تینا مزدکی_ انشمندان موفق به شناسایی موادی با منشأ بین‌ستاره‌ای در منظومه شمسی شده‌اند، اما همچنان در تلاشند تا دریابند این مواد از کجا آمده‌اند و چگونه به اینجا رسیده‌اند. پژوهشی جدید که توسط دو اخترفیزیکدان از دانشگاه وسترن، «کول گرگ» و «پل ویگرت»، انجام شده است، پیشنهاد می‌کند که آلفا قنطورس، نزدیک‌ترین منظومه به منظومه شمسی می‌تواند منبع احتمالی این اجرام باشد. یافته‌های این تحقیق در تاریخ ۶ مارس در ژورنال علوم سیاره‌ای منتشر شده است.
ورود اجرام بین‌ستاره‌ای به منظومه شمسی
اجرام بین‌ستاره‌ای، مانند شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها، موادی هستند که تحت تأثیر گرانش هیچ ستاره‌ای قرار ندارند. این اجرام می‌توانند از منظومه‌های دیگر سرچشمه بگیرند و در اثر برخوردهای شدید یا تأثیرات گرانشی سیارات و ستارگان به فضای بین‌ستاره‌ای پرتاب شوند.
کول گرگ، دانشجوی دکترای فیزیک و نجوم، با توسعه‌ی یک مدل رایانه‌ای، حرکت مواد بین‌ستاره‌ای را در منظومه شمسی و آلفا قنطورس شبیه‌سازی کرد. این مدل بر اساس فیزیک حاکم بر منظومه شمسی ما و سیستم چندستاره‌ای آلفا قنطورس (که دارای سه خورشید است) ساخته شده است.
گرگ گفت:«ما می‌دانیم که در منظومه شمسی، سیارات غول‌پیکر باعث بی‌نظمی‌هایی در فضا می‌شوند، مدار اجرام را تغییر داده و سرعت آن‌ها را افزایش می‌دهند. این افزایش سرعت می‌تواند کافی باشد تا یک جرم از میدان گرانشی خورشید خارج شود. فرض کردیم که آلفا قنطورس هم رفتار مشابهی دارد و سپس با شبیه‌سازی سناریوهای مختلف، تخمین زدیم که چه تعداد دنباله‌دار و سیارک ممکن است از این منظومه خارج شوند.»
یک میلیون جرم بین‌ستاره‌ای در کمین منظومه شمسی؟
اگر فرضیه گرگ و ویگرت درست باشد، آن‌ها تخمین می‌زنند که در حال حاضر حدود یک میلیون جرم بین‌ستاره‌ای با اندازه‌ای بیش از ۱۰۰ متر، منشأ گرفته از آلفا قنطورس، در ابر اورت (ناحیه‌ای پر از اجرام یخی در لبه‌ی منظومه شمسی) قرار دارند. همچنین، با نزدیک‌تر شدن آلفا قنطورس به منظومه شمسی طی ۲۸ هزار سال آینده، تعداد این اجرام احتمالاً افزایش خواهد یافت.
شهاب‌سنگ‌های بیگانه؛ خطر واقعی یا شایعه؟
این مدل پیش‌بینی می‌کند که سالانه حدود ۱۰ شهاب‌سنگ با منشأ آلفا قنطورس وارد جو زمین می‌شوند. البته این اجرام بسیار کوچک (کمتر از ۱۰۰ میکرومتر) هستند و هیچ تهدیدی برای زمین محسوب نمی‌شوند.
پل ویگرت، استاد فیزیک و نجوم، گفت:«حتی اگر برخی از این اجرام در منظومه شمسی حضور داشته باشند، نسبت به تعداد کل سیارک‌ها و اجرام موجود در فضا، سهم بسیار کوچکی دارند، بنابراین جای نگرانی نیست.»
کهکشان؛ شبکه‌ای از منظومه‌های به‌هم‌پیوسته
گرگ گفت:«ما همواره منظومه‌ها را به‌عنوان سیستم‌های بسته در نظر می‌گرفتیم. ابتدا تصور می‌شد زمین مرکز جهان است، سپس متوجه شدیم که تنها جزئی از منظومه شمسی هستیم. بعد دریافتیم که منظومه شمسی بخشی از کهکشان راه شیری است. اما حقیقت این است که کهکشان، مجموعه‌ای از منظومه‌های مجزا نیست، بلکه یک شبکه‌ی پویا و متصل است که مواد بین‌ستاره‌ای را میان ستارگان به اشتراک می‌گذارد.»
منبع: phys.org
۲۲۷۳۲۳
نظر شما