به گزارش خبرآنلاین روزنامه خراسان نوشت: چرا داشتن فرهنگ سپاس‌گزاری از والدین مهم است؟
۱ جنبه فردی| وقتی ما متوجه تلاش‌های والدینمان می‌شویم، بهتر می‌توانیم بفهمیم ریشه‌های رشد و موفقیت‌های امروزمان از کجا آمده است.
همین شناخت باعث می‌شود حس قدردانی و عزت‌نفس بیشتری تجربه کنیم، چون می‌دانیم پشت مسیر زندگی ما سال‌ها فداکاری وجود دارد. در واقع، آگاهی از این موضوع به ما کمک می‌کند خودمان را تنها نتیجه توانایی‌های فردی نبینیم، بلکه بخشی از یک زنجیره از تلاش‌ها و حمایت‌ها بدانیم. این نگاه باعث می‌شود از یک سو اعتمادبه‌نفس‌مان تقویت شود، چون احساس می‌کنیم تنها نیستیم و پشتوانه داریم، و از سوی دیگر، فروتنی بیشتری پیدا می‌کنیم، چون موفقیت‌های خود را حاصل همکاری و تلاش جمعی می‌دانیم. همین تعادل میان عزت‌نفس و فروتنی، یکی از پایه‌های اصلی سلامت روان و روابط انسانی سالم است.
۲ جنبه هیجانی| قدردانی یکی از احساساتی است که به سلامت روان کمک می‌کند. وقتی زحمات والدین را می‌بینیم و درباره آن حرف می‌زنیم، رابطه‌ای صمیمی‌تر و امن‌تر با خانواده شکل می‌گیرد. این امنیت عاطفی در طول زندگی همراه ما می‌ماند.
۳ جنبه اجتماعی| رفتاری که ما با والدینمان داریم، به‌خصوص در جمع‌های خانوادگی یا حتی اجتماعی، الگویی برای دیگران است. بچه‌ها وقتی می‌بینند والدینشان هم قدردان پدر و مادر خود هستند، این رفتار را یاد می‌گیرند و در آینده تکرار می‌کنند. به همین دلیل توجه به زحمات والدین به شکل غیرمستقیم به گسترش فرهنگ قدردانی در جامعه کمک می‌کند.
۴ جنبه اخلاقی و معنوی| قدردانی از والدین به ما حس مسئولیت‌پذیری و همدلی می‌دهد. کسانی که این ارزش را تمرین می‌کنند، معمولاً در محیط‌های کاری و اجتماعی هم انسان‌های قدردان‌تری هستند و روابط بهتری می‌سازند.
۵ جنبه بین‌فردی| وقتی تمرین کنیم زحمات والدین را ببینیم و قدردان باشیم، راحت‌تر می‌توانیم ارزش کار و محبت دیگران را هم درک کنیم. این ویژگی باعث می‌شود روابط دوستانه و شغلی ما سالم‌تر و عمیق‌تر باشد.
۶ واقعیت‌های پیچیده| البته باید پذیرفت که رابطه همه افراد با والدینشان مثبت نبوده است. گاهی والدین اشتباهاتی داشته‌اند یا حتی آسیب‌هایی به فرزندان زده‌اند. در این شرایط، قدردانی به معنای نادیده گرفتن آسیب‌ها نیست؛ بلکه یعنی دیدن تصویر کامل‌تر: والدینی که در کنار ضعف‌هایشان، تلاش‌هایی هم کرده‌اند.
این فقط یک کار نمادین نیست
کلام آخر این است که توجه به زحمات والدین فقط یک کار نمادین نیست. این موضوع می‌تواند هویت فردی ما را تقویت کند، احساسات مثبت بیشتری ایجاد کند، روابط اجتماعی را بهبود بخشد و الگویی برای نسل‌های بعدی باشد. با پذیرفتن تلاش‌ها و حتی محدودیت‌های والدین، هم آرامش بیشتری پیدا می‌کنیم و هم می‌توانیم روابط انسانی‌تری در زندگی‌مان بسازیم.
۱ جنبه فردی| وقتی ما متوجه تلاش‌های والدینمان می‌شویم، بهتر می‌توانیم بفهمیم ریشه‌های رشد و موفقیت‌های امروزمان از کجا آمده است.
همین شناخت باعث می‌شود حس قدردانی و عزت‌نفس بیشتری تجربه کنیم، چون می‌دانیم پشت مسیر زندگی ما سال‌ها فداکاری وجود دارد. در واقع، آگاهی از این موضوع به ما کمک می‌کند خودمان را تنها نتیجه توانایی‌های فردی نبینیم، بلکه بخشی از یک زنجیره از تلاش‌ها و حمایت‌ها بدانیم. این نگاه باعث می‌شود از یک سو اعتمادبه‌نفس‌مان تقویت شود، چون احساس می‌کنیم تنها نیستیم و پشتوانه داریم، و از سوی دیگر، فروتنی بیشتری پیدا می‌کنیم، چون موفقیت‌های خود را حاصل همکاری و تلاش جمعی می‌دانیم. همین تعادل میان عزت‌نفس و فروتنی، یکی از پایه‌های اصلی سلامت روان و روابط انسانی سالم است.
۲ جنبه هیجانی| قدردانی یکی از احساساتی است که به سلامت روان کمک می‌کند. وقتی زحمات والدین را می‌بینیم و درباره آن حرف می‌زنیم، رابطه‌ای صمیمی‌تر و امن‌تر با خانواده شکل می‌گیرد. این امنیت عاطفی در طول زندگی همراه ما می‌ماند.
۳ جنبه اجتماعی| رفتاری که ما با والدینمان داریم، به‌خصوص در جمع‌های خانوادگی یا حتی اجتماعی، الگویی برای دیگران است. بچه‌ها وقتی می‌بینند والدینشان هم قدردان پدر و مادر خود هستند، این رفتار را یاد می‌گیرند و در آینده تکرار می‌کنند. به همین دلیل توجه به زحمات والدین به شکل غیرمستقیم به گسترش فرهنگ قدردانی در جامعه کمک می‌کند.
۴ جنبه اخلاقی و معنوی| قدردانی از والدین به ما حس مسئولیت‌پذیری و همدلی می‌دهد. کسانی که این ارزش را تمرین می‌کنند، معمولاً در محیط‌های کاری و اجتماعی هم انسان‌های قدردان‌تری هستند و روابط بهتری می‌سازند.
۵ جنبه بین‌فردی| وقتی تمرین کنیم زحمات والدین را ببینیم و قدردان باشیم، راحت‌تر می‌توانیم ارزش کار و محبت دیگران را هم درک کنیم. این ویژگی باعث می‌شود روابط دوستانه و شغلی ما سالم‌تر و عمیق‌تر باشد.
۶ واقعیت‌های پیچیده| البته باید پذیرفت که رابطه همه افراد با والدینشان مثبت نبوده است. گاهی والدین اشتباهاتی داشته‌اند یا حتی آسیب‌هایی به فرزندان زده‌اند. در این شرایط، قدردانی به معنای نادیده گرفتن آسیب‌ها نیست؛ بلکه یعنی دیدن تصویر کامل‌تر: والدینی که در کنار ضعف‌هایشان، تلاش‌هایی هم کرده‌اند.
این فقط یک کار نمادین نیست
کلام آخر این است که توجه به زحمات والدین فقط یک کار نمادین نیست. این موضوع می‌تواند هویت فردی ما را تقویت کند، احساسات مثبت بیشتری ایجاد کند، روابط اجتماعی را بهبود بخشد و الگویی برای نسل‌های بعدی باشد. با پذیرفتن تلاش‌ها و حتی محدودیت‌های والدین، هم آرامش بیشتری پیدا می‌کنیم و هم می‌توانیم روابط انسانی‌تری در زندگی‌مان بسازیم.
23302
نظر شما