لنین و نیکولای دوم آماده هستند. هیچ خبری از پلیس در اطراف آنها نیست و هوای دلپذیر یک عصر زمستانی توریست‌ها را به خیابان کشانده. لنین بعد از مرتب کردن کلاهش سنگفرش‌های میدان قرمز مسکو را با چالاکی رد می‌کند. یکی داد می‌زند: «نگاه کنید لنین اینجاست.» همه متوجه حضور او می‌شوند. خیلی‌ها با دیدن این صحنه چندبار چشم‌های‌شان را باز و بسته می‌کنند تا شاید از خوابی که در آن هستند، بیدار شوند به‌خصوص آنکه چند قدم آن‌طرف‌تر سزار به دیواری تکیه داده. لنین و سزار جعلی افرادی هستند که از راه شبیه کردن خودشان به چهره‌های تاریخی روسیه امرار معاش می‌کنند.
هر عکس یادگاری با آنها 100 روبل (3 دلار) هزینه دارد. با اینکه خیلی‌ها دوست دارند با لنین و سزار عکس بگیرند اما حواس آنها بیشتر از آنکه به دوربین باشد به اطراف‌شان است تا مبادا پلیس سر برسد و کاسبی آنها را به هم بزند.
لنین – که نام واقعی‌اش سرگئی سولویف است- در صورت مواجهه شدن با پلیس باید قید 630 دلار از درآمدش را بزند. او می‌گوید: «می‌دانید چرا از نظر پلیس کار من جرم محسوب می‌شود؟ چون حاضر نیستم به آنها پول الکی بدهم. من برای کارم مجوز دارم و به موقع مالیاتم را پرداخت می‌کنم.» در میدان سرخ مسکو، پنج لنین دنبال جذب توریست می‌گردند که هر کدام از آنها برای خودشان لقبی دارند. جدا از لنین، شما می‌توانید با پوتین و استالین هم عکس بگیرید. البته قبلا نسخه امروزی کارل مارکس هم جلوی دوربین‌ها ژست می‌گرفت که مدتی است همسایه کارل مارکس واقعی در آن دنیا شده.
یکی از افرادی که جلو موزه تاریخ ایستاده تا با قیافه‌اش همه را یاد ایوان مخوف بیندازد، می‌گوید: «آن کسی که خودش را مثلا شبیه برژنف کرده هیچ شباهتی به او ندارد و فقط ابروهایش شبیه اوست. مخصوصا اینکه طرف اهل قزاقستان هم هست.» هیچ کدام از آنهایی که خودشان را جای شخصیت‌های قدیمی روسی جا زده‌اند به پای کپی لنین نمی‌رسند که همه را انگشت به دهان کرده از بس‌که قیافه‌اش شبیه بنیان‌گذار اتحاد جماهیر شوروی است.
در دوره سخت زندگی در روسیه کاپیتالیسم گویا شبیه شدن به مردی که هدفش از بین بردن کاپیتالیسم بود، پول خوبی دارد. چند سال قبل بود که سولویف 53 ساله - که مکانیک بود – شبیه لنین لباس پوشید تا به عنوان دلال ماشین امرار معاش کند. اما همه چیز برای او از سال 2004 شروع شد؛ زمانی که در جشن سالگرد تولد لنین –که توسط حزب کمونیست برگزار شده بود– خودش را جای لنین جا زد. بعد از چند ساعت کار متوجه شد که می‌تواند پول خوبی از شباهتش به لنین درآورد: «چیز زیادی در مورد لنین نمی‌دانستم اما در آن مراسم مردم مدام سراغ من می‌آمدند و می‌خواستند بدانند که آینده کشورشان چه می‌شود.»
شباهت او به لنین به‌حدی بود که بسیاری از طرفداران لنین با دیدن سرگئی جوگیر می‌شدند و نمی‌دانستد چه کار کنند. در زمان اتحاد جماهیر شوروی دولت باید تصمیم می‌گرفت که چه کسی می‌تواند در پوشش لنین در خیابان‌های مسکو یا سایر شهرها ظاهر شود اما 20 سال بعد از انقلاب روسیه شخصیت لنین آنقدر مقدس شد که مثلا در تئاترهای آماتور هر کسی نمی‌تواند شخصیت لنین را بازی کند و تنها پنج بازیگر مجوز کتبی برای بازی در نقش او را دارند به‌خصوص آنکه به این راحتی به نمایش‌هایی که شخصیت لنین در آن باشد، اجازه نمایش داده نمی‌شود. بعد از بین‌رفتن رژیم کمونیستی، دیگر لباس پوشیدن شبیه لنین یا سایر شخصیت‌های تاریخی روسیه محدودیت ندارد.اولین کسی که با پوشش لنین وارد میدان سرخ شد، لنین چاق بود که در سال 1996 و پنج سال بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی این کار را انجام داد. طی چهار سال گذشته سولویف –به او لنین بلندقامت می‌گویند – به همراه ویکتور چپکاسف – که قبلا در گارد امنیتی وزارت کشور روسیه بوده و حالا مثل آخرین سزار روس لباس می‌پوشد – توجه توریست‌ها را به خودشان جلب کرده‌اند.
او در مورد کارش می‌گوید: «در کار ما همه به یکدیگر حسادت می‌کنند و نمی‌خواهند درآمد رقیب‌شان از آنها بیشتر باشد. یک‌بار هم لنین چاق توهم زده بود که واقعا خود لنین است.» سرگئی می‌گوید که چنین توهمی هیچ‌وقت سراغ او نیامده و اصلا در قالب شخصیتی که نقشش را بازی می‌کند، فرو نرفته. او تنها از یک جمله لنین (استفاده از راه‌های مختلف برای رسیدن به هدف) برای ندادن رشوه به پلیس‌ها استفاده می‌کند. البته با اینکه او مجوز کار دارد اما برای پلیس مسکو این قضیه هیچ ارزشی ندارد و آنها هراز گاهی به او و همکارش گیر می‌دهند و آنها را به اداره پلیس می‌برند. سرگئی می‌گوید در ماه نوامبر او را به دلیل اوباش بودن و درگیری با مامور پلیس در حین انجام وظیفه دست بسته به اداره پلیس بردند. تمام مشکل از اینجا ناشی می‌شود که سرگئی حاضر نیست دم افسران پلیس را ببیند و آنها برای اینکه وظیفه‌شناسی‌شان! را نشان دهند به او و همکارانش گیر می‌دهند.
سولویف می‌گوید: «در کشور ما هیچ چیز جز روش‌های اخاذی تغییری نکرده است.» برای او تظاهرات بسیاری از همشهریانش در ماه دسامبر – که به نتایج انتخابات پارلمان اعتراض داشتند – هیچ نتیجه مثبت نخواهد داشت: «این اعتراض‌ها به جایی نمی‌رسد چون برنده کسی است که در راس قدرت باشد. تمام این اتفاقات دست به دست هم داده تا سولویف قید ماندن در کشورش را بزند. با اینکه درآمد او از این کار چندان بد نیست اما به اذیت‌ها و سختی‌هایش نمی‌ارزد. بارها پیش آمده که او و نیکولای دوم در مورد پناهندگی به آمریکا فکر کنند، هر چند که می‌دانند درگیری با پلیس به دلیل عکس گرفتن در پوشش لنین دلیل کافی برای گرفتن پناهندگی سیاسی نیست.
30145
نظر شما