*جان کین-JOHN KEANE- نظریه پرداز معروف کودتاهای مخملی در اروپای شرقی- دهه 1980- است. او یک استراتژیست استرالیایی تبار و مقیم انگلیس است که ریاست «مرکز مطالعات دموکراسی لندن» در دانشگاه وست مینستر انگلستان را برعهده دارد. او یکی از مشاوران ارشد سرویس اطلاعات خارجی انگلیس - MI6- است و از اواخر دهه 90 میلادی با همکاری برخی از اعضای مرکزیت گروه هایی که بعدها جبهه اصلاحات را تشکیل دادند، پروژه ای با عنوان «جامعه مدنی ایران» را در مرکز مطالعات دموکراسی لندن، کلید زد.
*جان کین در یکی از دستور العمل های خود به فتنه گران می گوید (نقل به مضمون)؛ تفرقه و اختلاف میان گروه ها و جریانات حامی نظام اسلامی- بخوانید اصولگرایان- می تواند پی آمدهای تعیین کننده و نقش آفرینی برای جنبش دموکراسی خواهی -بخوانید کودتای مخملی- داشته باشد.
*جان کین می گوید؛ گروه های حامی نظام اسلامی و یا دستکم، برخی از رهبران آنها، سابقه ای طولانی از حضور در مراکز تصمیم ساز و سیاست پرداز جمهوری اسلامی دارند و از سوی دیگر اکثر آنان در حمایت از حاکمیت دچار نوعی دگماتیسم - بخوانید غیرت دینی و انقلابی- هستند.اختلاف این گروه ها با یکدیگر در شرایط عادی و فضای آرام، بروز چندانی ندارد ولی در شرایط حساس نظیر انتخابات که پای ورود به مراکز تصمیم گیری در میان است، این اختلاف ها می تواند به نقاط بحرانی نزدیک شود. گروه های حامی نظام در این حالت و در گرماگرم اختلاف با یکدیگر، برای نشان دادن برتری و حقانیت خود، اسرار نظام را فاش می کنند.
*جان کین می گوید؛ اگر گروه های طرفدار نظام هوشیاری به خرج داده و هیچ سری از اسرار نظام را هم فاش نکنند، کمترین نتیجه درگیری و اختلاف آنان، متهم کردن یکدیگر به ناکارآمدی و ارائه دلیل برای اثبات برتری خویش است و در این حالت، مردم نسبت به کارآمدی و مدیریت آنان دچار تردید می شوند و زمینه برای رویکرد به گروه های حریف فراهم می آید!
* از نگاه جان کین که در آموزه های «جین شارپ» و «رابرت هلوی» نیز دیده می شود، اختلاف گروه های حامی نظام با یکدیگر در صورت تداوم می تواند به پرخاشگری هر یک علیه دیگری منجر شود. بعید نیست گروه های یاد شده در مخالفت با یکدیگر تا آنجا پیش بروند که حریف اصلی را در «حلقه خود» - منظورش در میان اصولگرایان- تعریف کنند. در توضیح بیشتر نظر مشترک جان کین، جین شارپ و رابرت هلوی باید گفت؛ حالت یاد شده به احتمال زیاد- و نزدیک به یقین- با غفلت از دشمن اصلی همراه خواهد بود، ضمن آن که به قول «شارپ» سوابق مردمی گروه های حامی نظام را نیز به زیر سؤال می کشد و آنان را در نگاه مردم «قدرت طلب»! معرفی خواهد کرد!
* «سیاه نمایی» و ایجاد تردید نسبت به آینده نظام یکی دیگر از شاخصه هایی است که دشمن در اختلاف میان جریانات حامی نظام- اینجا اصولگرایان- به آن امید بسته است.
*با توجه به شرایط حساس منطقه که ملت های مسلمان، جمهوری اسلامی ایران را به عنوان الگوی موفق پیش روی خود دارند و از سوی دیگر، این بیداری به گفته حکیمانه و مستدل حضرت آقا به قلب اروپا و غرب راه یافته و جنبش فراگیر و ضد نظام سرمایه داری وال استریت را آفریده است و نه فقط دوستان که دشمنان تابلودار و کینه توز ایران اسلامی نیز با صراحت به آن اعتراف می کنند و تمامی شواهد و رخدادها- باز هم به قول آقا- از رسیدن دنیا به «پیچ بزرگ تاریخی» حکایت می کند، به آسانی می توان نتیجه گرفت که انتخابات مجلس نهم اگرچه در جغرافیای ایران اسلامی صورت می پذیرد ولی دامنه نفوذ و اثر آن بسیار فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران است. آیا غیر از این است؟! اگر چنین است- که هست- بدیهی است، خدشه در «الگوی» موفق و پیش روی بیداری اسلامی، اصلی ترین نیاز دشمنان بیرونی در شرایط کنونی است بنابراین بدون کمترین تردید باید گفت؛ تفرقه اصولگرایان پروژه دشمن است.
/29217
نظر شما