بین ما و اسرائیل تنها سلاح حکم می کند

محمدرضا نوروزپور

 دور تازه حملات رژیم صهونیستی به غزه و برهم خوردن آتش بس موقت میان حماس و اسرائیل در آستانه روز قدس و نیز ارائه طرح تشکیل دولت مستقل فلسطینی به سازمان ملل صورت می گیرد. با سقوط رژیم مبارک ازاد شدن احساسات میلیون ها مصری زخم خورده و تحقیر شده از سوی اسرائیل فتح و حماس به صورت نیم بند با یکدیگر آشتی کردند و زمزمه های تشکیل دولت فلسطینی به مرزهای 1967 در سازمان ملل شنیده می شود.اما آیا حماس حاضر است این کشور فلسطینی را در کنار ماهیتی به نام اسرائیل بپذیرد؟ آیا فتح می پذیرد که راهی جز مبارزه تا رسیدن به حق برای فلسطینی ها وجود ندارد؟ این ها و خیلی اماو اگر ها و چراها وچگونه های دیگر را در کافه خبر با وزیر اسراء و آوارگان فلسطینی مطرح کردیم. عطاالله ابوالسبح، در کافه خبر برای ما از خیانت های برخی از اعضای فتح و سازش ناپذیری حماس در برابر اسرائیل گفت و سرانجام بحث را با این جمله ختم کرد که بین آنها و رژیم صهیونیستی سلاح حکم خواهد کرد.

فکر می کنم بهتر باشد بحث را از اختلافات فتح و حماس شروع کنیم و توافقات اخیر بین این دو گروه فلسطینی را بعد از چند  دور نزاع و کشمکش گاه حتی خونین به فال نیک بگیریم. آیا واقعا می توان به این اتحاد دلخوش کرد؟     آشتی وتوافق، هدف هر فلسطینی است و ما در این جهت عمل می کنیم جدایی ما تنها به دلیل تعدادی از افراد است که با طرح صهیونیستی مبنی بر جدایی ملت فلسطین ارتباط پیدا کردند که در راس آنها آقای محمد دحلان هست که مجموعه ای از افراد مثل خود را دور خود جمع کرد و پس از آن حقایقی بر ما آشکار شد که اینها سعی دارند با هماهنگی با اسرائیل در درون فلسطین آشوب ایجاد کنند و این بر اساس نقشه جهنمی کاندولیزا رایس یعنی "هرج و مرج خلاق" بود. این مجموعه صلح با اسرائیل و آشتی با آن را بر منافع ملی فلسطین و آرامش داخلی فلسطین ترجیح دادند و متاسفانه این مجموعه شکل گرفت و آشوب خلاق را نیز به وجود آورد و بر علیه جنبش مقاومت اسلامی که در ژانویه 2006 در انتخابات پیروز شد سلاح کشیدند. از روز اول نتایج انتخابات را که تمام جهان شاهد این بود که انتخابات سالمی است را نپذیرفتند و هر روز یک مشکل جدید را در درون فلسطین به وجود آوردند. این اوضاع مدت یک سال طول کشید تا اینکه اختلافات شدت گرفت و به اوج خود رسید و در نهایت با دخالت ملک عبدالله پادشاه عربستان گروههای مختلف فلسطینی توافق مکه را امضا کردند و حکومت وحدت ملی تشکیل شد. هنوز صد روز از توافق نگذشته بود که آشوبگران به رهبری محمد دحلان آشوب را از سر گرفتند که منجر به درگیری مسلحانه شد و حماس توانست درجولای 2007 بر  غزه سیطره پیدا کند و از همان زمان ملت فلسطین به دو دسته تقسیم شد. مصر تلاش فراوانی نمود تا بین گروههای مختلف فلسطین آشتی به وجود آورد. متاسفانه با شکست مواجه شد. زیرا شرایط سازمان آزادی بخش فلسطین برای آشتی این بود که ما مذاکرات با اسرائیل را به رسمیت بشناسیم و همچنین توافقاتی که بین سازمان آزادی بخش و اسرائیل به وجود آمده بود را به رسمیت بشناسیم. دلیل اصلی اینکه ما نمی توانستیم این شرط را بپذیریم این بود که در این توافقات سازمان آزادی بخش، اسرائیل را به رسمیت شناخته بود که این موضوع از نظر ما حرام و خیانت به فلسطین بود و ما به صراحت اعلام کرده و می کنیم که اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم.

  تا اینکه حسنی مبارک از حکومت کنار رفت و بر این اساس آشتی با اشراف شورای نظامی مصر صورت گرفت. حتی در همین زمان هم که بحث توافق با فتح جدی شد، حماس بر موضع خود پافشاری کرد و این شرط آشتی ما با فتح بود که ما هرگز اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم.

یعنی شما شرط کردید که حتی در صورت تشکیل حکومت وحدت ملی با فتح اسرائیل را به رسمیت نخواهید شناخت؟
 هرگز. ما در هیچ شرایطی اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم.

برخی از اعضای سازمان فتح هم ادعا می کنند که اسرائیل را به رسمیت نشناخته اند و این  ساف است که رسما موجودیت اسرائیل را پذیرفته است.
بله، فتح ادعا می کند که اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد بلکه سازمان آزادی بخش به رسیمت شناخته است ولی این ادعایی باطلی است زیرا فتح بزرگترین بخش سازمان آزادی بخش است و ریاست فتح بر عهده محمود عباس است که ریاست سازمان آزدای بخش را نیز بر عهده دارد و ریاست کمیته اجرایی فتح را نیز بر عهده دارد.  در عوض ما اگر این ادعا را می کنیم ، عضو سازمان آزادی بخش نیستیم. حماس عضو سازمان آزادی بخش نیست.

برخی می گویند حماس در پنهان برخی شروط فتح را برای آشتی ملی و سپس تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی در کنار اسرائیل پذیرفته است و نوعی سازش نرم میان حماس و فتح با موجودیت اسرائیل شده است. این تا چه حدی درست است؟
ما محال است که اسرائیل را به رسمیت بشناسیم. این استراتژی ما ریشه در قرآن کریم دارد. یعنی منطق قرآنی آن را حمایت می کند. در قرآن کریم آمده است که از رود تا دریا متعلق به ماست. خداوند در سوره اسرا سرزمین فلسطین را برای ما معین کرده است: "سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصی الذی بارکنا حوله" مسجد الاقصی الذی بارکنا حوله، یعنی فلسطین.اختصاص فلسطین به یهودیان طبق این آیه کفر است و ما هرگز کفر نمی کنیم. مساله تنها به رسمیت شناختن اسرائیل نیست بلکه برای به رسمیت شناختن دولت اسرائیل یعنی اینکه ارکان دولت" سرزمین حکومت و ملت" آنها را به رسمیت بشناسیم و این سرزمین را به آنها متعلق بدانیم که این کفر است زیرا خداوند به این رضایت نمی دهد.

مساله دوم این است که سرزمین فلسطین متعلق به شخص خاصی نیست و ملک شخصی کسی نیست. سرزمین فلسطین متعلق به همه ملت فلسطین و وقف اسلام است.چه کسی مالک فلسطین است که آن را ببخشد؟ محمود عباس؟

فتح می گوید چاره ای جز سازش نیست. نمی توان تا پایان دنیا با اسرائیل جنگید. پس بهتر است با آنها سازش کرد تا دست کم بخشی از حقوق ملت فلسطین به دست آید. اما شما معتقد به مقاومت تا آخرین نفس هستید. ایا شما مقاوت را شرط حیات فلسطین می دانید؟
رسول الله می فرماید: امت با جهاد زنده است و اگر جهاد را ترک نماید مرده است به ویژه اینکه امتی صاحب حق باشد. اگر به یاد داشته باشیم که اسرائیل مانند طرحی استعماری در سرزمین ما کاشته شده باید این نهال را بکنیم و دور بیندازیم. بله ما معتقدیم تا آخر باید مقاومت کرد تا همه حقمان را که سرزمین هایمان است به دست آوریم.

ولی فتح این استراتژی را قبول ندارد. اختلاف اساسی شما با فتح هم برسر همین موضوع است پس چگونه است که شما که از مشی خود عقب نشینی نکرده اید توانستید با هم آشتی کنید.
فتح را باید به دو دسته تقسیم کرد یک دسته رهبران فتح هستند که بر آن سیطره دارند و با طرح اسرائیل در ارتباط هستند. دسته دوم جوانان آزادی خواه و شرافتمندی هستند که خواهان آزادی وطن خود هستند. این دو گروه یکسان نیستند. کسانی که مقاومت را قبول ندارند رهبرانی هستند که با طرح اسرائیل در ارتباطند مانند محمددحلان که خواهان شکست برنامه آشتی فتح و حماس هستند. آنها با دستور آمریکا و اسرائیل کار می کنند. ولی می دانیم که تعداد زیادی از عناصر جوان فتح هستند که خواهان آشتی میان ما هستند و خواهان به رسمیت شناختن اسرائیل نیستند و در برابر آن مقاومت می کنند ما امیدواریم که همه این افراد روزی بیدار شوند و زمام امور را در دست گیرند و فتح به روزگار پاک و ارزشمند گذشته بازگردد.

آیا اینکه می گویید می تواند به زودی به یک انشقاق رسمی در فتح منجر شود؟
مساله انشقاق نیست بلکه اختلاف نظر است امروزه معرکه و نبردی بین دحلان و عباس وجود دارد که عباس عناصر دحلان را دستگیر کرد و سلاح آنها را مصادره کرد. دحلان هم اکنون در اردن به سر می برد و تهدید می کند که وی حق خود را با خون خواهد گرفت. توفیق و عبدالعزیز شاهین و را دستگیر کردند و اموال آنها را مصادره کردند. عدنان الضمیری که سرهنگی در حکومت عباس است در مقاله ای نوشت که ما ناچاریم قبول کنیم تعدادی از افراد ما با اسرائیل در ارتباط هستند و جایی در بین ما ندارند. عناصر شرافتمند فتح اعلام می کنند که وجود این افراد لکه ننگی برای فتح است.

سفیان ابو زید وزیر سابق اسرا در زمان حکومت فتح بر غزه و یکی از دوستان حلان مقاله ای نوشت که در آن محمود عباس و الضمیری و جمال محیسن که یکی از عناصر اصلی حکومت عباس است را مورد هجوم قرار داده و از محمد دحلان تمجید و دفاع می نماید.

نظرتان درباره صحت و سقم اخباری مبنی بر دیدار برخی از اعضای فتح و مقامات ارشد رژیم صهیونیستی چیست ؟ اگر درست است واکنش شما چه بوده است؟
 مساله از تایید یا تکذیب من گذشته. در واقع مساله الان این نیست بلکه تاکید است زیرا این دیدار صورت گرفته است و دیدارهای بین فتح و اسرائیل حتی تا کنون متوقف هم نشده است. شما می دانید که ارتباط بین اسرائیل و فتح ارتباط توافق امنیتی است. توافق امنیتی بین اسرائیل و فتح متوقف نشده است و آنها عناصر مقاومت را دستگیر و سلاح آنها را مصادره و آنها و تحویل اسرائیل می دهند. سازمان آزادی بخش اکنون خود را ملزم به نقشه راه و امنیت آن کرده است.  اسرائیل روز و شب این مساله را مورد تاکید قرار می دهد تا آنجا که اسرائیل از روزی که توافقنامه آشتی بین فتح و حماس امضا شد اموال آنها را بلوکه کرد و تنها زمانی این اموال را آزاد کرد که مطمئن شد توافق امنیتی بین او و فتح ادامه یافته و ضرری به آن نمی رساند. لازمه این توافق امنیتی دیدارهایی روزانه بین نیروهای امنیتی فتح و اسرائیل است. از طرف دیگر اسرائیل در کرانه باختری است و کرانه باختری توسط اسرائیل اشغال شده است  و مانند غزه آزاد نیست بنابراین آنها هر زمان که بخواهند دیدار خواهند داشت و اینکه فتح این دیدارها را تایید یا نفی کند چیزی را تغییر نمی دهد و اگر فتح واقعا نمی خواهد با اسرائیل دیدار داشته باشد باید توافق امنیتی را متوقف کند.

یکی از ناراحتی های شدید اسرائیلی ها زندانی بودن شالیط در غزه است؟ آخرین وضعیت شالیط را تشریح کنید و اینکه صهیونیست ها پس از رد شدن شرایطشان توسط حماس چه کرده اند؟
اگر می خواستیم شرایط اسرائیل را قبول کنیم از خیلی وقت پیش با آنها توافق کرده بودیم. شالیط بیش از پنج سال است که نزد ما اسیر است و تلاشهای آنها برای آزادی وی از پنج سال تا کنون ادامه دارد. چرا تا کنون آزاد نشده است زیرا ما شرایط آنها را قبول نداریم و برا این پافشاری می کنیم.

شالیط زنده است؟
امیدوارم.

خب این جواب به این معنی است که ممکن است زنده هم نباشد. درست است ؟
فقط می توانم بگویم نمی دانم. آنچه مهم است اینکه برای اسرائیلی ها اطلاع دقیق از زنده یا مرده بودن شالیط بسیار حیاتی است.

آنها احتمالا مرده او را بیشتر ترجیح می دهند؟
اسرائیل آرزو می کند که شالیط مرده باشد. حتی من از این فراتر رفته و می گویم که آنها سعی می کنند خودشان شالیط را بکشند. در جنگ اخیر بین غزه و اسرائیل یکی از جوانان فلسطین سربازی اسرائیلی را بر دوش می گذارد و فرار می کند. ارتش اسرائیل با وجود اینکه تمیز می دهد که فرد روی دوش فلسطینی یک سرباز اسرائیلی است هر دو را با یک موشک با همدیگر می کشد.

روزانه هزاران پیامک در غزه پخش می شود که مصدر آن لندن است. در این پیامک ها از جایزه 12 میلیون دلاری برای کسی که اطلاعی از شالیط داشته باشد تعیین شده است. می دانیم که اگر اسرائیل بداند شالیط کجاست همانجا را بمباران می کند و وی را می کشد تا اسرای فلسطین را آزاد نکند. به میانجی آلمانی که آمده بود گفته شد که جنازه برخی از سربازان اسرائیلی و  تکه هایی از اجسامشان در اخیتار ماست با آنها چکار کنیم. در جواب گفتند این تکه ها را بپزید و بخورید. در مورد شالیط نیز همینگونه  است آنها می خواهند وی را بکشند و بگویند جنازه اش را بپزید و بخورید. ارزش شالیط اکنون به زنده بودن اوست. بر این اساس گروههای فلسطینی مراقب سلامتی و خواب و خوراک او هستند.

صهیونیست ها شایع کرده اند که شالیط ممکن است در سوریه یا حتی در ایران باشد این خبر درست است؟
من نمی دانم. بین ما و ایران چند کشور و حکومت قرار دارد چگونه وی را به ایران منتقل کنیم که کسی متوجه نشود. من از خود شما می پرسم آیا شالیط نزد شماست؟ نمی دانم شاید در خانه شما باشد؟ هست؟ ( خنده )

اختلاف کنونی میان شما با فتح بر سر تشکیل دولت بر چیست؟
اختلاف کنونی برای این است که عباس شرایط جدیدی را گذاشت که در توافقنامه ذکر نشده بود. وی می خواهد سلام فیاض را به اجبار به عنوان نخست وزیر بپذیریم. ما ایشان را نمی پدیریم. ثانیا محمود عباس قانون اساسی را زیر پا می گذارد. وی ادعا می کند که حکومت به وی تعلق دارد و باید آن را تشکیل دهد و مسئولیتها را واگذار کند سپس آنها را برای گرفتن رای اعتماد به مجلس قانونگذاری معرفی کند این امر معکوسی است. طبق قانون اساسی دولت اول باید به مجلس معرفی شود و پس از کسب رای اعتماد قسم بخورد. و اینطور که ضرب المثل می گوید وی چوب لای چرخ گذاشت. این قانون تمام جمهوری هاست که وزرا باید پس از کسب رای اعتماد قسم بخورند. و هدف وی نیز این است که مجلس قانونگذاری را در حاشیه قرار بدهد زیرا بیشتر اعضای آن از حماس هستند.

شما وزیر اسرای فلسطینی دولت حماس هستید. اخرین آمار اسرای فلسطینی در نزد اسرائیل را به ما بگویید.
 تعداد اسرا بین 6500 تا هفت هزار نفر است که 37 زن و 300 کودک فلسطینی و بیش از 1500 اسیر بیمار در میان آنها هستند. بیماریهای اسیران فلسطینی در زندان صهیونیست ها بسیار متنوع است. از پوکی استخوان گرفته تا سرطان، نارسایی کلیه، دیسک کمر و کوری در میان آنها وجود دارد. تعداد زیادی نیز به بیماری دیابت و فشار خون و مشکلات شدید گوارشی دچار هستند.

اسرائیل برای برای درمان آنها اقدام نمی کند؟
آخرین تصمیم رژیم صهیونیستی بر این بوده که اسیر فلسطینی باید قیمت دارو و درمان را بپردازد  از سوی دیگر قانونی گذاشته اند که اجازه ورود پول به زندان داده نمی شود. حتی مانع از ورود پول و یا دارو از جانب صلیب سرخ به زندان می شوند. اسرائیل انواع مختلف شکنجه را در زندان علیه اسرای فلسطینی اعمال می کند. به طور مثال خانم احلام تمیمی به 1600 سال زندان محکوم شده است. زیرا 16 نفر از صهیونیستها را کشت و کشتن هر صهیونیست معادل 100 سال زندان است. تعداد زیادی از اسرا به چند بار زندان ابد محکوم شده اند به طور مثال عبدالله برغوثی که به چند بار زندان ابد محکوم شده است. همچنین نائل البرغوثی که رکورد طولانی ترین مدت اسارت در جهان را دارد و مدت 34 سال است که در زندان به سر می برد در جهان مورد بی انصافی و غفلت مدافعان حقوق بشر واقع شده است.مدت زندانی بودن او از نلسون ماندلا نیز پیشی گرفته است. دو هفته پیش نیز صهیونیست ها در سلول وی ریختند و با چوب به جان او افتادند. احلام تمیمی تفتیش بدنی اسرای فلسطینی را نپذیرفت. وی نیز به خاطر ممانعت از تفتیش بدنی مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به مدت 9 روز در زندان اعتصاب غذا کرد. در این روز تنها سه جرعه آب می نوشید و انگشت سبابه خود را در نمک زده به دهان می گذاشت.

مخالفت با تفتیش بدنی یعنی چه؟ یعنی مردان اسرائیلی قرار بوده او را تفتیش کنند که مخالفت کرده است؟
بله. این یک نوع شکنجه و تحقیر به حساب می اید . اسرائیلی ها این کار را تنها به خاطر شکنجه انجام می دهند. آنها انواع و اقسام شکنجه ها را بلدندو روی زندانیان فلسطینی امتحان می کنند. نوعی دیگر از شکنجه فلسطینی ها در زندان نگه داشتن اسرا در سلول انفرادی بسیار کوچک است که عرض آن 90 و طول آن 180 سانتیمتر است و درون این سلول یک دستشویی است. این افراد به مدت 10 تا 12 سال در این سلول نگه داشته می شوند. حسن سلامه 12 سال است که در یکی از این سلول های انفرادی زندانی شده است و با این روش می خواهند که حافظه وی را از بین ببرند. عویضه کُلّاب  16 سال است در یکی از این سلول های انفرادی زندانی است. هیچ کس نمیتواند 10 ساعت در این مکان ها دوام بیاورد. این ها موجودات مبارز، مقاوم و عجیبی هستند که تا کنون دوام آورده اند. این افراد در سن سی سالگی نمی توانند کمر راست کنند.  زیرا بیشتر مدت عمر خود در این سلول ها را به حالت نشسته می گذرانند.

یعنی اسرای فلسطینی از حقوق عادی همه زندانیان جنگی یا عادی و یا حتی زندانیان جرایم جنایی نیز برخوردار نیستند؟
مجلس اسرائیل قانونی را به نام قانون شالیط وضع کرده است که شامل پنج بند است از این قرار که:

• 1- تعلیم و آموزش اسیر فلسطینی ممنوع است
• 2- دیدار اسیر و خانواده اش ممنوع است.
• 3- دیدار اسیر فلسطینی با وکیل ممنوع است. حتی اگر این وکیل اسرائیلی باشد.
• 4- اسیر فلسطینی ممنوع است که با صلیب سرخ مکاتبه کند
• 5- اسیر فلسطینی ممنوع است که پول دریافت کند.

می دانید چرا؟ زیرا نتنیاهو گفته که شالیط در چنین شرایطی به سر می برد و ما باید با این تروریستها اینگونه برخورد می کنیم. در حالی که وی دروغ می گوید.  گذشته از این اسیر فلسطینی روزانه مورد شکنجه و ضرب و شتم قرار می گیرد و نیز گاهی برای مدت چند روز مانع از خوابیدن وی می شوند.

شما خودتان هم اسیر بوده اید. تجربه ای از این شکنجه ها دارید؟
من سه سال در آن زندانها به سر بردم. در مجموع پنج بار به زندان رفتم. آنقدر مرا کتک می زدند که آرزوی مرگ می کردم. یکی از افسران زندان در حین شکنجه چهار دندان مرا از جا کند. تعدادی از جوانان فلسطین بر اثر شکنجه دچار فلج می شدند. شیخ احمد یاسین در بدنش سنجاق فرو می کردند. برخی از شکنجه های آنها قابل بازگویی نیست. شرم آور است . کلام اجازه نمی دهد برای شما توضیح دهم. برخی از آنها متخصص شکنجه از ناحیه آلت تناسلی و مقعد هستند. آنها یک خودکار را وارد آلت تناسلی اسیر فلسینی کرده و سپس با کابل روی آن می زدند. کارهای شنیع تری هم هست که نمی توانم بگویم به خاطر شرم حضور از خانم هایی که در جلسه هستند.

اقدامات شما به عنوان وزیر اسرای فلسطینی تا کنون چه بوده است؟
وزارت اسرا این جرایم را آمار می گیرد و به مجموعه های حقوق بشر در داخل و خارج می فرستد و به صلیب سرخ در غزه که باید بر اجرای توافقنامه چهارم ژنو نظارت داشته باشد.  طبق این توافقنامه قانون شالیط ملغی اعلام می شودو به اسیر فلسطینی حق تعلیم، دیدار و درمان داده می شود و از شکنجه وی ممانعت می شود.ما از وکلای بین المللی نیز دعوت کردیم تا دادخواستی علیه اسرائیل در دادگاه بین المللی اعلام کنند تا از شکنجه و اوضاع زندانیان در زندانهای اسرائیلی مطلع شوند. با وکلای عرب 48 (فلسطینی هایی که در سرزمین اشغالی ساکن هستند) مانند رائد صلاح نیز تماس گرفته و از آنها خواستیم این قضیه را پیگیری کنند.

همچنین خانواده های اسرا را تحت پوشش قرار داده و حمایت می کنیم. سعی می کنیم برای اسیرانی که مدت اسارت آنها تمام شده و آزاد می شوند نیز زندگی شرافتمندانه ای را  فراهم کنیم. در امر ازدواج و ایجاد فرصت شغلی و مسکن به آنها کمک می کنیم. برای این امر نیز به کمک و همکاری کشورهای عربی و اسلامی نیاز داریم. از این فرصت استفاده نموده و از امت عربی و اسلامی می خواهم که اسرای فلسطینی را یاری کنند. متاسفانه اسرائیل اذهان عمومی را متوجه شالیط کرده در اروپا و آمریکا می بینیم که عکس شالیط را روی ماشینهای خود گذاشته و نوشته اند" freedom for shalit " در حالی که بیش از 6500 اسیر فلسطینی وجود دارند که حتی کسی خبری از آنها ندارد. حتی کشورهای عربی و اسلامی نیز اوضاع آنها را پیگیری نمی کنند واز حال آنها بی خبرند.  پیشنهاد می کنم ایران جشنواره ای بین المللی با عنوان "یاری اسرای فلسطینی" برگزار کند و این قضیه را احیا کند. من تعجب می کنم هنگامی که به کشورهای عربی می روم و می بینم کسی چیزی در مورد اسرای فلسطینی نمی داند. اکنون من همراه با یک هیات کارگردان مصری به ایران آمده ام. چرا نباید برای حضور در جشنواره ای بین المللی در مورد اسرای فلسطینی به ایران بیایم. من از فرصت استفاده کرده و با دعوت یک کارگردان به ایران آمدم تا در مورد اسرای فلسطینی صحبت کنم. از کشور جمهوری اسلامی نیز کمال تشکر را دارم که قضیه فلسطین را کاملا درک می کنند و همیشه در کنار ما هستند. همچنین تشکر ویژه دارم از رهبر و ریاست جمهوری و وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران.

آیا در خود اسرائیل هم کسانی پیدا نمی شوند که به این شکنجه ها اعتراض کنند؟
در اسرائیل هرگونه اعتراضی خفه می شود. جوی پدید آورده اند که کسی جرئت نمی کند از یک فلسطینی دفع کند. به این نگاه کنید ( از جیبش یک اسکناس اسرائیلی در می آورد) این  پول اسرائیل است، پنجاه شیکل یعنی در حدود 15 دلار. یک شیکل قطعه ای پول فلزی است که حدود یک چهارم دلار است. یکی از شکنجه گرهای اسرائیلی که یک فلسطینی را در حین بازجویی کشته بود موظف به پرداخت یک سوم شیکل شد، یعنی یک سوم از یک چهارم دلار. غرامت جان یک اسیر فلسطینی یک سوم شیکل بود. این ارزش انسان فلسطینی در نزد اسرائیل است.   

برخی از تحلیلگران نسبت به مواضع حماس درقبال سوریه انتقاداتی دارند و معقتدند حماس آنگونه که در همه این سال ها مورد حمایت خاندان اسد بوده اکنون از بشار اسد در برابر توطئه ای که کشورش را فرا گرفته دفاع نمی کند. موضع حماس در برابر مشکلات داخلی سوریه چیست؟
امیدورام آزادی و دموکراسی در تمام جهان عرب حکمفرما شود. بشار اسد وعده اصلاحاتی را داده که امیدوارم اجرا شود. امیدوارم خونریزی در سوریه نیز به پایان برسد. امیدوارم دفتر حماس در دمشق باقی بماند.

به هرحال حمایت جدی از سوی حماس از بشار اسد دیده نمی شود به نظر شما اگر نظام اسد سقوط کند حماس منتفع خواهد شد که در برابر حوادث سوریه سکوت کرده است؟
نمی دانم. آنچه که می دانم این است که به عنوان یک فلسطینی آرزو می کنم که همه حکومتهای عربی قضیه فلسطین را قضیه اصلی و اساسی خود قرار دهند. امیدورام که در سایه تغییراتی که در حال رخ دادن است همه کشورهای عربی و اسلامی از اقیانوس تا خلیج و همه کشورهای دنیا از قضیه فلسطین حمایت کنند. در صورت عدم تحقق همبستگی بین کشورهای عربی و اسلامی بزگترین زیان را فلسطین خواهد دید. ما ایمان داریم که قضیه فلسطین به همه مسلمانها و به همه عربها مربوط می شود. طرح و برنامه صهیونیسم نیز این است که بین کشورهای عربی و اسلامی تفرقه بیندازند. انکار نمی کنیم که ایران قضیه فلسطین و مقاومت را زنده کرد و ارتش قدس را تشکیل داد. تنها این نیست بلکه روز جهانی قدس را نیز ایران به وجود آورد. البته اسرائیل همانقدر که برای فلسطین خطرناک است برای ملت ایران نیز خطرناک است. اسرائیل آمریکا را به حمله نظامی علیه ایران تحریک می کند و سعی می کند تا برنامه هسته ای ایران را متوقف کند. محاصره اقتصادی ایران نیز به خاظر اسرائیل است. همچنین دستان اسرائیل به ترور جوانان و دانشمندان هسته ای ایران آلوده است. اسرائیل برای همه منطقه خطرناک است. از این رو به گمانم هر حرکتی که به تقویت اسرائیل و تضعیف مخالفت بیانجامد مورد تایید نیست.

با فرارسیدن ماه سپتامبر موضوع ارجاع طرح تشکیل دولت مستقل فلسطینی به سازمان ملل مطرح می شود. بدون شک کشورهای دنیا به تشکیل دولت فلسطینی رای مثبت خواهند داد اما اسرائیلی ها از این موضوع ناراحت هستند و سنگ اندازی خواهند کرد. ممکن است امریکا نیز آن را وتو کند. موضع حماس برای تشکیل حکومت فلسطینی در سرزمین ههای قبل از 67 چیست؟
مساحت فلسطین 27 هزار کیلومتر مربع است. یهودیان در سال 1948 حدود 78 درصد آن را اشغال کردند. کمتر از یک چهارم آن باقی ماند که کرانه باختری و نوار غزه است که در پنجم ژوئن سال 1967 اشغال شد. اولین تصمیمی که گرفته شد این بود که قدس به اسرائیل ملحق شود. زیرا نصف قدس را در سال 1948 و نصف دیگر آن را در سال 1967 اشغال کردند. از اینجا بود که قدس شرقی و قدس غربی به وجود آمد. اسرائیل پس از آن کم کم با ساختن شهرک در کرانه باختری شروع به بلعیدن زمین کرانه باختری نیز کرد. راههای ارتباطی که شهرکهای مختلف کرانه باختری را به هم مرتبط می کند نیز در اختیار اسرائیل است. اسرائیل شهرهای اطراف قدس را به قدس ملحق کرد و آن را وسیعتر کرد. در شهرهای بیت لحم، بیت ساحور، بیت حنینه، سلواد و سلوان و سپس کلندیا که به رام الله می رسد شهرکهایی ساخت و آنها را به قدس ملحق کرد. سپس اهالی این منطقه را بیرون راند. اکنون کمتر از 30 درصد از اهالی قدس در آن ساکن هستند. اسرائیل همچنین افراد همجنس باز را به بیت المقدس آورده و اسکان می دهد. بیش از 24 موسسه توریستی آمریکایی و اسرائیلی هستند که سفرهایی را برای همجنس بازان ترتیب می دهند تا در این مکان مقدس به فحشا بپردازند. می خواهند که فحشا و مواد مخدر را بین جوانان عرب آنجا انتشار دهند. بازسازی خانه عربها در آنجا ممنوع است. مدارس آنجا منهدم می شود. قدس نیز به خاطر تونلهایی که در زیر آن کنده شده است ممکن منهدم شود.

ما در حماس اکنون در برابر دو امر هستیم. ما معتقدیم که فلسطین همانگونه که قبلا ذکر کردم آیه ای از کلام الله مجید است. کسی که بخواهد آن را تجزیه کند کافر است. و ما نمی خواهیم کافر باشیم و به جهنم برویم. ما از یک ذره از خاک فلسطین کوتاه نمی آییم. زیرا در قرآن ذکر شده است.

اکنون همه جهان عرب با اسرائیل توافقاتی دارد. حتی حکومت خودگردان. تنها کسانی از عربها که اسرائیل را به رسمیت نمی شناسند مقاومت اسلامی فلسطین یعنی حماس و جهاد است و دیگری منطقه ممانعه که شامل حزب الله است. البته حزب الله لبنانی است و جهان به آن اجازه هجوم به اسرائیل را نخواهد داد تا زمانی که به او حمله نشده است. جهان به ایران نیز اجازه نخواهد داد به اسرائیل حمله کند تا زمانی که اسرائیل به وی حمله نکرده است. اما ما به عنوان حماس صاحب حق هستیم زیرا به سرزمین ما تجاوز شده است. مقاومت ما مشروع و قانونی است.

منظورتان چیست؟ صریح بگویید که آیا دولت مستقل فلسطینی با مرزهای 67 را می پذیرید یا نه؟
تا زمانی که اوضاع جهان بدینگونه است و پیشنهادی مبنی بر تشکیل دولت فلسطین در زمینهای سال 1967 وجود دارد ما به دو شرط می پذیریم. شرط اول اینکه اسرائیل را به رسمیت نشناسیم. شرط دوم این است که می توانیم آتش بس اعلام کنیم. می توانیم همانگونه که حضرت محمد به کفار قریش در حدیبیه آتش بس داد ما نیز به اسرائیل آتش بسی به مدت 10 تا 15 سال بدهیم. ما هرگز اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم و اسماعیل هنیه در هر مناسبتی که در تلویزیون ظاهر شود اعلام می کند که هرگز اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم. سرود صبحگاهی ما در مدارس نیز این است: قال القائد اسماعیل ... لن نعترف باسرائیل. رهبر ما اسماعیل گفت که هرگز اسرائیل را به رسمیت نمی شناسیم. ثانیا اسرائیل اصلا نمی پذیرد که کشور فلسطینی تشکیل شود چراکه ما اصرار داریم کشوری که قرار است تشکیل شود باید به پایتختی قدس باشد. شما فکر می کنید ما اگر به اسرائیل بگوییم از قدس خارج شو! آیا خارج خواهد شد؟ اگر می خواست خارج شود چرا این همه دارد شهرک می سازد. ماهم بدون قدس کشور مستقل نخواهیم داشت.  بنابراین بین ما و آنها تنها سلاح حکم می کند. وعده هایی که اسرائیل به عباس می دهد نیز وعده های دروغینی است.  

ترجمه: ناجیه نیسی

4949