* در انتخابات نزدیک به 5 ماه قبل مجلس مصر، احزاب اسلامگرا مجموعا 368 کرسی از 498 کرسی مجلس- حدود 80 درصد از آراء و کرسی ها- را به دست آوردند ولی در انتخابات ریاست جمهوری که به فاصله 4 ماه و چند روز بعد از انتخابات مجلس برگزار شده آراء اسلامگراها از 80 درصد به 43 درصد تنزل یافته است! آیا می توان این تنزل نزدیک به 50 درصدی را در فاصله 4ماهه منطقی و طبیعی تلقی کرد؟! پاسخ به وضوح منفی است مخصوصا آن که در فاصله زمانی یاد شده به گواهی شواهد و رخدادهای این چند ماهه، حساسیت مردم مصر نسبت به انقلاب اسلامی خود و ضرورت پاسداری از آن در مقابل توطئه های آشکار دشمنان افزایش و غلظت چشمگیر و غیرقابل انکاری داشته است.
*معرفی احمد شفیق به عنوان رئیس جمهور آینده مصر به مفهوم ادامه حاکمیت حسنی مبارک بود. دیکتاتوری که با انقلاب اسلامی مردم مصر سرنگون شده است. بنابراین بدیهی است که مردم مصر حضور او را در حاکمیت تحمل نکرده و برای سرنگونی وی دست به انقلابی گسترده تر از قبل می زدند و به یقین در انقلاب بعدی، باقیمانده رژیم مبارک - از جمله شورای نظامی- را نیز از صحنه بیرون می کردند. بنابراین معرفی وی به عنوان رئیس جمهور آینده مصر نه فقط به نفع آمریکا و متحدانش نبود بلکه اندک جای پای خود در مصر آینده را نیز از دست می دادند.
*با توجه به این که غرب نمی توانست احمد شفیق را -به علت پیش گفته- بر کرسی ریاست جمهوری مصر بنشاند چرا وی را در انتخابات دور اول و دوم برکشیده و بالا آورد؟ و چرا به شکست احمد شفیق در دور دوم که شکست غرب بود تن داد؟ آیا نمی توانست از ابتدا وارد این بازی نشود؟ در پاسخ باید گفت آمریکا و متحدانش با برکشیدن احمد شفیق به عنوان نماینده سکولارها و طرفداران رژیم سابق - حامیان ادامه پیوند مصر با اسرائیل- در پی آن بوده اند که این اقلیت کم جمعیت و حداکثر 10 درصدی- در انتخابات پارلمان- را یک «اقلیت بزرگ»! جلوه دهند. اقلیتی که براساس پروژه یاد شده فقط چند درصد ناچیز با توده های عظیم مسلمان و انقلابی مصر فاصله دارد! و سپس با استناد به این «اقلیت بادکنکی» و «درشت نمایی» شده از حاکمیت بعدی مصر، سهم خواهی کنند!
* کریستین امانپور بیش از 4 بار به مصاحبه ای که چند روز قبل با محمد مرسی داشت اشاره کرده و می گفت از وی پرسیدم، در صورت پیروزی و تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری مصر، کشور خود را با الگوی «ترکیه» اداره می کنید یا الگوی ایران؟ و می افزود آقای مرسی به این پرسش من پاسخ روشنی نداد. ولی در یکی از 4 نوبت یاد شده به جمعیت انبوه میدان التحریر و فریادهای الله اکبر آنها اشاره کرد و گفت؛ بعید است که آنها در پی الگوی ترکیه باشند.
* یکی از اشتباهات فاحش اخوان المسلمین که خیلی زود با پی آمد ناگوار و تلخ آن روبرو شدند، اجازه حضور به عوامل وابسته رژیم سابق و سپردن اختیارات حساس و تعیین کننده به آنان بوده است و حال آن که انتظار می رفت عرصه کشور انقلابی خود را از حضور این جرثومه های فساد و تباهی و وابستگان نشان دار آمریکا و اسرائیل پاکسازی کنند. خواسته ای که مردم مسلمان و انقلابی مصر بارها بر آن تأکید ورزیده و بعد از بیانیه ها و احکام اخیر شورای نظامی برای مقابله با آن کفن پوشیده و به صحنه آمده بودند. امروزه نگاهی به خواسته های اعلام شده مردم مصر به وضوح حکایت از آن دارد که حذف مقتدرانه و بی ملاحظه عوامل رژیم سابق اولین انتظار آنان از رئیس جمهور منتخب خویش است و بدیهی است که حاضر نیستند دستاوردهای انقلاب اسلامی خود را با پس مانده های وابسته به رژیم سابق تقسیم کرده و به یک «اقلیت بادکنکی» که ساخته و پرداخته آمریکا و اسرائیل است در اداره و مدیریت نظام برخاسته از انقلاب و آموزه های اسلامی مصر، اجازه سهم خواهی بدهند!
/27217
نظر شما