به گزارش خبرآنلاین، بهرام توکلی که در نشست نقد و بررسی «اینجا بدون من» در خبرآنلاین سخن می‌گفت در پاسخ به پرسشی در مورد نقش منتفدان در تعیین مسیر فیلمسازان گفت: «از آنجا که منتقدان مخاطب متخصص سینما هستند و به لحاظ تئوریک قاعدتا از فیلمسازان مسلط تر هستند به سینما، احساس تشویق از سوی آنان بسیار ارزشمند است، ولی من منتقد را جدای از مخاطب نمی‌بینم. منتقدان مخاطبان ویژه تو هستند و نظراتشان قطعا تایین کننده است.»
او ادامه داد: «اما از نگاه من ارتباط بین فیلمساز و منتقد در ایران به طور کلی گسسته شده است و نمی‌توانیم ارتباط منطقی بین این دو گروه ببینیم. جریان نقد به یک سمت می‌رود و جریان فیلمسازی به سمت دیگر و خیلی نمی‌توانند روی هم تاثیر بگذارند. این در شرایطی است که در خارج از کشور نظرات منتقدان مستقیماً بر جریان فیلمسازی تاثیر دارد، ولی در ایران چنین نیست.»
توکلی گفت: «اغلب فیلمسازان نقدهای مثبت را طبیعی و نقدهای منفی را توطئه تلقی می‌کنند، اصلا انگار همه در هاله‌ای از توهم دور خودمان می‌چرخیم، در سینمای محلی و ورشکسته‌ای که داریم، در جمع‌های محدود و مهمانی‌های خودمانی، از خودمان در ذهنمان هنرمندانی جاودانه ساخته‌ایم که کسی هم جز به تحسین نباید درباره‌مان نظر بدهد، به محض اینکه درباره ضعف‌های فیلم خودم حرف می‌زنم به من می‌گویند فروتنی می‌کنی، اصلا فروتنی در کار نیست، سینما برای من جدی است و می‌دانم کجا ایستاده‌ام و چقدر فاصله زیادی دارم تا فیلمی که بشود به آن گفت سینما.»
کارگردان «پرسه در مه» گفت: «این فضای پر از توهم برای من شبیه شوخی است، یک شوخی گزنده که متاسفانه از آن جوان 20 ساله فیلم کوتاه‌ساز تا آن فیلمساز 70 ساله را در بر گرفته، بی‌دلیل نیست که در این سینما اتفاقی نمی‌افتد، انگار قرار نیست ببینیم کجا ایستاده‌ایم. در این ایجاد توهم بخش محدودی از منتقدان هم نقش داشته‌اند اما قطعا خود ما فیلمسازان متهمان اصلی هستیم.»
متن کامل نشست نقد و بررسی «اینجا بدون من» را اینجا بخوانید.
58243
نظر شما