به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، «جادوگران دنبال کفن، آب شست‌وشوی غسالخانه، ناخن و موی میت برای استفاده در طلسم هستند.» این را یک کارگر بهشت‌زهرا می‌گوید.
بنابر روایت فارس، چند وقتی است انتشار محتوای مرتبط با طلسم‌نویسی و جادوگری در فضای مجازی اوج گرفته است؛ فاطمه خیری، کارشناس فرهنگی بهشت‌زهرا، به یکی از روزنامه‌ها می‌گوید که «بارها شاهد پیداشدن طلسم‌های مختلف از خاک بهشت‌زهرا بوده و افرادی را در حال دفن کردن کاغذ یا نعل اسب و پارچه و استخوان و شاخ قوچ و... در عمق ۱۰ سانتی‌متری خاک دیده است.»
رواج مراجعه به رمال‌ها و فالگیران در جامعه امروز روبه‌افزایش است و هر از گاهی خبر بازداشت برخی از آن‌ها به گوش می‌رسد. در گذشته نیز این رفتار ریشه‌دار بود؛ برخی از سر تفنن و برخی دیگر با باور به تأثیر آن به سراغ دعا و طلسم می‌رفتند. به‌عنوان مثال در دوران قاجار، افراد از هر قشر و طبقه‌ای برای گرفتن دعا به دعانویسان رجوع می‌کردند، گویی بخشی از زندگی روزمره‌شان بود.
دعانویسان در فضای مجازی با انتشار پست‌هایی با تصاویر عجیب (مثل طلسم‌های مرموز، اشیای جادویی یا آیات قرآنی) و وعده‌های سریع (مثل بازگشت عشق در ۷ روز)، حل مشکلات عاطفی (بازگرداندن معشوق)، گشایش مالی، دفع چشم‌زخم یا حتی آسیب رساندن به دیگران مخاطبان را جذب می‌کنند. مطالعات جهانی جامعه‌شناختی نشان می‌دهد که حدود ۲۰-۳۰٪ از افراد در جوامع درحال‌توسعه ممکن است به خرافات یا اقدامات جادویی اعتقاد داشته باشند. در ایران، به دلیل نبود آمار رسمی، نمی‌توان درصد دقیقی ارائه داد، اما فعالیت دعانویسان در فضای مجازی نشان‌دهنده تقاضای قابل‌توجه برای این خدمات است.
در علم روان‌شناسی و روانپزشکی، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به افرادی نسبت داده می‌شود که باورهای خرافی و جادویی دارند یا به این حرفه اشتغال دارند. این افراد ظاهری غیرمعمول دارند و مدعی غیب‌گویی یا پیش‌بینی آینده هستند. برخی از این افراد به‌جای مراجعه به روان‌شناس، به دعانویسان پناه می‌برند و همین مسئله زمینه‌ساز سوءاستفاده‌های مالی و روانی می‌شود.
منا کروندی، روانپزشک، ریشه مراجعه به رمال‌ها را در نبود دسترسی، هزینه بالای درمان و فقدان پوشش بیمه‌ای خدمات روانی می‌داند. اما محمدعلی شریفی، روان‌شناس، دلیل اصلی را ناآگاهی مردم، باورهای خرافی و شناخت ناقص از خدمات روان‌شناختی عنوان می‌کند.
مجید اشتری، آسیب‌شناس اجتماعی، ریشه گسترش دعانویسی و خرافه‌گرایی را در ضعف آموزش مهارت‌های زندگی، کاهش پایبندی به ارزش‌های دینی و کم‌رنگ‌شدن ایمان می‌داند و راهکارهایی مانند راه‌اندازی پویش «نه به خرافات»، استفاده از چهره‌های شناخته‌شده، ایجاد خطوط مشاوره رایگان برای قربانیان و همکاری با روان‌شناسان برای درمان ریشه‌ای گرایش به خرافات را پیشنهاد می‌دهد.
نظر شما