*پس از شکست فتنه 88، معارضه غرب و اپوزیسیون با نظام جمهوری اسلامی با تلفات سنگین استکبار و به نفع نظام به اتمام رسید، تیر خلاص انقلاب اسلامی بر پیکره غرب با بیداری اسلامی نواخته شد و گیجی و منگی مضاعفی بر دستگاه پر طمطراق دشمن، حاکم ساخت. این چنین بود که بازی، کاملاً به نفع انقلاب اسلامی و به ضرر غرب مغلوبه شد و حال آن که استکبار دیگر تیری هم بر چلّه ی کمان نداشت تا آن را بار دیگر به سمت ما نشانه رود.
*سال ها ترتیب نیرو، نفوذ دادن شبکه ی نفوذی های سیستم های جاسوسی، افراد در آب نمک خوابیده و در حال انتظار استکبار برای روز مبادا و پل های ارتباطی، همه و همه عیان شده و به اصطلاح، پل ها از پشت سر خراب و ویران شده بود.از این رو بود که اپوزیسیون حتی اگر هم می خواست هم اکنون و برای چند سال دیگر نمی توانست «پز» نفاق آلود گذشته را تکرار کرده و ادعای همکاری با حاکمیت -در ظاهر- و براندازی از درون را دنبال نماید. بدین ترتیب بود که شعار «قهر» از حاکمیت، تحریم انتخابات، شرط گذاری برای انتخابات را برای خود برگزید تا رسوایی پدید آمده بیش از این حیثیت او را از بین نبرد.
*به تعبیر دیگر تنها راه خروج از انزوای اپوزیسیون بیرونی، فتنه گران و اصلاح طلبان داخلی همین پس نشستن، نق زدن و به انتظار گذراندن بود تا با خرید زمان و از آب افتادن آسیاب ها، در این فرصت تجدید قوایی کرده، موضوع را تغییر داده و در آستانه ی فرصتی جدید زمینه ی بازگشت دوباره به حاکمیت را هموار نمایند. اپوزیسیون و اصلاح طلبان فتنه گر اما به خوبی تشخیص دادند که تنها راهکار عملی برای مقابله با جمهوری اسلامی همان بود که شکست خورد و اساساً به جز آن راهبرد، شیوه ی دیگری قابل تصور نیست.
* دست تهی غرب از نحوه مواجهه با پدیده «انقلاب اسلامی» منجر شد که به محض آن که نیروهای داخلی نظام اسلامی اندکی از سطح آتش خود برضد فتنه گران را تنزل داده و به بهانه ی فضای انتخاباتی و سیاسی و یا حتی برخی چالش های بی حاصل میان قوا، فرصتی را مهیا دیدند، دستی میان در در آستانه بسته شدن مقابل خود قرار دهند تا بعدها به تلاش مضاعف و البته بهره بردن از موقعیت های جدید، فضای تازه ای برای خود دست و پا نمایند.
*حکایت رأی دادن «خاتمی» در دور اول انتخابات مجلس شورای سلامی دقیقاً ناشی از همین نکته است. او چنانچه از برخی اظهارنظرهایش نیز هویداست، نه به دنبال بازگشت به نظام اسلامی و عقب نشینی از شروط خود، بلکه در صدد آن است که به هر نحو ممکن مانع بسته شدن کامل در نفوذ به حاکمیت شود. این اقدام گرچه در ابتدا و به ظاهر مورد شماتت بیرونی ها قرار گرفت اما بعدها و با دریافت عمق فجایعی که به بار آورده بودند، مقبول تمامی طیف های خارج نشین قرار گرفت.از این روست که راهبرد بازگشت به حاکمیت و تلاش بر تکرار آنچه ایشان در گذشته انجام داده بودند را می توان راهبردی مبتنی بر واقعیت دانست.
*واقعیت آن است که اگر گروهک هایی همچون «نهضت آزادی، ملی- مذهبی ها، چریک های فدایی، منافقین خلق و ...» توانستند بار دیگر وزنی از سطوح وزن کشی سیاسی کشور را تشکیل دهند، در کفه ای قرار گرفته و عرض اندامی کنند، گروهک هایی همچون«مجاهدین انقلاب، مشارکت، خاتمی و ...» نیز خواهند توانست موقعیت دیگر را برای حضور در حاکمیت را تجربه نمایند.
/29217
نظر شما