خطر فرونشست و افزایش بهره برداری از آبهای زیرزمینی با ایران چه خواهد کرد؟

روزنامه اعتماد نوشت: چنین فرونشست شدید زمین می‌تواند مسیرهای شریان‌های سطحی و زیرسطحی را تغییر داده و باعث کاهش عمده و غیرقابل برگشت ظرفیت آبخوان شود.

شرایط خشکسالی ناشی از انسان در ایران برقرار است و نمونه‌ای از «خشکسالی‌های انسانی» است که به تنش آبی ناشی تهاجم و مداخله شدید انسانی با مدیریت ناپایدار زمین و آب اشاره دارد.

تعداد چاه‌های ثبت‌شده از 460 هزار حلقه در سال 1381 به 800 هزار حلقه در سال 1394 افزایش یافت. علی‌رغم تغییر فزاینده در تعداد چاه‌ها، برداشت‌های انسانی آب زیرزمینی در 25 حوضه از 30 حوضه در این 14 سال کاهش یافت.

بهره‌برداری بیش از حد از ذخایر آب زیرزمینی ایران را می‌توان با نحوه برداشت از آب‌های زیرزمینی توضیح داد: بیش از 90 درصد کل جریان خروجی از ذخایر آب زیرزمینی در مقیاس حوضه صرفا به دلیل جذب انسان است. اما کاهش برداشت کل نشان می‌دهد که در برخی حوضه‌ها، ذخایر آب زیرزمینی ممکن است به نقطه اوج بحرانی رسیده باشد که در آنها برداشت آب کمتر شده چرا که ذخایر آب زیرزمینی تخلیه شده محدود شده است.

در مناطق آبیاری شدید یا پرجمعیت، برداشت گسترده‌تر شده ولی عایدی کاهش یافته است.

کاهش گسترده آب‌های زیرزمینی در ایران عمدتا انسانی است، اما با خشکسالی‌های هواشناسی یا هیدرولوژیکی تشدید شده است. واکنش آب‌های زیرزمینی به فشارهای انسانی سه مرحله از تکامل را پشت سر گذاشته است. سال آبی پربارش 1398-1397 ممکن است تنش آب زیرزمینی را در برخی از نقاط ایران کاهش داده باشد، اما مشکل آن است که منابع آب زیرزمینی ایران بسیار سریع‌تر از تکمیل شدن، تخلیه شده‌اند. بنابراین، ‌این بارش شدید در یکسال مشکل را نمی‌توانست حل کند.

ایران مشکلات دیرینه‌ای با ناکارآمدی شبکه توزیع آب خود به ویژه در بخش کشاورزی دارد. تولید مواد غذایی بدون بهبود راندمان آبیاری عامل اصلی اضافه برداشت بیش از حد آب زیرزمینی در ایران است. در این شرایط کل آب برداشت شده انسانی از سرعت تغذیه طبیعی در یک این دوره بیشتر بوده است.

اولین قربانی کاهش عمده آب‌های زیرزمینی ایران، امنیت غذایی کشور خواهد بود. آب کشاورزی بیش از 90 درصد برداشت آب ایران را شامل می‌شود. حدود 70 درصد از کل جمعیت ایران- حدود 62 میلیون نفر- در نواحی با برداشت بیش از حد آب زیرزمینی زندگی می‌کنند و 70 درصد از کل تقاضای آب کشور در همین پهنه‌ها وجود دارد. بنابراین مساله اصلی ما تمرکز فوق‌العاده جمعیت در پهنه‌های پیرامون شهرها در مناطق خشک است.

حتی در حوضه‌هایی که در حال حاضر به عنوان مناطقی با اضافه برداشت بیش از حد طبقه‌بندی نمی‌شوند، تقاضای آب کشاورزی بالا است. در صورت افزایش تعداد چاه‌ها، مناطق آبی و برداشت‌های عادی، افزایش اضافه برداشت در این حوضه‌ها انتظار می‌رود.