به گزارش خبرآنلاین،روزنامه اطلاعات نوشت:رهبران ارمنستان و آذربایجان روز جمعه ۸اوت ۲۰۲۵ (۱۷مرداد ۱۴۰۴) توافق‌نامه صلح را در کاخ سفید امضا کردند. این توافقی است که با میانجیگری ایالات متحده انجام شد و دهه‌ها درگیری را به پایان می‌رساند.
کاخ سفید گفت که جدا از این توافق‌نامه مشترک، ارمنستان و جمهوری آذربایجان هر دو قراردادهایی را با ایالات متحده امضا کردند که هدف آن تقویت همکاری در زمینه انرژی، فناوری و اقتصاد است. جزئیات بیشتر منتشر نشده است.جمهوری اسلامی ایران درباره مسائل سیاست خارجی یک بلندگوی رسمی دارد و آن هم وزارت امور خارجه است. اعلام مواضع اشخاص و سازمان‌ها و نهادها و خبرگزاری‌ها درباره سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران موضع رسمی کشور به‌شمار نمی‌رود.
جمهوری اسلامی ایران آماده تداوم همکاری‌های سازنده و مبتنی بر منافع متقابل با هر دو کشور جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان برای صیانت از صلح و ثبات و توسعه اقتصادی منطقه از طریق همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای، همچون سازوکار ۳+۳، می‌باشد».در این شرایط در شبکه‌های اجتماعی و روزنامه‌ها درباره خطر حضور ایالات متحده و گسترش ناتو به مرزهای جمهوری اسلامی ایران هشدار می‌دهند.
ارمنستان بر کریدور حق حاکمیت دارد و قوانین و مقررات حاکم بر کریدور از آنِ دولت ارمنستان است. انتخاب واگذاری اداره کریدور به هر شرکت یا دولتی با صلاحدید سیاست خارجی و تصمیم دولت و پارلمان ارمنستان است. همان‌طور که ایران با روسیه در کریدور شمال-جنوب با هم همکاری دارند و این همکاری هیچ ارتباطی با دولت جمهوری آذربایجان و دیگر دولت‌های همسایه ندارد.
با این وجود در ایران از دیدگاه‌های کارشناسی برخی نگرانی‌های امنیتی از حضور نظامی ایالات متحده و اسرائیل (که هر دو روابط نزدیکی با جمهوری آذربایجان دارند) پس از عملیاتی شدن کریدور متصور است.
از سوی دیگر نمی‌توان انتظار داشت که مرز مشترک ایران و ارمنستان مسدود و رابطه ایران با دریای سیاه از طریق گذر از خاک ارمنستان و گرجستان قطع شود.در سالهای تیرگی روابط قطر با عربستان در شورای امنیت خلیج فارس، ایران ابتکار «کریدور خلیج فارس-دریای سیاه» را با گذر از جمهوری آذربایجان-ارمنستان و گرجستان پیشنهاد کرد و به دنبال عملیاتی شدن آن بود.
ایران در سالهای پس از آغاز درگیری‌های ارمنستان و آذربایجان بر سر مسئله قره‌باغ در آستانه فروپاشی شوروی، و بسته‌شدن راه ارتباطی جمهوری آذربایجان با نخجوان، مسیری را در امتداد خطوط مرزی در داخل خاک ایران در اختیار جمهوری آذربایجان گذاشت که تاکنون نیز (این بار به نام «کریدور ارس») ادامه دارد.
الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، موافقت خود را با همکاری با ایران در بهسازی مسیر ارس و جایگزینی آن با کریدور ارس اعلام کرده بود و ایران در این مسیر سرمایه‌گذاری‌هایی انجام داده است. ولی جمهوری آذربایجان با کشیدن پای ایالات متحده و ترکیه و نیز اسرائیل به منطقه باید مسئولیت و عواقب پیامدهای ناگوار آن در تغییر جغرافیای سیاسی منطقه را بر عهده بگیرد و به یاد داشته باشد در خانه شیشه‌ای خود نمی‌تواند به همسایه سنگ پرتاب کند.
همچنین ارمنستان و شخص نیکول پاشینیان با شخصیت متزلزل و سیاست یکی به نعل و یکی به میخ باید متوجه رفتار خود با ایرانی باشد که با احداث پل دوستی بر روی رود ارس این کشور را از تنگنای محاصره و گرسنگی دوره درگیری با آذربایجان نجات داد و همین پل امروز برای مبادلات با ایران مورد استفاده ملت ایران و ارمنستان است .
امضای ناگهانی موافقت‌نامه احداث کریدور زنگه‌زور با کنسرسیومی به رهبری ترامپ (که با حمله نظامی ۱۳ ژوئن به ایران برخلاف کنوانسیون‌های بین‌المللی عدم حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای) هم‌زمان با تجاوز رژیم صهیونیستی به سایت‌های هسته‌ای ایران حمله کرده است، از در دوستی درآمده و پای آمریکا را به منطقه کشانده است.برخی شخصیت‌های ایرانی نسبت به این موافقت‌نامه اظهارات تندی علیه ترامپ و رهبران آذربایجان و ارمنستان اظهار داشته‌اند.
افکار عمومی در ایران علیه این روند نامتعادل و ناگهانی در منطقه و در همسایگی شمال غربی ایران است. ایران در ادامه بهسازی کریدور ارس به موازات کریدور «مسیر ترامپ» جدی است و این راه مواصلاتی و استراتژیک-نظامی برای جابه‌جایی تجهیزات و نیروهای نظامی برای مراقبت از مرزهای میهن را تسهیل خواهد کرد.
23302
نظر شما