به فوتبال فکر می‌کنیم

علی جوادی
 او درست زمانی که همه فوتبال ایران چشم امیدشان را به او دوخته بودند فوتبال را سربلند بیرون آورد تا تلخ‌ترین جمله‌اش را نثار برخی افراد حاضر در فوتبال کند: مجبور بودیم با تمام وجود بازی کنیم تا جواب بعضی‌ها را بدهم. آنها که در این هفته ابهام‌های زیادی را مطرح کردند تمام زندگی‌شان پر از ابهام است. پسر دوست‌داشتنی عارف که زمانی در زمین رویایی وحدتی‌های سابق (قیایی) به فوتبال ایران معرفی شد، اگرچه در زمان بازی زیاد در تیم ملی جولان نداد ولی آنقدر اراده داشت که بعد از دوره طولانی مدت حضورش در تیم ارتش به دنبال آرزوهایش در مربیگری بگردد. مربیگری در وحدت، هما، پیام خراسان، سایپا، پاس، صباباتری، شهید قندی یزد، استقلال اهواز و فولاد در کنار حضورش در تیم نوجوانان و جوانان ایران از او یک مربی کارنامه‌‌دار ساخته است.

مرد 53 ساله فوتبال ایران که 6 سال پیش همراه با پاس قهرمانی در ایران و 4 سال پیش همراه با صباباتری قهرمانی در جام حذفی و سوپر جام کشور را به دست آورد، هیچ وقت به یاد ندارد که همکاری‌اش با تیمی، آن گونه تمام شده باشد که او می‌خواهد. مرد اخلاقگرای فوتبال ایران که در هفته آخر لیگ برتر به همه درس داد و باعث شد همه اهالی فوتبال از روزنامه‌ها گرفته تا رئیس کمیته فرهنگی فدراسیون فوتبال زبان به تحسین او باز کنند، در پایان این لیگ از فولاد هم جدا می‌شود. او فقط به این دلیل راه آخر را انتخاب کرده که شنیده تیمش پیش از پایان فصل، گفت‌وگوهایی جداگانه با چند مربی داشته است. مربی اخلاق که در میان اهالی فوتبال به مرد کامپیوتری مشهور است باز هم باید به دنبال مذاکره باشد تا تیمی دیگر را برای خود انتخاب کند. آن هم در فوتبالی که تا گلو در اتهام و تهمت و سوءظن و تیرگی‌های خاص این قبیل نابهنجاری‌هاست. فوتبالی که ته‌مانده امیدش را به مربی فولاد دوخته بود ولی خودش حق مربی را نداد و روی واقعی‌اش را به او و همه نشان داد. مربی، مثل همیشه فقط به فوتبال فکر می‌کرد اما فوتبال ما فوق‌العاده بی‌رحم است چون نه به جلالی که به هیچ کس فکر نمی‌کند.