ایران با پیشینه سه‌هزارساله، اولین و قدیمی‌ترین تولیدکننده چرم جهان است. آثار باستانی به یادگارمانده از دوران پیش از میلاد نشان می‌دهد که ایرانیان حدود 1500 سال قبل از میلاد از پوست برای تهیه لباس، کفش و جنگ افزار استفاده می‌کردند. اولین کارخانه چرم‌سازی ایران در سال 1312 در همدان و دومین کارخانه در سال 1314 در تبریز تأسیس شد. از آنجا که کارخانه‌های جدید چرم‌سازی به ماده اولیه موجود در کشور یعنی پوست گوسفند و بز توجه زیادی نداشتند این پوست‌ها در 70 سال اخیر به صورت نمک سود و سالامبور به خارج صادر می‌شد و حتی امروز نیز کماکان صادرات به این شکل ادامه دارد. با وجود اینکه ایران قدیمی‌ترین و در واقع نخستین تولیدکننده چرم جهان با قدمت سه هزارساله است اما در سال‌های اخیر سهم ناچیزی از تجارت چندصد میلیاردی آن را داشته است.
صادرات چرم و محصولات چرمی ایران در سال 83 حدود 62 میلیون دلار بود. این رقم در سال 84 به حدود 75 میلیون دلار و در سال 85 به بیش از 93 میلیون و 900 هزار دلار افزایش یافت و در حال حاضر با کاهش حجم و ارزش صادرات مواجه شده است. آمار نشان می‌دهد که صادرات محصولات نساجی، پوشاک، کفش و چرم کشور در چهار ماه نخست سال جاری همگی با کاهش وزنی مواجه شده‌اند.
بر این اساس در چهار ماهه امسال صادرات کلیه کالاهای نساجی، چرم و کفش کشور به‌جز فرش دستباف با کاهش 4/12 درصدی از نظر وزنی و افت 7/2 درصدی از نظر ارزش مواجه شده است. ارزش دلاری صادرات محصولات یاد شده در چهار ماهه امسال به حدود 196 هزار دلار رسید. ضمن اینکه صادرات این محصول نیز از نظر وزنی به حدود 36 هزار تن تقلیل یافت. صادرات چرم، پوست و محصولات مرتبط با آن نیز در چهار ماهه امسال نسبت به مدت مشابه در سال گذشته با افت پنج درصدی ارزش مواجه شد. صادرات این محصولات از نظر وزنی نیز متحمل کاهش 7/24 درصدی شد. در حال حاضر بیش از 500 واحد صنعتی و صنفی کفش در کشور ثبت شده است که بخش زیادی از این واحدهای صنعتی به دلیل بروز بحران مالی در حال ورشکستگی هستند.
بر اساس آمارهای موجود سالانه 55 تا 60 میلیون فوت مربع چرم سنگین و 65 میلیون فوت مربع چرم سبک در کشور تولید می‌شود. سهم تولید چرم سبک ایران در جهان 5/1 درصد و چرم سنگین نیم درصد است که باید از این مزیت استفاده کرد. 70 درصد از شاغلین این صنعت زیر دیپلم بوده و تعداد تحصیلکردگان این صنعت کمتر از 10 درصد است. تأثیرات منفی ناشی از بحران مالی جهانی و رکود شدید مربوط به اواخر سال گذشته که باعث تضعیف واحدهای تولیدی و صادراتی شد، از جمله دلایل مؤثر در کاهش صادرات محصولات نساجی و پوشاک کشور محسوب می‌شوند. این موضوع همچنین تأثیر منفی خود را روی واحدهای تولید چرم و کفش گذاشته است.
نظر شما