او دغدغه مخاطب ندارد

عباس کیارستمی نه تنها در ده سال اخیر که فیلم‌هایش در ایران به نمایش عمومی در‌نمی‌آید در دهه 40 و از زمانی که اولین فیلمش را ساخت به نظر نمی‌رسید که در گیر‌و‌دار جذب مخاطب و اکران فیلم‌هایش و تولید فیلم‌های پربیننده باشد. کیارستمی در سال‌های دهه 40 و 50 هم که برای کودکان و با حمایت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فیلم می‌ساخت در مورد اکران فیلم‌هایش دغدغه مند به نظر نمی‌رسید اما به هر حال در آن مقطع امکان اکران فیلم‌هایش فراهم شد و تا ده سال قبل هم وضعیت به گونه‌ای بود که امکان تماشای فیلم‌های کیارستمی در سالن‌های سینمای تهران وجود داشت اما چندی است که دیگر این امکان وجود ندارد و دلیل آن هم می‌تواند فراتر از علاقمند بودن یانبودن کیارستمی به نمایش فیلم‌هایش در ایران باشد، زیرا تا پیش از این سال‌ها هم کیارستمی خود نقش چندان تأثیرگذاری در اکران فیلم‌هایش نداشت. ویژگی کار کیارستمی این است که برای مخاطب عام فیلم نمی‌سازد و این مسئله می‌تواند ریشه در ساختار ذهنی، فضاهای مورد علاقه و یا نوع نگاه این فیلمساز داشته باشد؛ براساس هر یک از این دلایل کیارستمی کارگردانی نیست که نگران اکران شدن فیلم‌هایش باشد و شاید به همین خاطر است که وقتی امکان اکران فیلم‌ها در ایران از او گرفته می‌شود، تلاش و پیگیری چندانی برای به نتیجه رساندن کار و در نهایت اکران فیلم‌هایش انجام نمی‌دهد.