دکتر حسینعلی امیری درباره علت شکل‌گیری مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: تجربه نشان داد که گاهی مسائلی پیش می‌آید که بر اساس آنچه پیش‌بینی شده بود قابل حل نیست و مسائل به بن‌بست می‌رسد و در این مدت( ازسال 57 تا 68) تنش‌ها و بن‌بست‌هایی ایجاد شد که پس از چاره‌جویی‌ها موردی به ابتکار حضرت امام (قدس سره) در تاریخ 17/11/1366 مجمع تشخیص مصلحت نظام تأسیس و در بازنگری قانون اساسی در سال 1368 تحت عنوان اصل یکصدودوازدهم قوت قانونی پیدا کرد. اما در مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی درخصوص نقش مجمع تشخیص مصلحت نظام در قانونگذاری نظرات متنوعی ابراز شده است.
امیری در ادامه گفت: بعضی وجود آن را به استناد اینکه فقهای شورای‌نگهبان آگاه به مقتضیات زمان و مسائل روز هستند و به هنگام رسیدگی می‌توانند نظر شرعی خود را براساس مقتضیات بدهند وجود مجمع غیر‌ضروری است. بعضی وجود آن را ضروری ولی از اینکه در عرض مجلس قانونگذاری کند، ابراز نگرانی کرده اند. و بالاخره بیشترین تلقی در شورای بازنگری عبارت از این بوده است که مجمع تشخیص مصلحت نظام در مقام مشاوره و حل معضلات به عنوان بازوی رهبری عمل می‌کند و حاصل کار اصل 112 شد.
وی تاکید کرد :به هر حال نظر مجمع به شرحی که عرض کردم به همراه مجموع قانون موردنظر لازم‌الاجرا خواهد بود. به این ترتیب رسالت مجمع پایان یافته تلقی می‌گردد. بنابراین مجمع نمی‌تواند در مقام تتمیم و یا الحاق مواردی دیگر علاوه بر حل اختلاف برآید چراکه تتمیم و یا الحاق مواد قانونی تقنین محسوب و تقنین از اختیارات خاص مجلس شورای اسلامی است نه اختیارات مجمع.
مشروح گفت و گوی خبرآنلاین با دکتر حسینعلی امری را ایـــــنــــجـــــــابخوانید.
27219
نظر شما