جار و جنجال جالبی راه افتاده برای یادداشت‌خواندنی پریروز مجید جلالی در صفحه ورزش روزنامه خبر. جلالی تئوریسین فوتبال است اما اتفاقاً در یادداشت مزبور، تئوری‌پردازی نکرده و هیچ ننوشته مگر بیان بخشی از تاریخ. مخالفین هم که عمدتاً صبغه ورزشی ندارند و مهمانان خود خواسته عرصه ورزش هستند، نه با جلالی که احیاناً قصد زورآزمایی و زورگویی به تاریخ، تاریخی که اظهر من الشمس است را دارند. جلالی می‌گوید ایده دو قطبی شدن فوتبال در شهرها، اساساً کار انگلیسی‌ها است و مصادیق آن را نیز از فوتبال بدوی قرن پانزدهم میلادی تا امروز ذکر می‌کند.
مسلماً اینجا جلالی فقط راوی تاریخ است. جعلی هم رخ نداده. فوتبال به کلی پدیده‌ای است که درانگلیس اختراع شده. آیین‌ها، مسابقات، قوانین و مقررات و حواشی‌اش هم مادرزاد، انگلیسی است. جلالی درباره اجرای این ایده در ایران نیز اسنادی ارائه می‌کند. او به درستی تمامیت ورزش ایران تا دهه 40 خورشیدی را در رشته کشتی می‌بیند. و سپس از ضرورت تحول‌آمرانه در نظام پوسیده ورزش کشور در آن مقطع زمانی می‌نویسد. جلالی درباره انحلال تعمدی شاهین و دارایی هم بیراه نمی‌گوید. او صرفاً روایتگر تاریخ فوتبال است. مقوله‌ای که جایی در انبوهه جراید ورزشی ندارد.
دست‌اندرکاران فوتبال، مربیان و بازیکنان نیز مباحثی که ربط مستقیمی به امروز نداشته باشد را برنمی‌تابند. به همین خاطر عده‌ای به بهانه «توهین به هواداران پرشور» و پیش کشیدن این موضوع که یادداشت جلالی، آن دسته از هوادارانی که «در سرما و گرما» به استادیوم می‌آیند و حنجره‌شان را فدای رنگ محبوبشان می‌کنند، نادیده گرفته!
به گمان من، یادداشت جلالی فتح بابی است برای طرح موضوعاتی که فوتبال ما دائماً از نادیده گرفتنش متضرر می‌شود. اگر جار و جنجال‌ها ادامه پیدا کند، شاید جلالی هم قید پیگیری قضیه را بزند. به هر حال تقصیر او نیست که طبق آمارهای رسمی 72 درصد آدم‌های این فوتبال زیر دیپلم هستند. تاریخ نمی‌خواهند پول می‌خواهند.
نظر شما