تصمیمی که رهبری گرفتند و اعلام کردند، در موقعیت فعلی یک تصمیم سرنوشت‌ساز برای کشور است و ایشان به درستی تشخیص دادند که نیاز فعلی کشور بیش از هر چیز توجه به تولید است.
منتهی این‌که این نظر تا چه حد به مرحله اجرا دربیاید بسیار مهم‌تر از خود نام‌گذاری است. لذا امیدواریم که توجهی بیش از آن‌چه که به سال جهاد اقتصادی و هم‌چنین سال اصلاح الگوی مصرف شد، به سال تولید ملی داشته باشیم و آنهایی که در عمل باید به این مسأله توجه و در اجرا تولید ملی را حمایت کنند، همت مضاعفی کنند.
درواقع نگرانی این‌جاست که فرمان رهبری به چه میزان عملیاتی خواهد شد. باید طرز تلقی درستی از این نام‌گذاری در جامعه ایجاد شود؛ چرا که متأسفانه طرز تلقی نادرست از فرمایشات رهبری در سال‌های گذشته در بسیاری از موارد باعث شد که اهداف مورد نظر ایشان محقق نگردد. امیدوارم همه کسانی‌که این موضوع به نحوی به آن‌ها مربوط می‌شود، به فلسفه اصلی این شعار و این نام‌گذاری توجه کنند تا در مرحله عمل به درستی اجرا شود.
به نظر من آحاد ملت فارغ از این‌که دولتی باشند یا خصوصی، در بحث حمایت از تولید ملی سهیم هستند و باید به این مقوله توجه کنند. به عبارت دیگر حمایت از تولید ملی مؤلفه‌ای است که تمامی بخش‌ها، چه دولت، چه مجلس و چه بخش خصوصی باید در راستای آن قرار بگیرند، اما این‌که حمایت از تولید ملی چیست، مسأله‌ای است که باید مورد بررسی قرار داد و آن را پیدا کرد.
درواقع صرف این‌که شعار بدهیم که از تولید ملی حمایت می‌کنیم، اما نتیجه اعمالمان چیز دیگری را نشان بدهد، به تولید ملی هیچ کمکی نخواهد کرد. به‌منظور حمایت از تولید ملی، ابتدا باید استراتژی بلند مدت تولید ملی را تدوین و مشخص کنیم که قصد داریم چه اقداماتی را برای آن صورت دهیم. مسأله بعدی مساعد‌کردن محیط کسب‌و‌کار کشور به‌منظور حمایت از تولید ملی است.
باید امکانات برای کسانی‌که می‌توانند در تولید ملی نقش‌آفرینی کنند فراهم و راه برای حرکت آن‌ها آماده گردد. به بیان دیگر فضای کسب‌و‌کار باید به گونه‌ای باشد که فعالان اقتصادی بتوانند با اطمینان در آن حرکت کنند.
ضمن این‌که باید تمام جنبه‌های فردی را نیز از اقتصاد بزداییم. باید مسیرها را برای حرکت روان کرده ، حمایت‌های تشویقی ایجاد کنیم. از همه این‌ها مهم‌تر این است که باید فضای فعالیت اقتصادی را شفاف کنیم. باید فضا را به گونه‌ای فراهم کنیم که در تمام حرکت‌های اقتصادی همه با یک چشم دیده شوند و امکانات به‌طور مساوی بین فعالان اقتصاد کشور تقسیم شود تا آنهایی بتوانند به موفقیت دست یابند که تلاش بیشتر و اندیشه برتری دارند و هیچ‌گاه نباید فضای نورچشمی و غیرنورچشمی در اقتصاد ایجاد کرد.
در چنین فضایی است که مردم اطمینان پیدا می‌کنند و به‌سوی برداشتن گام‌های بلند برای توسعه تولید ملی حرکت می‌کنند. موضوع بعدی این است که برای حرکت‌های تولیدی بلند مدت باید امنیت در سرمایه‌گذاری‌های تولیدی را فراهم کنیم؛ چیزی که در شرایط حاضر به هیچ‌وجه وجود ندارد. البته منظور من از امنیت، تعرض به سرمایه دیگری نیست، بلکه امنیت به این معناست که یک تولیدکننده بتواند برای 2 تا 3 سال از آینده کار خود با اطمینان برنامه‌ریزی کند و چنان‌چه نتواند یک فاصله معقولی از آینده کار خود را ببیند، امنیت ندارد.
فراهم کردن امکان پیش‌بینی آینده کارهای تولیدی و وجود امنیت در سرمایه‌گذاری، مؤلفه بسیار مهمی در بحث حمایت از تولید است. برای این منظور باید ثبات در قوانین کشور وجود داشته باشد و اتخاذ هرگونه تصمیمات اقتصادی باید با پیش آگاهی‌های لازم به فعالان اقتصادی همراه باشد.
دولت باید فضای مناسب و بسترهای لازم را ایجاد کند تا بخش خصوصی بتواند با استفاده از این فضای مناسب و بستری که آماده شده است، با رعایت مصالح ملی و نکته‌های اخلاقی با تمام تلاش و توان خود برای خدمت به اقتصاد کشور در موقعیت حساس کنونی حرکت کنند.
به اعتقاد من دولت و بخش خصوصی در بحث حمایت از تولید ملی، دو هدف متفاوت ندارند، بلکه هدف آن‌ها یکی است که باید برای دست‌یابی به این هدف طرز تلقی خود را به یکدیگر نزدیک‌تر و تعامل خود را بیشتر کنند. به‌عبارت دیگر بخش خصوصی و دولت باید بدانند که برای رسیدن به این هدف مشترک هردو حرکت‌دهنده یک ارابه هستند و هیچ کدام به تنهایی در دست‌یابی به هدف خود، توفیقی نخواهند یافت.
*رئیس اتاق بازرگانی مشهد و معاون رئیس اتاق ایران در امور استان‌ها
3939
نظر شما