یادداشت از سامیه طهورنیان| کوه گنو به نسبت دیگر مناطق جنوب هرمزگان، هوایی معتدل دارد. این مکان به دلیل آب‌وهوا و طبیعت متفاوت، هم اهمیت زیست‌محیطی برای طبیعت دوستان پیداکرده و هم به یک نقطه گردشگری و تفریحی برای مردم تبدیل‌شده است؛ اما جاده‌های منطقه حفاظت‌شده کوه گنو، همواره بی‌حفاظ اند و امنیت جاده‌هایش رهاشده است. نحوه ورود، خروج و توقف گردشگران با خودرو به‌درستی کنترل نمی‌شود. این عدم کنترل‌ها باعث شده، همواره شاهد حوادث دل‌خراش و مرگ باری باشیم. سقوط رانندگان به دره های این کوه به دلایلی چون ایمن نبودن جاده یا عدم هوشیاری راننده هایی که در این مکان الکل و مواد مخدر مصرف کرده اند؛ رخ می دهد. این حوادث ازجمله مواردی اند که کاملاً قابل‌پیشگیری هستند اما دلیل مسکوت ماندن آن بدرستی مشخص نیست.
کمبود اماکن تفریحی در هرمزگان
کوه گنو با ارتفاع ۲۳۴۷ متری در ۲۹ کیلومتری شمال غرب بندرعباس واقع‌شده و در میان دهستان‌های ایسین و فین جا گرفته است. مردم شهرستان بندرعباس به‌خصوص جوانان و نوجوانان برای دور شدن از شرجی کلافه کنده و گرمای طاقت‌فرسای بندر به نقاط ییلاقی، خوش آب‌وهوا و «خلوت» کوه گنو می‌آیند. این منطقه حفاظت‌شده یکی از زیست‌گاه‌های مهم کشور است و یکی از ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره کشورمان است که البته هنوز چندان شناخته‌شده نیست. اکثر گردشگران به جاذبه‌های طبیعی آن پی نبرده‌اند و صرفاً برای پر کردن اوقات فراغت یا اطراق شبانه به آن محدوده می‌آیند.
در سال‌های اخیر حضور گردشگران در کوه گنو به چالشی برای هلال‌احمر، آتش‌نشانی، پلیس و حتی والدین تبدیل‌شده است. در پایان هفته‌ها به‌خصوص روزهای ابری و بارانی شاهد ترافیک‌های نسبتاً سنگین در این محور و بروز سوانح دل‌خراش رانندگی هستیم؛ روزی نیست که خبر یا تصاویری از سقوط خودرو به دره‌های کوه گنو منتشر نشود. حوادث کوه گنو به‌جای بررسی و ریشه‌یابی دقیق به روال هرروزه کاری امدادرسانان تبدیل‌شده است. در نهایت سالانه تعداد زیادی از شهروندان بندرعباس و حومه در این محور جان خود را از دست می‌دهند و با توجه به مسیر پرپیچ‌وخم و عدم کنترل خودرو، افراد زیادی در این محور دچار سانحه می‌شوند. از طرفی به دلیل دیر رسیدن به مراکز درمانی، آن‌ها قربانی این محور کوهستانی می‌شوند.
منطقه حفاظت‌شده اما بی‌حفاظ گنو
جاده‌های کوه گنو که تا به ارتفاعات آن منتهی می‌شود، گردنه‌ها و پیچ‌های تند بسیاری دارد. در هنگام شب به دلیل عدم روشنایی در مسیر، تردد به‌سختی انجام می‌شود. جاده‌های این کوه فاقد دیواره‌های حفاظتی، نیوجرسی و علائم ایمنی رانندگی است. عرض جاده بسیار کم و بخشی‌هایی از مسیر به دلیل باران، زلزله و تردد کامیون ها، تخریب‌شده است. ناایمن بودن این مسیر، رانندگی را سخت و چالش‌برانگیز کرده است و به قاطعیت می‌توان گفت که این محور«یکی از خطرناک‌ترین محورهای هرمزگان» است.در این رابطه صبح ساحل با تعدادی از مسئولان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای هرمزگان گفتگو کرد. علیرضا محمدی، معاون راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای هرمزگان دراین‌باره گفت: جاده‌های کوه گنو از یک نقطه به بعد اختصاصی می‌شود و وظیفه بهسازی، روکش و عریض کردن جاده‌های آن از عهده راهداری خارج است؛ اگر این جاده اختصاصی نبود، راهداری هرمزگان می‌توانست جاده را به لحاظ ایمنی وعلائم بررسی و تعمیر کند. هم‌اکنون این امکان از دست ما خارج است.
مصرف الکل در جاده‌ها
کوه گنو همواره مکانی ثابت برای گردشگران جوانانی تبدیل‌شده که برخی از آن ها در این جاده‌های پرپیچ‌وخم، الکل، مواد مخدر و انواع دخانیات را مصرف می‌کنند. مصرف الکل در ارتفاع و در شرایط کمبود اکسیژن، می‌تواند عوارض جدی برای رانندگان مست ایجاد کند.
مصرف کنندگان الکل به‌طور ناخودآگاه دچار فراموشی موقت می‌شود که به آن «بلاک اوت» می‌گویند. در این مرحله، فرد چیزی به یاد نمی‌آورد و بعد از پایان اثرات الکل، فرد صحنه‌ها و شرایطی که داشته را فراموش می‌کند. این مرحله می‌تواند بر روی رانندگی افرادی که رانندگی هایشان گاها با موسیقی و هیجان مسافران نیز همراه است، تأثیر مستقیم گذاشته و خطرآفرین باشد. تعداد افرادی که در این جاده به دلیل مصرف الکل دچار حادثه شده‌اند بسیار زیاد است. رانندگی با شرایط مستی در جاده های ایمن، خطرناک است چه رسد به پیچ‌ها و شیب‌های تند جاده گنو. در پایان امیدواریم با رایزنی و پیگیری دست‌اندرکاران، عملیات ایمن‌سازی و کنترل شرایط رانندگان جاده گنو در اولویت قرار گیرد تا دیگر شاهد اتفاقات ناگواری در این مسیر نباشیم.
نظر شما