فرهاد عشوندی / آرش میراسماعیلی دوست دارد حضور در چهارمین المپیک را هم تجربه کند. او که یکی از معروف‌ترین جودوکاران ایران است، گرچه در المپیک به توفیقی دست نیافته، اما حضور در المپیک لندن را رکوردی می‌داند که از نظرش موفقیت محسوب می‌شود. میراسماعیلی که از نوع برخوردهای مسئولان فدراسیون زیاد راضی نیست، در گفت‌وگو با خبرآنلاین از دلایل کنار ماندن ورزشی‌ها از ورزش صحبت می‌کند.
آقای میر اسماعیلی از گذشته می گذریم. نظر خودتان راجع به بازگشتتان چیست؟
من به میل باطنی خودم بازگشتم. اگر درخواستهایی که پیشکسوتان از من کرده بودند را کنار بگذاریم، من خودم توانایی‌هایی در خودم می دیدم که بر تصمیم بازگشتم صحه می‌گذاشت. اما یکسری اتفاقاتی افتاد که اگر همان دوران قبلی بود با این تغییراتی که در قوانین اتفاق افتاد، من با همه این توانایی هایم مطمئن بودم که نتیجه می گیرم. اما متاسفانه در کشور ما، چون تجربه ناموفقی نسبت به برگشت قهرمانان داریم، همه به این موضوع عقیده دارند که قهرمانی که رفت نباید دیگر برگردد.
من به میل باطنی خودم بازگشتم. اگر درخواستهایی که پیشکسوتان از من کرده بودند را کنار بگذاریم، من خودم توانایی‌هایی در خودم می دیدم که بر تصمیم بازگشتم صحه می‌گذاشت. اما یکسری اتفاقاتی افتاد که اگر همان دوران قبلی بود با این تغییراتی که در قوانین اتفاق افتاد، من با همه این توانایی هایم مطمئن بودم که نتیجه می گیرم. اما متاسفانه در کشور ما، چون تجربه ناموفقی نسبت به برگشت قهرمانان داریم، همه به این موضوع عقیده دارند که قهرمانی که رفت نباید دیگر برگردد.
الان در دنیا هم همینطور است. مثلا آقای شوماخر، قهرمان رالی که برگشته است، دیگر همان قهرمان قبلی نیست.
زندگی ورزشکاران در یک دوره ای برای قهرمانی بسته می‌شود. وقتی خداحافظی می کنند و بعد برمی‌گردند، وارد فاز دیگری از زندگی می شوند. این فاز جدید زندگی بعضی ها را منزوی می کند و بعضی‌ها را دچار سخت زندگی کردن می‌کند. طوری می‌شود که دوست دارند به زندگی قبلی برگردند. بعضی ها در فاز مربی گری، مدیریت یا سیاست وارد می‌شوند، ولی همچنان فکر برگشتن به دنیای قهرمانی در زندگی آنها وجود دارد. چون دوره قهرمانی آنها دوره ای است که در زندگی آنها طی شده و دوره خوبی بوده است. اما من قبول دارم که برگشت من با استارت خوبی بود، اما چون هدف بزرگتری داشتم، با توجه به اینکه سه دوره المپیک رفته بودم، چهارمین المپیک به من انگیزه خیلی بالایی می داد، ولی متاسفانه هم سیستم با من همکاری نکرد وهم اینکه آن مراقبت ها و محافظت هایی که باید در مقابل حاشیه ها از من می شد ، نشد. توقعات مردم هم با توجه به تجربیات قبلی من بالا بود. اگر سیستم از من حمایت می کرد، الان شرایط بهتری داشتم. در مسابقات گوانگجو هم طول مسیر خیلی ما را خسته کرد، هم یکسری تغییرات تکنیکی از سوی مربی صورت گرفت، که باعث شکست من شد. خودم دوست نداشتم آن چیزی که در ذهن مردم هست، عوض بشود. اگر مراقبت ها و محافظت ها از من صورت می‌گرفت، چنین چیزی اتفاق نمی‌افتاد.
زندگی ورزشکاران در یک دوره ای برای قهرمانی بسته می‌شود. وقتی خداحافظی می کنند و بعد برمی‌گردند، وارد فاز دیگری از زندگی می شوند. این فاز جدید زندگی بعضی ها را منزوی می کند و بعضی‌ها را دچار سخت زندگی کردن می‌کند. طوری می‌شود که دوست دارند به زندگی قبلی برگردند. بعضی ها در فاز مربی گری، مدیریت یا سیاست وارد می‌شوند، ولی همچنان فکر برگشتن به دنیای قهرمانی در زندگی آنها وجود دارد. چون دوره قهرمانی آنها دوره ای است که در زندگی آنها طی شده و دوره خوبی بوده است. اما من قبول دارم که برگشت من با استارت خوبی بود، اما چون هدف بزرگتری داشتم، با توجه به اینکه سه دوره المپیک رفته بودم، چهارمین المپیک به من انگیزه خیلی بالایی می داد، ولی متاسفانه هم سیستم با من همکاری نکرد وهم اینکه آن مراقبت ها و محافظت هایی که باید در مقابل حاشیه ها از من می شد ، نشد. توقعات مردم هم با توجه به تجربیات قبلی من بالا بود. اگر سیستم از من حمایت می کرد، الان شرایط بهتری داشتم. در مسابقات گوانگجو هم طول مسیر خیلی ما را خسته کرد، هم یکسری تغییرات تکنیکی از سوی مربی صورت گرفت، که باعث شکست من شد. خودم دوست نداشتم آن چیزی که در ذهن مردم هست، عوض بشود. اگر مراقبت ها و محافظت ها از من صورت می‌گرفت، چنین چیزی اتفاق نمی‌افتاد.
با این شرایطی که پیش آمد، اگر زمان به عقب بازگردد دوباره در مسابقات شرکت می‌کنید؟
انسان زمانی، انگیزه و رویاهایی در سر دارد که به هر طریقی می خواهد به آن برسد. چون من در سه دوره المپیک شرکت داشتم، شاید حق یک مدال برنز را داشتم و شاید تا آخر عمرم این حسرت را داشته باشم اما به این بیشتر فکر می کردم که حتی رکورد زدن من دراین شرایط بد، خودش یک موفقیت محسوب می شود اما سیستم یاری نکرد و من دست تنها ماندم و خیلی ها آن بهره مندی هایی که به نفع خودشان بود را بردند.
انسان زمانی، انگیزه و رویاهایی در سر دارد که به هر طریقی می خواهد به آن برسد. چون من در سه دوره المپیک شرکت داشتم، شاید حق یک مدال برنز را داشتم و شاید تا آخر عمرم این حسرت را داشته باشم اما به این بیشتر فکر می کردم که حتی رکورد زدن من دراین شرایط بد، خودش یک موفقیت محسوب می شود اما سیستم یاری نکرد و من دست تنها ماندم و خیلی ها آن بهره مندی هایی که به نفع خودشان بود را بردند.
شما قبل از اینکه دوباره برگردید به دنیای ورزشکاری، یکی دوبار مربی گری تیم ملی را تجربه کردید و بعد در قالب یک منتقد و در قالب یک ورزشکار برگشتید. این عجیب نبود؟
من همیشه می خواستم به جودوی کشورم کمک کنم. شاید در آن مقطع، ورود من به عنوان مربی نمی توانست کمک کند چون سیستم یار من نبود. تنها چیزی که آن موقع در خودم می دیدم این بود که ورزشکار باشم. چون در آن دوران، 14 ماه بود که تیم ما هیچ مدالی نگرفته بود. وقتی من برگشتم یک مدال نقره در ورلد کاپ گرفتم که بازخورد خوبی داشت. ولی ای کاش آن موقع مدال نمی گرفتم و در گوانگجو می گرفتم. چون آن مدال نقره وظیفه من را خیلی سنگین کرد و نتوانستم در گوانگجو وظیفه ام را به نحو احسن انجام دهم. ولی من باید قبول کنم که در برگشتم اشتباه کردم. شاید اگر گول یکسری یاعلی ها را نمی‌خوردم، اشتباه نمی کردم.
من همیشه می خواستم به جودوی کشورم کمک کنم. شاید در آن مقطع، ورود من به عنوان مربی نمی توانست کمک کند چون سیستم یار من نبود. تنها چیزی که آن موقع در خودم می دیدم این بود که ورزشکار باشم. چون در آن دوران، 14 ماه بود که تیم ما هیچ مدالی نگرفته بود. وقتی من برگشتم یک مدال نقره در ورلد کاپ گرفتم که بازخورد خوبی داشت. ولی ای کاش آن موقع مدال نمی گرفتم و در گوانگجو می گرفتم. چون آن مدال نقره وظیفه من را خیلی سنگین کرد و نتوانستم در گوانگجو وظیفه ام را به نحو احسن انجام دهم. ولی من باید قبول کنم که در برگشتم اشتباه کردم. شاید اگر گول یکسری یاعلی ها را نمی‌خوردم، اشتباه نمی کردم.
شما الان هم منتقد عملکرد فدراسیون جودو هستید؟
من در هر زمانی که ورزشکار هستم، انتقادم را به بالا دستی های خودم ابراز می کنم. اما هنگامی که به حرفم گوش نمی دهند باید حرفم را از طریق رسانه و ورزشی ها به گوششان برسانم. وظیفه من است که انتقاد سازنده کنم تا ایرادها برطرف شود. اما متاسفانه سیستم به همان طریق خودش عمل می کند. شاید خیلی از کسانی الان در جودو هستند تمام مشکلات را بیان می کنند. اما متاسفانه یک سری افراد هستند که سعی بر این دارند که آرش میراسماعیلی ها و میران ها نزدیک به این سیستم نشوند و از آنها استفاده‌ای نکنند و حلقه ای درست کردند که نمی خواهند کسی به آن ها نزدیک شود.
من در هر زمانی که ورزشکار هستم، انتقادم را به بالا دستی های خودم ابراز می کنم. اما هنگامی که به حرفم گوش نمی دهند باید حرفم را از طریق رسانه و ورزشی ها به گوششان برسانم. وظیفه من است که انتقاد سازنده کنم تا ایرادها برطرف شود. اما متاسفانه سیستم به همان طریق خودش عمل می کند. شاید خیلی از کسانی الان در جودو هستند تمام مشکلات را بیان می کنند. اما متاسفانه یک سری افراد هستند که سعی بر این دارند که آرش میراسماعیلی ها و میران ها نزدیک به این سیستم نشوند و از آنها استفاده‌ای نکنند و حلقه ای درست کردند که نمی خواهند کسی به آن ها نزدیک شود.
چه اتفاقی برای کسانی مثل محمود میران، کیهان و ... افتاد که خانه نشین شدند و از صحنه جودو کنار زده شدند؟
در کشورهای دیگر از هر پتانسیلی برای پیشرفت آن ورزش استفاده کنند و این به نفع همان ورزش است. ولی در این مدت خیلی از بچه هایی بودند که می‌توانستند به جودوی کشور کمک کنند ولی دور شدند. ولی هیچ کس این مساله را آسیب شناسی نکرد که چرا این قضیه اتفاق افتاده است و اینکه چرا همیشه در این مدت یک عده خاصی بوده اند و همیشه هستند؟
در کشورهای دیگر از هر پتانسیلی برای پیشرفت آن ورزش استفاده کنند و این به نفع همان ورزش است. ولی در این مدت خیلی از بچه هایی بودند که می‌توانستند به جودوی کشور کمک کنند ولی دور شدند. ولی هیچ کس این مساله را آسیب شناسی نکرد که چرا این قضیه اتفاق افتاده است و اینکه چرا همیشه در این مدت یک عده خاصی بوده اند و همیشه هستند؟
وقتی ما در المپیک پنجم شدیم، همه می گفتند دوره بعدی حتما مدال می گیریم. ولی این اتفاق نیفتاد. با توجه به اینکه در این رشته پتانسیل های قوی در کشور وجود دارد. نظر شما در این مورد چیست؟
در سیدنی من پنج شدم و در آنجا جودوی ما استارت خوبی خورد. من در 2001 و 2003 طلای جهان گرفتم و در 2004 که اوج جودوی ایران بود، محمود میران پنجم شد و بچه های دیگر هم مقام آوردند. اما سیستم گلخانه ای کردن همیشه جواب نمی دهد. اگر استعدادیابی و پشتوانه سازی درست صورت نگیرد پیشرفت نمی‌کنیم. درست است شاید کسی میران نشود اما شاد بتواند در رده او قرار بگیرد. اما چون این اقدامات درست صورت نگرفته نبود و حاشیه ها نیز زیاد بود، شاید همه این ها به جودوی ایران لطمه زد و همه مسئول بودیم. وقتی سیستم محافظت نکند، همین می شود. از یک قهرمان باید حمایت صورت بگیرد. باید مشخص شود که از یک قهرمان چگونه پشتیبانی بکنیم و چگونه او را وارد عرصه مدیریت و مربی گری کنیم. همیشه در ایران گفته می شود که یک قهرمان نمی تواند مربی خوبی باشد. اما چرا این موضوع در خارج از ایران ثابت شده است؟ ژاپن تمام مربی هایش مدال المپیک دارند. از همین الان برای بعد از المپیک سرمربی جدیدش مشخص است. یعنی این قدر سرمایه گذاری دارند. ولی برای ما اینطور نبوده است. دوست داریم زمانی آرش میراسماعیلی را بیاوریم و بهره مندی سیاسی و مدیریتی خودمان را بکنیم و سپر بشود و بعد هم خودمان میزمان را حفظ کنیم.
در سیدنی من پنج شدم و در آنجا جودوی ما استارت خوبی خورد. من در 2001 و 2003 طلای جهان گرفتم و در 2004 که اوج جودوی ایران بود، محمود میران پنجم شد و بچه های دیگر هم مقام آوردند. اما سیستم گلخانه ای کردن همیشه جواب نمی دهد. اگر استعدادیابی و پشتوانه سازی درست صورت نگیرد پیشرفت نمی‌کنیم. درست است شاید کسی میران نشود اما شاد بتواند در رده او قرار بگیرد. اما چون این اقدامات درست صورت نگرفته نبود و حاشیه ها نیز زیاد بود، شاید همه این ها به جودوی ایران لطمه زد و همه مسئول بودیم. وقتی سیستم محافظت نکند، همین می شود. از یک قهرمان باید حمایت صورت بگیرد. باید مشخص شود که از یک قهرمان چگونه پشتیبانی بکنیم و چگونه او را وارد عرصه مدیریت و مربی گری کنیم. همیشه در ایران گفته می شود که یک قهرمان نمی تواند مربی خوبی باشد. اما چرا این موضوع در خارج از ایران ثابت شده است؟ ژاپن تمام مربی هایش مدال المپیک دارند. از همین الان برای بعد از المپیک سرمربی جدیدش مشخص است. یعنی این قدر سرمایه گذاری دارند. ولی برای ما اینطور نبوده است. دوست داریم زمانی آرش میراسماعیلی را بیاوریم و بهره مندی سیاسی و مدیریتی خودمان را بکنیم و سپر بشود و بعد هم خودمان میزمان را حفظ کنیم.
اگر بخواهید دو اشتباه ورزشی خود را اسم ببرید، چه می گویید؟
اول و دوم بازگشتم به ورزشکاری است. حاشیه هایی که قبل از المپیک برایم پیش آمد در پنجاه درصدش خودم مقصر بودم و پنجاه درصد دیگرش را بقیه برایم به وجود آوردند و موفق هم شدند و من را از مدال المپیک دور کردند. همه این توصیه را کردند که نروم و شکست هم خوردم. قبل از المپیک باید واقعا مثل یک بچه از ورزشکار محافظت شود. اما این قضیه صورت نگرفت و مرا وارد حاشیه ها کردند.
اول و دوم بازگشتم به ورزشکاری است. حاشیه هایی که قبل از المپیک برایم پیش آمد در پنجاه درصدش خودم مقصر بودم و پنجاه درصد دیگرش را بقیه برایم به وجود آوردند و موفق هم شدند و من را از مدال المپیک دور کردند. همه این توصیه را کردند که نروم و شکست هم خوردم. قبل از المپیک باید واقعا مثل یک بچه از ورزشکار محافظت شود. اما این قضیه صورت نگرفت و مرا وارد حاشیه ها کردند.
شما در مقام مدیریتی رفتید. الان هم مردم می گویند که ورزش باید دست ورزشی ها باشد. اما در مواقعی شما نقض این حرف را می زنید. چگونه این قضیه را توجیه می کنید؟
ما همیشه موافق این هستیم که ورش دست ورزشی باشد. اما ما ورزشی ها هم وقتی در راس مدیریت قرار گرفتیم، ورزشی عمل نکردیم. خیلی سیاسی عمل کردیم. شاید از این بابت هم هست که سیاسی ها بهتر از ما می توانند عمل کنند. چون خود ما هم متحد نبودیم و نخواستیم تغییر بنیادی در ورزش صورت بگیرد. من امیدوارم که همه به سمتی برویم که این قضیه اتفاق بیفتد.
ما همیشه موافق این هستیم که ورش دست ورزشی باشد. اما ما ورزشی ها هم وقتی در راس مدیریت قرار گرفتیم، ورزشی عمل نکردیم. خیلی سیاسی عمل کردیم. شاید از این بابت هم هست که سیاسی ها بهتر از ما می توانند عمل کنند. چون خود ما هم متحد نبودیم و نخواستیم تغییر بنیادی در ورزش صورت بگیرد. من امیدوارم که همه به سمتی برویم که این قضیه اتفاق بیفتد.
اگر به شما نیز مانند حسین رضازاده فرصت مدیریتی داده شود، فکر می کنید می توانید از این فرصت استفاده کنید؟
من در دوره خودم دوره موفق داشتم. نظم و انضباط خوبی به تیم ملی داده بودم. اگر آن سیستم اجازه می داد که من ادامه می دادم و به من فرصت و امکانات لازم را می داد، الان در المپیک حرفی برای گفتن داشتیم. الان هم می توانیم سهمیه داشته باشیم ولی تعداد مشخص نیست.
من در دوره خودم دوره موفق داشتم. نظم و انضباط خوبی به تیم ملی داده بودم. اگر آن سیستم اجازه می داد که من ادامه می دادم و به من فرصت و امکانات لازم را می داد، الان در المپیک حرفی برای گفتن داشتیم. الان هم می توانیم سهمیه داشته باشیم ولی تعداد مشخص نیست.
اگر سهمیه المپیک نگیریم چه اتفاقی می افتد؟
به نظر من مشکل ما مشکل گرفتن سهیمه نیست. ما در آتلانتا با 1 ورزشکار بودیم، در سیدنی با 3 ورزشکار بودیم، در آتن با 7ورزشکار بودیم و در پکن هم با 6 ورزشکار بودیم. ما همین الان هم اگر 7 سهمیه بگیریم، می توانیم بگوییم موفق شده ایم؟ ما باید تلاش کنیم مدال بگیریم و در مدیریت موفق باشیم. من ارادت خاصی به همه قهرمانان دارم. وقتی کسی در المپیک موفق می شود می توانیم بگوییم که توانایی های لازم را برای مدیریت نیز دارد. الان اکثر قهرمانانی مثل کوروش باقری، دبیر، رسول خادم و امیر خادم همه دارند خوب نتیجه می گیرند. حتی علی دایی هم خوب نتیجه گرفته است. اما چون تخصص این کار را دارند خیلی می توانند در یشرفت رشته خودشان موثر باشند. الان هم آقای سجادی خودش قهرمان بوده است و وقتی به عنوان معاون وزیر انتخاب می شود، افتخاری برای قهرمانان محسوب می شود.
به نظر من مشکل ما مشکل گرفتن سهیمه نیست. ما در آتلانتا با 1 ورزشکار بودیم، در سیدنی با 3 ورزشکار بودیم، در آتن با 7ورزشکار بودیم و در پکن هم با 6 ورزشکار بودیم. ما همین الان هم اگر 7 سهمیه بگیریم، می توانیم بگوییم موفق شده ایم؟ ما باید تلاش کنیم مدال بگیریم و در مدیریت موفق باشیم. من ارادت خاصی به همه قهرمانان دارم. وقتی کسی در المپیک موفق می شود می توانیم بگوییم که توانایی های لازم را برای مدیریت نیز دارد. الان اکثر قهرمانانی مثل کوروش باقری، دبیر، رسول خادم و امیر خادم همه دارند خوب نتیجه می گیرند. حتی علی دایی هم خوب نتیجه گرفته است. اما چون تخصص این کار را دارند خیلی می توانند در یشرفت رشته خودشان موثر باشند. الان هم آقای سجادی خودش قهرمان بوده است و وقتی به عنوان معاون وزیر انتخاب می شود، افتخاری برای قهرمانان محسوب می شود.
جاهایی که خود مردم باید انتخاب کنند قهرمانان خیلی محبوب هستند. مثل شورای شهر. اما در جاهایی که سیاستمداران می خواهند از قهرمانان استفاده کنند، قهرمانان پس زده می شوند. علت این قضیه به نظر شما چیست؟
وقتی از ما در رشته خودمان استفاده نمی شود، سعی می کنیم برویم در یک جای دیگر. مثل آقای خادم که خیلی خوب کار کرد در کشتی. ولی وقتی کنار زده شدند رفتند جایی دیگر. من خواهشم از وزیر این است که به سمت تخصص گرایی بروند. از پیش زمینه ها بیشترین استفاده را کنند و به دید ورزشکاری اهمیت خیلی بیشتری بدهند.
وقتی از ما در رشته خودمان استفاده نمی شود، سعی می کنیم برویم در یک جای دیگر. مثل آقای خادم که خیلی خوب کار کرد در کشتی. ولی وقتی کنار زده شدند رفتند جایی دیگر. من خواهشم از وزیر این است که به سمت تخصص گرایی بروند. از پیش زمینه ها بیشترین استفاده را کنند و به دید ورزشکاری اهمیت خیلی بیشتری بدهند.
43 43
نظر شما