زهره نوروزپور: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بالاخره نیت واقعی خود را از مذاکره با ایران برملا کرد. او در گفتگویی مهم با شبکه ان بی سی نیوز گفت که خواستار برچیدن کامل تاسیسات هسته‌ای ایران است.
این مصاحبه بازتاب گسترده‌ای در داخل آمریکا و ایران داشته است. چراکه نیت اصلی رئیس جمهور آمریکا بالاخره واضح و آشکارا به ایران و جهانیان که به این مذاکره چشم دوخته‌اند اعلام شد. با اینحال روند مذاکره ادامه دارد و آنطور که آکسیوس گفته است قرار است آخر هفته انجام شود. ضمن اینکه استیو ویتکاف نیز این خبر را تایید و گفت که اگر مذاکره انجام نشود احتمالا به خاطر سفر ترامپ به خاورمیانه است.
برنامه هسته‌ای تعطیل!
در همین باره باراک راوید خبرنگار ارشد میز ایران در وب سایت خبری تحلیلی آکسیوس با عنوان «برنامه هسته‌ای تعطیل!» نوشت: رئیس جمهور ترامپ گفت هدف مذاکرات با ایران دستیابی به «برچیدن کامل» برنامه هسته‌ای تهران است. چرا این موضوع مهم است؟
اظهارات ترامپ در مصاحبه‌ای با برنامه «دیدار با مطبوعات» که روز یکشنبه پخش شد، اولین باری است که او از زمان آغاز مذاکرات هسته‌ای با ایران در یک ماه پیش، این هدف بلندپروازانه را علناً اعلام می‌کند.
دونالد ترامپ برای نخستین‌بار به‌طور علنی اعلام کرد که هدف مذاکرات هسته‌ای با ایران، «برچیدن کامل» برنامه هسته‌ای این کشور است. این موضع‌گیری که در مصاحبه‌ای تلویزیونی مطرح شد، نه‌تنها به اختلاف داخلی در دولت او پایان می‌دهد بلکه بر مذاکرات پیش رو نیز اثر مهمی خواهد داشت. در دولت ترامپ دو دیدگاه وجود دارد: یک جناح تندرو به رهبری نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو و برخی مقامات آمریکایی خواستار نابودی کامل برنامه هسته‌ای ایران با توسل به زور در صورت نیاز هستند، در حالی که گروه دیگر رویکردی انعطاف‌پذیرتر دارد و معتقد است باید سطحی از غنی‌سازی را برای ایران بپذیرند تا از وقوع جنگ جلوگیری شود.
ترامپ با تأکید بر اینکه فقط با نابودی کامل برنامه هسته‌ای ایران موافق است، در عین حال اعلام کرد که با داشتن برنامه‌ای صلح‌آمیز و غیرنظامی از سوی ایران مشکلی ندارد. این موضع، هم‌راستا با دیدگاه وزیر خارجه‌اش مارکو روبیو است که گفته بود ایران می‌تواند برنامه‌ای غیرنظامی داشته باشد. ایران اما بارها مخالفت خود را با نابودی کامل برنامه‌اش ابراز کرده و احتمالاً این موضع ترامپ موجب پیچیده‌تر شدن دور بعدی مذاکرات خواهد شد. هم‌زمان، اعزام بمب‌افکن‌ها و ناوهای هواپیمابر از سوی آمریکا نشان می‌دهد که گزینه نظامی همچنان به‌عنوان راه‌حل جایگزین روی میز باقی مانده است.
چرا گزینه نظامی تنها راه حل است؟
به گزارش خبرآنلاین، راوید در گزارش خود در حالی به گزینه نظامی اشاره کرده است که زمانی که ترامپ خواسته خود را در مذاکرات با ایران مطرح کرد که پیت هگست وزیر دفاع او رسما ایران را تهدید کرده بود.
هگست شامگاه چهارشنبه طی پیامی جمهوری اسلامی ایران را تهدید کرده بود که تاوان حمایت از حوثی‌ها را می‌پردازد. پیت هگست با انتشار متنی با عنوان «پیام به ایران» نوشته بود: «ما شاهد حمایت مرگبار شما از حوثی‌ها هستیم و دقیقا می‌دانیم چه می‌کنید.»
وزیر دفاع آمریکا افزود: «شما به خوبی از توان نظامی ارتش ایالات متحده آگاه هستید و به شما هشدار داده شده بود. تاوان این حمایت را در زمان و مکانی که ما تعیین می‌کنیم، خواهید پرداخت.»
این در حالی است که پس از اظهارات ترامپ و دیگر مقامات آمریکا حوثی‌های یمن به فرودگاه بن گورین حمله کردند. نتانیاهو در بیانیه خود اعلام کرد که اسرائیل به حمله حوثی‌ها پاسخ خواهد داد «در زمانی و مکانی که خودمان انتخاب کنیم، به اربابان ترور ایرانی آنها نیز پاسخ خواهیم داد.»
درپی افزایش تنش‌ها میان ایران و آمریکا و به تعویق افتادن مذاکرات هسته‌ای، اکسیوس طی گزارشی به نقل از دو مقام اسرائیلی اعلام کرد که پیت هگست، وزیر دفاع آمریکا قصد دارد پیش از سفر دونالد ترامپ به خاورمیانه، در سفر به اسرائیل با وزیر دفاع و نخست‌وزیر اسرائیل دیدار کند.
اینکه راوید در گزارش خود با کنایه می گوید همچنان گزینه نظامی به عنوان راه حل جایگزین روی میز باقی مانده است اشاره به درگیری جناحی و حزبی داخلی در آمریکا علیه تهران دارد که آنها در مقابل ایران به یک موضع و وحدت کلام سیاسی نرسیده اند. لذا با توجه به تهدیدهای اخیر مقامات آمریکایی علیه ایران و تعویق مذاکره این مساله در رسانه های آمریکایی مطرح شده است که گزینه جنگ بیش از هر زمان دیگر محتمل تر از دیپلماسی است.
آخرین چیزی که آمریکا اکنون به آن نیاز دارد جنگ با ایران است
در همین رابطه آدام جانستون در مجله تحلیلی فدرالیست با عنوان؛ «آخرین چیزی که آمریکا اکنون به آن نیاز دارد جنگ با ایران است» به تنش دیپلماتیک اخیر ایران و آمریکا پرداخت و نوشت:
در حالی که فشار برای یک جنگ دیگر - این بار با ایران - افزایش می یابد، ضروری است که ایالات متحده در برابر فشارها برای تشدید تنش میان دو کشور مقاومت کند.
علیرغم فشارهای بی امان، رئیس جمهور دونالد ترامپ تاکنون در برابر فشار برای جنگ با ایران مقاومت کرده است، که تا حد زیادی به دلیل نفوذ فزاینده واقع گرایان «اول آمریکا» است که برای بازپس گیری سیاست خارجی ایالات متحده از ماشین جنگ دائمی تلاش می کنند.
اما این نفوذ تحت محاصره است، همانطور که از تغییرات در داخل پنتاگون و همچنین نیروهای خارجی در رسانه ها که مقامات دولت را که واقع گرایی و محدودیت را بر تشدید تنش ترجیح داده اند، هدف قرار داده اند، مشهود است.
دن کالدول، مشاور ارشد سابق پیت هگست وزیر دفاع، اخیراً در برنامه تاکر کارلسون حضور یافت تا در مورد شرایط اخراج خود به دلیل ادعای درز اطلاعات طبقه بندی شده (ادعایی که او قاطعانه آن را رد می کند) بحث کند.
کالدول یکی از سه کارمندی بود که اخیراً از سمت خود در پنتاگون اخراج شدند. هر سه کارمند، به طور تصادفی، اما شاید نه! آن ها صداهایی بودند که یا با جنگ با ایران مخالف بودند (کالدول) یا منافع تثبیت شده دیگر در داخل پنتاگون را تهدید می کردند، که باعث شد تاکر در طول مصاحبه به این نتیجه برسد که مساله اخراج درز اطلاعاتی نبود، بلکه مخالفت آنها با جنگ با ایران بود که منجر به اخراج آنها شد.
در همین حال، تولسی گابارد، مدیر اطلاعات ملی، پس از اینکه اخیراً در کمیته اطلاعات سنا شهادت داد که «ایران در حال ساخت سلاح هسته ای نیست و رهبری ایران مجوز [شروع مجدد] برنامه تسلیحات هسته ای را که در سال ۲۰۰۳ به حالت تعلیق درآورد، نداده است»، مورد انتقاد نومحافظه کاران قرار دارد.
این امر باعث شد که مارک لوین، شخصیت رسانه ای نومحافظه کار و نیکی هیلی، نامزد ریاست جمهوری جمهوری خواه ۲۰۲۴، به گابارد فشار بیاورند و هر دو مقاله ای از فرد فلیتز، رئیس ستاد سابق جان بولتون، را به اشتراک گذاشتند که گزارش های اطلاعاتی ارجاع شده توسط گابارد را «اطلاعات احمقانه» خواند.
در نهایت، در یک تغییر و تحول مهم، ترامپ اخیراً مایک والتز، مشاور شورای امنیت ملی و همکارش، الکس وونگ، معاون اصلی مشاور امنیت ملی را اخراج کرد. اگرچه والتز در درجه اول به دلیل نقش خود در سیگنال گیت برکنار شد، اما گزارش ها حاکی از آن است که والتز و وونگ در مورد ایران تندروتر بودند. (گزارش ها حاکی از آن است که وونگ در حال حاضر در شورای امنیت ملی باقی خواهد ماند و به انتقال قدرت کمک می کند زیرا مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، به عنوان مشاور امنیت ملی موقت وارد عمل می شود.)
به گفته جنیفر کاوانا، عضو ارشد و مدیر تحلیل نظامی در Defense Priorities، «والتز و وونگ از جمله تندروترین مشاوران نزدیک ترامپ، به ویژه در مسائل مربوط به ایران و چین بودند… در بسیاری از موارد، به نظر می رسد والتز و وونگ با رئیس جمهور ترامپ، که به وضوح می خواهد از جنگ با ایران اجتناب کند، هماهنگ نیستند.»
با توجه به وسعت این نبردهای خصوصی و عمومی، باید واضح باشد که ما شاهد یک مبارزه ایدئولوژیک بین طرفداران سیاست خارجی «واقع گرایانه» «اول آمریکا»، به ویژه در مورد ایران، و یک جناح نومحافظه کار مستقر هستیم که برای تغییر رژیم در یک کشور دیگر در خاورمیانه فشار می آورد.
برای دهه ها، مداخله آمریکا در خاورمیانه منجر به یک سری تغییر رژیم های شکست خورده، به ویژه در عراق، لیبی و سوریه شده است و در حالی که منطق این مداخلات در ابتدا بر اساس منافع آمریکا بود، آنها همچنین با منافع استراتژیک اسرائیل به دلیل حضور نیروهای نیابتی ایران در این کشورها همسو بودند.
این توافق استراتژیک دیرینه بین ایالات متحده و اسرائیل با حمایت مسیحیان آوانجلی، ایدئولوژی نومحافظه کار و یک اجماع دو حزبی در کنگره تقویت می شود که معتقد است اسرائیل “نوک پیکان” علیه نفوذ ایران است.
با این حال، تحت نفوذ فزاینده جنبش ملی گرایانه تر و غیر مداخله گرایانه «اول آمریکا»، این اتحاد دیرینه شروع به شکستن می کند. نسل جدیدی از رهبران راست گرا - چهره هایی که به طور قابل توجهی واقع گرایانه تر و محدودیت گراتر و کمتر به طور بازتابی طرفدار اسرائیل هستند، مانند معاون رئیس جمهور جی دی ونس، البریج کلبی و چهره های رسانه ای با نفوذ مانند تاکر کارلسون - در حال زیر سوال بردن مداخله بی پایان آمریکا در خاورمیانه و اینکه آیا منافع ایالات متحده همیشه با حمایت بی قید و شرط از اسرائیل بهتر تامین می شود یا خیر. و هیچ جا این شکاف بیشتر از نحوه نگرش دو اردوگاه به ایران قابل مشاهده نیست.
رئیس جمهور ترامپ قاطعانه اعلام کرده است که ایران “نمی تواند سلاح هسته ای داشته باشد” و در استفاده از نیروی نظامی با حمله به شبه نظامیان تحت حمایت ایران تردید نکرده است - که مهمترین آنها ترور ژنرال ایرانی قاسم سلیمانی است. با این حال، او بارها تمایل خود را برای صلح با ایران ابراز کرده است و یک “توافق صلح هسته ای تایید شده” را به حمله ای سرکوبگرانه علیه رژیم ایران یا اقدام نظامی مشترک با اسرائیل علیه تاسیسات هسته ای ایران ترجیح می دهد.
این موضع اخیراً پس از آن آزمایش شد که آژانس های اطلاعاتی ایالات متحده ماه ها هشدار داده بودند که حمله نظامی اسرائیل به تأسیسات هسته ای ایران تقریباً اجتناب ناپذیر است و ارتش ایالات متحده باید نقش فعالی در این حمله ایفا کند، زیرا اسرائیل نه تنها به سوخت گیری در حین پرواز، بلکه به بمب های ساخت آمریکا برای نفوذ به تأسیسات هسته ای دفن شده در زیر زمین نیز نیاز دارد.
نزدیکی ترامپ به صلح با ایران زمانی صادقانه ثابت شد که گزارش ها حاکی از آن است که او حملات برنامه ریزی شده اسرائیل را “نادیده گرفت” و به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل گفت که ایالات متحده به جای آن مذاکرات “لحظه آخری” را دنبال خواهد کرد که از آن زمان به لطف تلاش های استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ایالات متحده، سومین دور مثبت خود را به پایان رسانده است.
تصمیم ترامپ به سرعت توسط چهره های رسانه ای کلیدی “واقع گرایانه” “اول آمریکا”، مانند کارلسون مورد ستایش قرار گرفت، که مستقیماً کسانی را که برای اقدام نظامی علیه ایران فشار می آورند هدف قرار داد و در X نوشت:
واضح است که اکنون بدترین زمان ممکن برای مشارکت ایالات متحده در حمله نظامی به ایران است. ما توانایی آن را نداریم. هزاران آمریکایی جان خود را از دست خواهند داد. ما جنگی را که به دنبال آن می آید، خواهیم باخت. هیچ چیز مخرب تر از این برای کشور ما نخواهد بود. و با این حال، به لطف فشار بی امان نومحافظه کاران، ما از همیشه به آن نزدیک تر هستیم. این خودکشی است. هر کسی که از درگیری با ایران حمایت می کند، متحد ایالات متحده نیست، بلکه دشمن است.
در این مورد، موضوع مهم سخنان ونس در مورد جداسازی منافع آمریکا و اسرائیل است. زمانی که از واکنش دولت ترامپ به یک جنگ بزرگ احتمالی در خاورمیانه پس از حمله تلافی جویانه اسرائیل به ایران در اکتبر ۲۰۲۴، پس از حملات حماس در ۷ اکتبر پرسیده شد، ونس، معاون وقت نامزد ریاست جمهوری گفت: «گاهی اوقات ما منافع همپوشانی خواهیم داشت و گاهی اوقات منافع متمایزی خواهیم داشت. و علاقه ما بسیار زیاد به جنگ نکردن با ایران است. این یک انحراف بزرگ از منابع خواهد بود. این برای کشور ما بسیار گران خواهد بود.»
علیرغم انتقاد نومحافظه کاران، ترامپ، ونس، کارلسون و دیگران انزواطلب نیستند. آنها واقع گرا هستند - وارثان یک سنت سیاست خارجی آمریکا که توسط چهره هایی مانند جورج واشنگتن، جان کوینسی آدامز و جیمز مونرو شکل گرفته است.
این بزرگان تاریخی آمریکا عمدتاً از اجتناب از اتحادهای دائمی خارجی حمایت می کردند، با مداخله غیر ضروری مخالف بودند و از یک حوزه نفوذ مشخص حمایت می کردند که منافع آمریکا را در اولویت قرار می داد - عناصری که به شدت در سیاست خارجی مدرن آمریکا کمبود داشته است.
پس از بیش از بیست سال جنگ فاجعه بار در خاورمیانه، که هزینه های گزافی را از نظر خون و ثروت برای ایالات متحده به همراه داشته است، آمریکا به صداهای بیشتری نیاز دارد که مایل به عقب نشینی در برابر نومحافظه کاران مستقر هستند که مصمم هستند ایالات متحده را به یک جنگ ابدی دیگر بکشانند.
مبارزه بر سر سیاست ایران فقط یک بحث در مورد یک کشور نیست - این یک آزمون تعیین کننده است که آیا ایالات متحده سیاست خارجی ریشه دار در منافع ملی و محدودیت استراتژیک را بازپس خواهد گرفت یا به خدمت به جاه طلبی های یک تشکیلات جنگ دائمی و متحدان ایدئولوژیک آن ادامه خواهد داد.
نفوذ فزاینده جنبش «اول آمریکا» نشان دهنده اصلاحی است که مدت هاست به تاخیر افتاده برای دهه ها مداخله گرایی شکست خورده که به منافع دوردست به قیمت هزینه های گزاف برای مردم آمریکا خدمت کرده است.
در حالی که فشار برای یک جنگ تغییر رژیم دیگر - این بار با ایران - افزایش می یابد، ضروری است که ایالات متحده در برابر درخواست ها برای تشدید تنش مقاومت کند. آینده حاکمیت، رفاه و صلح آمریکا ممکن است به این بستگی داشته باشد که آیا این نسل جدید از رهبران می توانند سرانجام چرخه جنگ بی پایان را بشکنند؟
۳۱۵ ۳۱۵
نظر شما