معمولا در هر جامعه ای یک بخش رسمی وجود دارد ویک بخش غیر رسمی.افراد جامعه در طی فرایند اجتماعی شدن یاد می گیرند در هر کدام از این بخشها چگونه رفتار کنند.

طبیعتا رفتار غیر رسمی در اماکن رسمی و بالعکس آن موجب مخاطرات اجتماعی می شود.مثل ورود یک نفر ملبس به لباس خانه و دم پایی دراداره مالیات یا ورود یک وزیر با اسکورت و محافظ برای گرفتن نان بربری!
لذا حوزه تحت نفوذ هر یک از این دو بخش در جوامع مختلف مشخص است . ارتباطات در این دو بخش کاملا متفاوت است.

در یک ارتباط غیر رسمی ممکن است صمیمیت و فداکاری حکمفرما باشد اما در بخش رسمی ارتباطات مبتنی بر قوانین است.البته گاهی بسیاری از افراد بخش غیر رسمی تلاش می کنند در مواجهه با کار ادارات رسمی از مبادی غیر رسمی مثل پیدا کردن آشنا ، پارتی ، رشوه و گاهی نوکرم چاکرم گفتن فضا را به نفع خود غیر رسمی و دوستانه کنند که اتفاقا در خلا قانون و یا عدم اجرای درست بوروکراسی اداری ، جواب هم می دهد.

اما نکته عجیب در چند سال اخیر اصرار دولت بر ورود به بخش غیر رسمی و ساحت خانوادگی جامعه است .

وقتی خبر از تحت پوشش گرفتن رسمی مهد کودکها توسط آموزش و پرورش و از سنین پایین میشود و انتقاداتی که از روند کنونی آموزش کودکان پیش دبستانی و حتی نوپا به گوش می رسد، وقتی دولت از آمار بالای تجرد (بدون اشاره به دلایل اجتماعی بروز آن) انتقاد می کند و با هر سیاست ممکن ازدواج را تشویق می کند و برای ورود به حوزه آن تلاش جدی می کند ، معنای آن این است که دولت ،بخش غیر رسمی جامعه یعنی خانواده را به رسمیت نمی شناسد. و تربیت و روابط حاکم بر آن را در حوزه تربیت فرزند ، همسر گزینی و.... قبول ندارد.


دولت به دلایلی بر خود واجب می داند وارد حوزه هایی شود که آنرا ناکارآمد می داند و در صدد اثبات کارآمدی خود در حوزه نفوذ بخش غیر رسمی جامعه است که عرف و عادات آن مخصوصا در حوزه همسرگزینی دارای پایه های محکمی در فرهنگ عام و غیر رسمی است و این موضوع مخصوصا در شهرستانها دارای ابعاد سنتی- آیینی بیشتر است.

دولت از طرفی  توسط وزارت علوم می کوشد با ترویج دانشگاههای تک جنسیتی و جدا سازی جنسیتی از ارتباطات چهره به چهره جوانان و امکان ازدواج جلوگیری کند و از طرف دیگر وزارت ورزش و جوانان خبر می دهد که موسسات دولتی همسر یابی! در راهند.

این تناقض در سیاست گذاری ازدواج اگرچه نشانگر اهتمام دولت برای عاقبت به خیر کردن جوانان است اما در دراز مدت اثرات نامطلوبی در شکل روابط اجتماعی جوانان خواهد گذاشت.

شاید بتوان اثرات دولتی کردن بخش غیر رسمی جامعه برهویت جوانان را با توجه به متغیر بودن سیاستهای دولتی در یک نشست بررسی کرد.اما آن چیز به بررسی نمی اید اثرات پنهان طرحهای کوتاه مدت وعجولانه فرهنگی - اجتماعی است هرچند که ممکن است انگیزه های آن کاملا خیر خواهانه باشند.

45301

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 191855

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 4 =