنیم، الله اعلم! به هر حال باید اعتراف کرد که مخاطب امروز، با هیچ رسانه‌ای «عقد اخوت» نبسته، به محض آنکه احساس کند اولا «خود»ش در رسانه جایی ندارد ـ منظور نیازها، حرف‌ها، نقدها و انتظارات و... است ـ و ثانیا «شعور» او از سوی رسانه محترم شمرده نمی‌شود، به راحتی رسانه‌اش را عوض می‌کند.

و در این معامله، هنر استفاده از ابزار رسانه‌ای، برگ برنده هر رسانه است و البته وجه تمایز رسانه‌های ما با رسانه‌های دنیا، یدک‌کشیدن نام و البته یاد «اسلام عزیز» است وگرنه کپی‌کاری و تقلید از رسانه‌های دیگر که برای تولید بومی (ملی - مذهبی) جواب نمی‌دهد.

«من‌وتو» یک رمز ساده است برای مدیران رسانه که به هوش باشند؛ رسانه یک جاده یکطرفه برای مدیران و ورود ممنوع برای مخاطب نیست، رسانه بزرگراهی است که هم برنامه‌ساز و هم مخاطب در آن حضور دارند؛ وای به روزی که رسانه‌ای تبدیل شود به «من و من»!

60

کد خبر 158479

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 11
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام A1 ۱۸:۱۱ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    اب بریز اونجا که می سوزه
  • Aliz US ۱۸:۳۲ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    حرف دل ملت را گفتی‌... این قضیه واسه همهٔ برنامه هست... حتی شبکه فارسی۱... به هر حال، کاش گوش شنوائی باشه
  • H US ۱۸:۵۹ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    وای به روزی که رسانه‌ای تبدیل شود به «من و من»!
  • بدون نام IR ۱۹:۰۸ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    شعور را خوب آمدی. ولی مشکل از جای دیگری است. مشکل از عدم استقلال صدا و سیما (در مدیریت) است. برای همین است که بیننده با این رسانه قهر کرده است
  • بدون نام IR ۱۹:۰۹ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    صدا و سیما = اختصاصی = ایدئولوژیک هر چیز دیگر آن برای حفظ ظاهر است
  • بدون نام US ۱۹:۱۶ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۰
    0 0
    چون تلویزیون ایران در اختیار یکسری برنامه ساز خیلی خودی است که یک مقدار خلاقیتشون خیلی زیادی و بینندگان محترم درک نمی کنند
  • amin IR ۰۶:۰۸ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۱
    0 0
    ببینید!خوب ما هم در عوض آنتن های ماهواره را به زور جمع می کنیم تا مخاطب مجبور شود تلویزیون خودمان را ببیند. جمع کردن ماهواره ها حدودآ بیست میلیون نفر-ساعت! کار می برد.نصف این انرژی را بگذاریم به خدا برنامه هایمان مخاطب پیدا می کنند
  • بنده خدا IR ۰۸:۰۲ - ۱۳۹۰/۰۳/۳۱
    0 0
    دقیقا درست می فرمایید متاسفانه بی دینی ماهم عین بی سیاستی ماست...
  • سعید IR ۰۸:۱۴ - ۱۳۹۰/۰۴/۰۳
    0 0
    چرا از واقعیت فرار میکنیم مخاطبان ایرانی هم به برنامه هایی نیاز دارند که صدا و سیمای خودمان اجازه پخش ان را ندارد البته این یکی از دلایل است بقیه را خودتان قید کردید
  • كامران IR ۱۳:۳۳ - ۱۳۹۰/۰۴/۱۸
    0 0
    مدعيان دقيقا تيشه به ريشه دين ميزنند لطفا ادامه بديد
  • saber IR ۱۹:۰۹ - ۱۳۹۰/۰۴/۱۸
    0 0
    واقعا مردم دین را همراه با گریه می دانند من خودم دیدم که روز عید مبعث به جای شادی و توضیح در مورد عید ، شروع به خواندن مصیبت کردند راستی اشکال نداره از مطالب شما کمی کپی برداری و البته با ذکر نام شما در وبلاگم بگذارم ؟ این مصیبت خواندن هم خودش مصیبتی است واقعا

آخرین اخبار

پربیننده‌ترین