جمهوری نخست را جمال عبد الناصر شکل داد ، اما سر از دیکتاتوری حُسنی مبارک درآورد . ریاست جمهوریِ ، جمهوریِ دوم یا جمهوری انقلاب را ، مُرسی بر عهده گرفت . باید دید گام های نخست او چیست ؟ گام اول او اعتماد سازی است، از این رو به مخالفانش گفته است ؛ دولتش ، دولت آشتی ملی است، ریاست را برای اتحاد می خواهد ، نه انتقام .
او در نخستین ساعت پیروزی ، از دولت قانون سخن گفت. قوه قضائیه را در رسیدگی دقیق به شکایت های انتخاباتی ستود . از نیروی های مسلح قدردانی کرد . به شش میلیون مسیحیِ مصری گفت ؛ در دولتش حتما جایگاه دارند . به جوانان گفت؛ حضورتان در بین معاونین دولت جدی است . به زنان گفت ، کابینه از آنان خالی نخواهد بود .
چالش های مرسی هم به قرار زیر است ؛
1- ریاستی بدون صلاحیت های قانونی
برابر قوانین موقت جدید ، بسیاری از اختیارات رئیس جمهور، در جمهوری اول ، تا زمان تصویب قانون اساسی جدید ، از او گرفته شده و رئیس شورای نظامی، قدرتی همپایه رئیس جمهور منتخب دارد . یعنی دولت در دولت .
2- جبهه درونی
شصت و پنج درصد از کسانی که در دور دوم ، به مرسی رأی دادند، در دور اول به او رای نداده بودند . یعنی تنها به او رای داده ا ند ، تا احمد شفیق نیاید ، نه اینکه او شایسته ریاست است .
3- جبهه مدنی مصر
مخالفان مرسی ، خود را مدنی می دانند ، و او را اسلامی ! از این رو ، او باید ثابت کند ، دولت وفاق ملی است ، و شخصیتی ملی- اسلامی دارد و نه حزبی .
4- جبهه خاموش مصر
حدود پنجاه درصد مردم ، در انتخابات به هیچکس رای نداده اند . باید دید طرفداران هیچکس ، طرفدران چه کسی اند؟
5- طرفداران احمد شفیق
جبهه او پیش از انتخابات ، شعارهای زیادی علیه احمد شفیق داده است ، باید دید او با کسانی که به شفیق رای داده اند ، چه می خواهد بکند. بویژه آنکه تعداد آراء شفیق با مرسی کمتر از یک میلیون تفاوت داشت.
6- بدنه دولت مصر
دولتی های مصر ، همه کارمندان جمهوری نخست مصراند ، و همه از آمدن مرسی نگران . باید دید مرسی چگونه می خواهد به کارمندان اطمینان خاطر بدهد که زندگی عادیشان به هم نمیخورد .
7- حقوق دانان قدرتمند مصر
مصر ، قوی ترین نظام حقوقی و بیشترین حقوقدان ها را در جهان اسلام دارد. جالب آنکه شعبه های اخذ رأی ، زمانی رسمت دارد که یک حقوقدان از نخستین ساعت رای گیری ، تا آخرین ساعت شمارش آراء ، در شعبه اخذ رای حاضر و پای امضای عوامل اجرایی و ناظران ، امضا تایید بگذارد . تعداد حقوق دانان مصر ، نزدیک به تعداد پزشکان است . مصر دادگاه قانون اساسی دارند و هیچ رجل سیاسی نمی تواند ، خلاف قانون عمل کند و ....قوانین مصر به قدری قوی است که می تواند ، هر رفتاری را کنترل کند . اینها همه قانون های راکد مانده از زمان جمهوری نخست است !
8- امنیت مصر
امنیت مصر در بخش های مختلف آشفته است . مرسی باید ، با کمک نیروهای نظامی، به ناامنی پایان دهد.
9- اقتصاد وابسته به گردشگر خارجی
یکی از محورهای مهم اقتصاد مصر ، صنعت گردشگری است. او باید به خارجی ها بقبولاند ، کشور اهرام فرعونی ، برای خارجی امن است ، و سرویس های لازم در مناطق گردشگری ، همچون سابق برقرار است.
10- حجاب
او باید به جامعه غیر محجبه مصر بگوید ، با آنها کاری ندارد . او باید به زنان محجبه و متدین هم راضیت خاطر دهد که مصر اسلامی است .
11- مسیحیت
مصر بالاترین درصد غیر مسلمان را در کشوری عربی- اسلامی دارد. او باید با الگو قرار دادن پیامبر به فرزندان ماریه قبطیه مسیحی ، اطمینان خاطر دهد که حقوق اجتماعی و سیاسی آنها مثل همیشه محترم است .
12- الازهر
نهاد دینی مصر ، یعنی الازهر ، تا کنون گرایش اسلام محافظه کار وغیر سیاسی داشته است و نه اسلام سیاسی . از این رو باید دید رابطه اخوان المسلمینِ سیاسی با اسلام غیر سیاسی الازهر چگونه خواهد بود . البته شاید هم الازهر رفتار خود را تغییر دهد !
13- قرار داد کمپ دیوید
مصرِ انقلاب کرده نمی خواهد ، قرار داد کمپ دیوید را یک طرفه لغو کند . از این رو از ابزارهای حقوق بین الملل برای مقابله با آن سود خواهد جست. راهی که کوتاه نخواهد بود .
14- رابطه با عربستان
مصری ها ، از عربستانی ها متنفرند . عربستانی ها هم مصری ها را بیچاره هایی می دانند که باید راننده تاکسی و کارگرهای زیر دست آنان باشند و ... هزاران مصری به جرم های گوناگون ، در زندان های عربستان بسر می برند و ...
15- رابطه با ایران
مصری ها سالها است ، روابط خود را با ایران بخاطر غرب ، قطع کرده اند ، از این رو میزان نزدیکیشان به ایران را ، برای سالهای آتی ، دست کم مثل رابطه دولت شیعی عراق با ایران و غرب ، تنظیم خواهند کرد. برخی از کشورهای عربی و غربی این میزان ازروابط را هم ، بین ایران و مصر نخواهند پذیرفت .
نظر شما