کودکان را زود تنبیه نکنید

یک سالگی زمان بسیار کلیدی برای برقراری یک ارتباط مؤثر و با کیفیت بین مادر و فرزند است.

دکتر لیسا برلین از مرکز کودک و خانواده در دانشگاه Duke در این باره گفت: تنبیه کردن در سن یک‌ سالگی اثر بسیار بدی روی روح و روان نوزادان دارد و باعث می‌شود این کودکان از سن دو سالگی شروع به خشونت کنند.

برای انجام این مطالعه، محققان بیش از دو هزار و 500 کودک را در خانواده‌هایی با درآمد پایین مورد بررسی قرار دادند. در این بررسی وضعیت نگهداری از این کودکان در سنین یک، دو و سه سالگی مورد مطالعه قرار دادند.
نزدیک به یک سوم از مادران مورد تحقیق اعلام کردند که در ظرف یک هفته گذشته خودشان یا یکی دیگر از اعضای خانواده فرزند یک ساله خود را تنبیه کردند. این در حالی است که نزدیک به نیمی از مادران کودکان دو و سه ساله اعلام کردند که در هفته گذشته فرزندشان را تنبیه کرده‌اند.

در این بررسی‌ها مشخص شد مادران تقریباً 6/2 مرتبه در طول هفته فرزند یک ساله خود را تنبیه می‌کنند. در مورد فرزندان دو یا سه ساله این آمار به سه بار در هفته می‌رسد. تحقیقات جدید نشان می‌دهد کودکانی که از سن یک‌ سالگی توسط والدینشان تنبیه می‌شوند در سنین آینده برخورد خشن‌تری از خود دارند و در مدرسه عملکرد ضعیف‌تری نشان می‌دهند.

این مطالعات نشان داد در صورتی که والدین به تنبیه کردن کودک خود ادامه دهند بعد از مدتی باید منتظر برخوردهای بد از سمت فرزندشان باشند زیرا فرزند آنها از از همین سنین پایین برخورد خشن را می‌آموزد.
محققان همچنین روش‌های دیگر تنبیه کردن مانند تنبیه شفاهی، فریاد زدن، سرزنش کردن و مانند آن و اثر آن روی کودکان را مورد بررسی قرار دادند.

این تحقیقات نشان داد در صورتی که رفتار مادر همراه با توجه و علاقه باشد این نوع تنبیه کردن مانند تنبیه بدنی اثر مخربی روی سلامت کودکان ندارد و باعث بروز رفتارهای خشونت آمیز در زندگی آینده آنها نمی‌شود.
البته محققان برای انجام این تحقیق فاکتورهای بسیاری مانند سن مادران، میزان تحصیلات، درآمد خانوادگی و جنسیت فرزندان را مورد بررسی قرار دادند تا به طور دقیق‌تری بتوانند اثر تنبیه روی سلامت کودکان را بسنجند.

تحقیقات قبلی نشان داده بود تنبیه کردن در خانواده‌های کم‌درآمد نسبت به خانواده‌های دارای درآمد متوسط و بالا شیوع بیشتری دارد.
به همین دلیل برای بررسی اثر مخرب تنبیه روی کودکان این محققان خانواده‌های کم‌درآمد را انتخاب کردند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد والدینی که فرزندانشان را پر سروصدا می‌دانند بیشتر اقدام به تنبیه کردن آنها می‌کنند. به عبارت دیگر بسیاری از والدین در برابر سروصدای فرزندانشان صبر خود را از دست می‌دهند و اقدام به تنبیه کردن آنها می‌کنند.

همچنین کودکانی که کنترل کردنشان مشکل است بیش‌تر از سایر کودکان در معرض خشونت قرار می‌گیرند. بسیاری از والدین یادگیری ارتباطات اجتماعی، احترام به بزرگترها و آموزش ادب به فرزندانشان را دلیل تنبیه کردن آنها دانسته‌اند.

تنبیه کردن در سنین پایین باعث می‌شود کودکان در سنین آینده به مشکلات ذهنی دچار شوند. این کودکان بیش‌تر از دیگران مرتکب جرم می‌شوند. این کودکان در سنین آینده به احتمال بسیار زیاد با والدینشان برخورد فیزیکی خواهند داشت و در خانه بگومگو و درگیری ایجاد خواهند کرد.

البته این بدان معنا نیست که هر کودکی که تنبیه شده باشد در سنین نوجوانی و جوانی به طور حتم دست به خشونت می‌زند، اما احتمال این اقدام در آنها به طور قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد.
کودکان بسیاری رفتارهای خود را از والدین خود می‌آموزند و خشونت هم یکی از همین رفتارهاست.

معمولاً والدینی که دست به خشونت و تنبیه کردن فرزندان خود می‌زنند، قدرت مباحثه و استنتاج درستی ندارند و به همین دلیل نمی‌توانند این مهارت‌ها را به فرزندان خود بیاموزند.
به همین دلیل این کودکان نمی‌توانند مشکلاتی که در زندگی آینده آنها پیش می‌آید را از طریق گفت‌وگو حل کنند و بعد از بروز هر مشکلی سعی می‌کنند با درگیری و خشونت حرف خود را به اثبات برسانند.

HealthDay / پانزدهم سپتامبر / مترجم: ابوالفضل کریمی