شما بنویسید/ بهترین و بدترین خاطره‌تان از دوران تحصیل در مدرسه چیست؟

کلا خاطرات من سیاه است چون بعد ها دیدم تمام همکلاسیهایم که شاگرد آخر بودند و از مدرسه فرار می کردند الان در دنیای دلالی و بازار صاحب رفاه کامل هستند ولی من افسوس روزهایی رو می خورم که تمام 12 سال شاگرد اول بودم و جایزه می گرفتم. الان هم یک مهندس هستم با 48 سال سن و ماهی 25 میلیون تومان حقوق....حیف از اون روزها که به سعی و تلاش گذشت...

بهترین خاطره:فرار از مدرسه و زنگ ورزش بدترین خاطره:تمام شدن دوران تحصیل و وارد شدن به دوران مسئولیت و بیکاری و قسط و قرض

ما دهه شصتی هستیم. من سال ۶۸ اول ابتدایی بودم. روز اول مهر بعد از اینکه کلاس‌بندی و وارد کلاس شدیم، معلم ما بمحض ورود از همه خواست کفش‌هایمان را در بیاوریم تا فلک‌مان کند. همه با گریه و ترس کفش‌ها و جوراب‌ها را در آوردیم. معلم سه نفر را پابرهنه پای سکوی کلاس آورد. آنها را روی زمین نشاند. چوب را بالا برد اما نزد. گفت کفش‌هایمان را بپوشیم. در میان هق و هق اندوه کفش‌ها را پوشیدیم. یکی از بچه‌ها از ترس خود را خیس کرده بود. معلم جسم ما را نزد اما روح ما بعد از چند دهه هنوز از ترس آن روز رنج می‌کشد.

سال دوم ابتدایی قبل انقلاب تنبیه بدنی. باب بود دو تاخطکش فلزی کف دستهای یخ زده ام از ناظم خوردم چون تل سرم افتاده بود دور گردنم یک بار ابتدایی تکلیف نداشتم وخودکار و معلم بین دوتا انگشتم گذاشت وفشار داد .ولی همیشه شاگرد دوم یاسوم بودم یک سیلی ناگهانی وبیخوداز ناظم دوره راهنمایی خیلی تلخه مثل زهرمار هنوز حقارت اون لحظه برام مزمزه میشه همه قبل انقلاب . ولی علوم من فقط بیست شدم وهمه کلاس کف زدند شیمی دبیرستان کتاب جایزه گرفتم تشویق ها هنوز توگوشم وخبرقبولی کنکور

هیچ خاطره بدی از مدرسه ندارم تمامی زیبایی و خوبی و شیرینی ایام بود به تمامی معلمان خود درود می فرستم و برای آنان که وفات یافته اند آرزوی رحمت و مغفرت الهی دارم واقعا بسیاری از آنان همچون فرشتگانی در آسمان روح و فکر شاگردانشان می درخشیدند . تنها خاطره تلخی که دارم شهادت و از دست دادن برخی از همکلاسیهای بزرگوارم است که در دوران جنگ تحمیلی به جبهه رفته و دفاع از حریم میهن اسلامی را برگزیدند و به لقا الله پیوستند. روحشان شاد

مدرسه خوب نیست چون بد است و بدی اش برای خوب نبودنش هست

کلاس اول ک بودیم زمان بمباران بود و بعد تعطیلی مدارس اجبار میکردن خانواده ها حتما بیان دنبال بچه ها چون ساختمان مسکونی نزدیک مدرسه رو زده بودن

تمام قسمت های زندگی پر از تلخی و شیرینی هست.من همیشه قسمت های شیرین و نگاه میکنم. در نتیجه معلم و کارکنان مدرسه همواره در قلب بنده جای دارند.