جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان امسال در حالی بیست و پنجمین دوره برگزاری را پشت سر می‌گذارد که با چند چالش خاص روبروست.
این جشنواره یکی از معتبرترین جشنواره‌های سینمایی داخلی و به گفته دبیر جشنواره معتبرترین جشنواره کودک در منطقه محسوب می‌شود. از جهت سن و سال هم اختلاف پنج سالهای که بین این جشنواره و جشنواره فجر وجود دارد می‌تواند قدمت و اعتبار آن را برجسته‌تر کند.
اما در کنار این اعداد و ارقام که اعتباری بالقوه را به دنبال دارند، وقتی به وضعیت حال حاضر سینمای کودک و نوجوان کشور نگاه می‌کنیم کمتر می‌توان جایگاه تعیین‌کننده‌ای برای این گونه سینمایی متصور شد.
گونه فراموش شده‌ای که سال‌هاست سهمی از فروش و چرخه اقتصادی سینمای کشور ندارد و واقعیت اینکه سال‌هاست فیلم تعیین‌کننده و ماندگاری هم برای عرضه ندارد.
در شرایطی که بخش اعظم تولیدات محدود این حیطه، آثاری نه صرفاً برای مخاطب کودک و نوجوان بلکه تنها با محوریت یک قهرمان کودک، مخاطب بزرگسال را نشانه می‌روند، در چنین شرایطی است که فقدان فیلم‌های خاطره‌ساز و ماندگار کودک در دهه شصت و هفتاد به شدت حس می‌شود.
اما متأسفانه همه چیز به گونه‌ای چیده شده که همان اندک فیلمسازانی که دغدغه سینمای کودک و نوجوان را داشتند و با اصرار پای این سینما ایستاده بودند با موانع و مشکلات عدیده که از تخصیص بودجه تا شرایط اکران را در بر می‌گیرد، خواسته و ناخواسته جذب مکانیسم از تولید به مصرف شدند و همین اندک فیلمسازان دغدغه‌مند هم به قشر بی‌دغدغه فعال پیوستند.
سینمای کودک و نوجوان امسال در حالی جشنواره 25 ساله خود را برگزار می‌کند که علاوه بر مشکلات عدیده در ساختار و مکانیسم تولید، ساخت و اکران، با چالش‌های دیگری روبروست.
امسال در حالی مکان برگزاری این جشنواره بین‌المللی به خانه قدیمی‌اش بازگشت که حدود دو ماه و نیم به برگزاری این جشنواره زمان باقی است. هرچند این بازگشت بعد از پنج سال همچنان خوشایند است، اما واقعیت این است که تفکر پشت این نقل و انتقال را زیر سئوال می‌برد.
جشنواره فیلم کودک و نوجوان حدود 20 دوره را در شهر اصفهان پشت سر گذاشت و در حالی که از وجه اعتبار و تطابق با وجهه فرهنگی- تاریخی این شهر به گونه‌ای یکدیگر را تکمیل می‌کردند و نام اصفهان با نام این جشنواره عجین شده بود، سال 85 تصمیم به انتقال آن به شهر همدان گرفته شد.
تصمیم ناگهانی که باعث شد به علت فقدان امکانات برای برگزاری یک جشنواره بین‌المللی با این اعتبار و قدمت، برگزاری جشنواره تا بهار 86 به تعویق بیافتند. طبعاً این زمان برای تغییر و تحولات و ساخت و سازهای لازم در همدان لازم بود. ضمن اینکه انتقال جشنواره به شهرهای مختلف با انگیزه رشد و رونق سینمای این شهرها می‌توانست تا حدی قانع‌کننده باشد.
اما وقتی همه جشنواره‌های معتبر جهانی بخش اعظم اعتبار خود را از ثبات و ثابت بودن مکان و زمان و شرایط و سیاست‌گذاری‌های برگزاری می‌گیرند، چنین تصمیمی آن هم بعد از 20 دوره جای سئوال داشت.
حالا هم که بعد از پنج سال جشنواره دوباره به اصفهان بازگشته و تصمیم‌گیری‌ها بر این است که پنج سال آینده در همین شهر برگزار شود، واقعیت این است که خطی بر تفکر این نقل و انتقال کشیده شده چراکه اگر تصمیم بر رونق‌بخشی به سینمای استان‌های مختلف بود گزینه‌های انتخاب کم نبودند.
به این ترتیب جشنواره بین‌المللی فیلم کودک و نوجوان امسال در کنار چالش‌های پیش رو در خصوص مکان و شرایط برگزاری، با کمبود و فقدان تولید فیلم‌های این گونه سینمایی روبروست که می‌تواند اصل وجودی جشنواره را نیز دچار چالش کند.
البته با تکیه بر گفته‌های دبیر جشنواره که قرار است 80درصد فیلم‌های داخلی این جشنواره جدید و سینمایی باشند یعنی حدود 15 فیلم، چه بسا این نگرانی‌ها بی‌مورد و در سال آینده شاهد اکران و رونق فیلم‌های کودک و نوجوان در سینماهای کشور باشیم که سهمی از فروش و گیشه های میلیاردی داشته باشند. آنوقت ما هم بدون نگرانی از این گونه سینمایی نه مهجور بلکه به عنوان یک ژانر پررونق نام می‌بریم. البته اگر ...
58243
نظر شما