*نهمین مجلس شورای اسلامی از حیث ترکیب سیاسی متفاوت از دوره های گذشته است. در این مجلس بر خلاف دوره های گذشته که توزیع منسجمی از کرسی های نمایندگی بین دو فراکسیون اکثریت و اقلیت وجود داشت پیش بینی می شود مهمترین تصمیمات مجلس محصولی از ائتلاف بین حداقل 5 یا 6 فراکسیون عمده باشد که ملاحظات سیاسی، پویش ها و منافع مشترک می تواند آنها را به اتخاذ مواضعی یکسان در قبال سیاست ها رهنمون سازد. این ترکیب چیزی شاید شبیه به ساختار نظام های چند حزبی در کشورهای آلمان، ایتالیا، سوئد، دانمارک و یا نروژ باشد.
*امروز فضای سیاسی کشور آبستن تغییر و تحولات مثبتی است که در افواه آگاهان سیاسی به نوعی بازتوزیع قدرت سیاسی در دهه چهارم انقلاب و ریل کشی ثبات در مسیر قطار رقابت های سیاسی در ایران آینده تعبیر می شود. این تغییرات شاید در آینده موجد نوعی تکثر سیاسی بین گروه ها و بازیگران سیاسی اصلی در آینده ایران باشد. واقعیت این است که ثبات سیاسی ارتباط مستقیمی با تمرکز بر سیستم دو حزبی و یا تکثر اضلاع رقابت ندارد بلکه مهم اصول مشترک و پذیرفته شده بین بازیگران سیاسی است.
*امروز در مجلس نهم نمی توان فراکسیون اقلیتی منسجم به عنوان اصلاح طلب که توان تاثیر گذاری بر سیاست ها داشته باشد را در مقابل اصولگرایان یافت. یکی از مهمترین چالشهای فراروی اصولگرایان در این مجلس مسئله همگرایی یا واگرایی است. اگر چه برخی از احزاب باسابقه اصولگرا با تاکید بر فراکسیون واحد اصولگرایان، آسیب پذیری جریان اصولگرا را در تفرق می داند اما در عین حال نمی توان زوایای مختلف اصولگرایان را نادیده انگاشت.
*پویش همگرایی در کنار واقعیت های واگرایانه جریان اصولگرا موید این رهیافت است که تنها در الگوی متکامل" واگرایی همگرایانه" می توان با متغیرهای جدید در معادلات سیاسی کشور همزیستی مسالمت آمیزی برقرار کرد و بستر را برای تحصیل "خیرعام"، تالیف منافع و یک کاسه کردن اولویت های سیاست گذاری این جریان فراهم نمود.
واگرایی همگرایانه اصولگرایان شبیه به بنیان فلسفی و مرصوص "کثرت در عین وحدت" است. توسعه برداشت مشترک از گفتمان انقلاب در بین اصولگرایان، پشتیبانی از ولایت فقیه، اثبات کارآمدی اسلام در اداره جامعه و باورمندی به نقش مردم در اداره کشور زمینه های همگرایی را در بین اصولگرایان فراهم می کند و شناسایی هویتهای سیاسی مستقل در گردونه کورپوراتیسم هویتی موجد نوعی واگرایی همگرایانه است.
*در این فضا که مهیای تغییرات جدید است اهتمام به تکثرگرایی سیاسی در ایران از جانب گروهها و احزاب، دهه آینده را آبستن حضور بازیگران جدیدی می نماید که ضمن افزایش کیفیت مردم‌سالاری در ایران، امکان حضور تمام گروههای قانونی و سلایق مختلف را در انتخابات مختلف فراهم می کند. دراین هندسه جدید حوزه مانور سازمانهای نیمه مخفی و نیمه علنی و برخوردهای دستوری از بالا به پایین به حداقل می رسد و از طرفی توزیع مصالحه آمیز تمایلات سیاستگذارانه تسهیل می گردد. امروز اصولگرایان تنها یک گروه نیستند. اصولگرایی امروز یک گفتمان است که گروه سابق تنها می‌تواند ادعا کند که جزء اقشار آوانگارد این گفتمان اجتماعی محسوب می‌شود. با باز شدن چتر اصولگرایی بر سر کل جریانات سیاسی، رویکردهای اصولگرایانه در ارتباط با طبقات اجتماعی و مطالبات و منافع لایه های مختلف اجتماع می توانند دامنه بازی از تکثر سیاسی را به نمایش بگذارند.
* "واگرایی همگرایانه" اصولگرایان ضمن تسطیح و توسعه دایره بازی موجب افزایش کیفیت مردم‌سالاری دینی و تعمیق فرهنگ سیاسی مشارکتی در ایران خواهد شد.
/29217
نظر شما