به گزارش خبرآنلاین روزنامه اطلاعات نوشت: حداقل اینکه بانکها در شرایط رشد نرخ ارز می توانند دارایی های مخفی ارزی خود را با قیمت بالا در بازار عرضه کنند. این وضعیت قطعاً دارای آثار تورمی برای جامعه است و موجب فشار بر هزینه های معیشتی خانوار و تشدید التهاب انتظارات تورمی می شود.
از سوی دیگر چنانچه نرخ ارز به شکل دستوری کاهش یابد، منافع رانتی برخی واردکنندگان کالاهای غیرضرور تأمین می شود و با توزیع انبوه محصولات خارجی به بازار، فضای تنفس تولید ملی کاهش خواهد یافت، رشد اقتصادی محدود می شود و با تشدید رکود در صنایع ملی، دوباره نرخ تورم بالا می رود.
بدتر اینکه طرف عرضه در بازار داخلی، همواره چسبندگی قوی به نرخ تورم بالا دارد.
وقتی با افزایش نرخ ارز، انواع کالا و خدمات در بازار داخلی گران میشود؛ انتظار میرود با کاهش نرخ ارز قیمتها ارزان شود ولی قراردادهای تنظیم شده در دوران رشد نرخ ارز، مانع کاهش قیمت های بازار در دوره کاهش نرخ ارز می شود و دوباره تورم ناشی از طرف عرضه به هزینه معیشت خانوار فشار وارد میکند و موجب تشدید التهاب انتظارات تورمی میشود. همین چسبندگی به قیمت بالا، دوباره منافع عدهای خاص را برای تداوم گرانی ها فراهم می سازد.
کاهش نرخ تسهیلات بانکی هم بجای آنکه موجب کاهش هزینه تامین مالی برای تولیدکنندگان شود، ارزش پول را کمتر میکند و با افزایش سرعت مبادله یعنی تشدید جریانهای تورمی دوباره قیمت نهادههای تولید بالا میرود. در ادامه بهینهسازی سبد دارایی برای حفظ مطلوبیت پُرتفو مجدداً فشار معیشتی را افزایش خواهد داد و تشدید التهاب انتظارات تورمی را درپی دارد.
طبق آمار مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به ازای ۲۴ میلیون خانوار در کشور، حدود ۲۶ میلیون و ۷۰۰هزار واحد مسکونی داریم. یعنی در مالکیت مسکونی همه خانوارهای کشور، بازهم ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار واحد مسکونی خالی از سکنه وجود خواهد داشت که حداقل یک میلیون واحد از آنها متعلق به شبکه بانکی است.
یعنی سیستم بانکی ما چه از رشد نرخ تورم و چه از تعمیق رکود بخاطر حفظ تراز مالی خود سود میبرد.
اصلاح مکانیزم هایی از این دست در اقتصاد ایران که همواره خواهان رشد نرخ تورم و افزایش رکود در تولید ملی است به توجه ویژه مسئولان اقتصادی، نظارت جدی دستگاه قضایی، روشنگری رسانه ها و همکاری آحاد مردم نیاز دارد.
23302
نظر شما