سارا علم بیگی / با تمام فراز و نشیبهای این سالها، او اکنون از وضعیت وزنه برداری در ایران راضی است و اعلام می کند که احترام زیادی برای این رشته ورزشی و قهرمانان ایرانی آن قایل است.
تاماش آیان مجارستانی دارای مدرک دکترای تربیت بدنی است و بیش از 35 سال است که در راس وزنه برداری دنیا فعالیت می کند. او حدود 25 سال (بین سالهای 1975 تا 2000) دبیرکل فدراسیون بین المللی وزنه برداری بوده و از سال 2000 تا کنون نیز ریاست این فدراسیون را برعهده داشته است.
اگر به تاریخچه ورزش ایران نیز به ویژه در یک دهه اخیر با دقت بیشتری نگاه کنیم درمی یابیم که آیان بیشترین تاثیر را در میان همه روسای فدراسیونهای بین المللی در ورزش ایران داشته است. با این وجود، پس از موفقیت وزنه برداران ایران در بازیهای المپیک در هتل هیلتون لندن به سراغ او رفتیم تا هم از شرایط وزنه برداری در بازیهای 2012 بگوید و هم در مورد وزنه برداران ایرانی. در ادامه متن گفت و گوی ما با تاماش آیان را خواهید خواند.
*آقای آیان، رقابتهای المپیک به پایان رسید و وزنه برداری با شکستن رکوردهای متعدد یکی از بهترین رشته های آن بود. شما به عنوان کسی که سالها در وزنه برداری هستید سطح رقابتها را چگونه دیدید؟
به نظر من هیچ ورزشی چنین رکوردشکنی هایی در طول المپیک نداشت. مهمتر از همه اینکه ورزش ما در طول المپیک نشان داد که ورزش پاکی است و هیچ نمونه مثبتی در جریان بازیهای از وزنه برداری خارج نشد. ما تنها یک مورد قبل از شروع بازیها در آلبانی داشتیم که اجازه ورود ورزشکار را به بازیها ندادیم. همه تلاش ما این بوده که این ورزش به صورت کاملا پاکی در بازیها حضور داشته باشد و ثبت 44 رکورد المپیک و جهانی رقم بسیار خوبی برای وزنه برداری بوجود آمد. رقمی که تا کنون سابقه نداشته است. من از این بابت راضی ام و فکر می کنم بهترین دوره وزنه برداری در بازیهای المپیک در لندن بود که رقم خورد.
*و در این میان کشورهایی مانند قزاقستان و کره شمالی با رسیدن به سه طلای المپیک درخشش خیره کننده ای داشتند.
بله همین طور است. ببینید بازیهای المپیک از اهمیت بالایی برای کشورهای مختلف برخوردار است. در این میان برخی از رشته های ورزشی برای برخی کشورها اهمیت بالایی دارد، چون در آن ورزشها قویتر هستند. مثلا کشور آلمان در قایقرانی و سوارکاری بسیار قوی است و مدالهای این رشته ها را کسب می کند؛ یا اینکه ایران در کشتی و وزنه برداری قدرتمند است و خوب عمل می کند. کره شمالی هم چنین است و در وزنه برداری، تیراندازی با کمان و تنیس روی میز و حتی جودو بسیار قوی است. قزاقستان هم در ورزشهایی سنگین مثل بوکس، وزنه برداری و کشتی قوی است. این کشورها تاریخی طولانی در وزنه برداری دارند برای همین هم کسب مدالهای وزنه برداری برای آنها با اهمیت است و تلاش و برنامه ریزی می کنند تا به این مدالها برسند. مثلا قزاقستان اردوهای تمرینی بسیار خوبی برگزار می کند و همچنین با وجود مربیان نامدار، وزنه بردارانشان را بخوبی انتخاب می کنند. بنابراین نمی توان تعجب کرد که چرا یک کشور چهار مدال طلا در وزنه برداری بدست می آورد. اینها همه به پیشینه و تمرینهای آنها باز می گردد.
*البته ایران هم با چهار مدالی که در بخش مردان گرفت، نشان داد که از تیمهای خوب در وزنه برداری دنیا است.
من اینها را به خاطر اینکه با رسانه های ایران صحبت می کنم نمی گویم، بلکه یک واقعیت است. ایران پیشینه بسیار خوبی در وزنه برداری دارد. بخصوص در سنگین وزن. بنابراین می تواند در زمانهای مختلف وزنه برداران بسیار خوبی را به دنیا معرفی کند. مثلا در مسابقات جهانی گذشته وزنه برداران ایرانی بخوبی کار کردند و نتیجه خوبی گرفتند. مثلا بهداد سلیمی رکورد خیلی خوبی از خود برجای گذاشت، اما در المپیک نتوانست رکوردی را برای خودش ثبت کند؛ با این حال باور من این است که او تنها کسی است که خواهد توانست رکوردهای حسین رضازاده را بشکند. من از عملکرد ایران راضی ام و از اینکه یک ایرانی قویترین مرد جهان شده به شما تبریک می گویم، اما ایران مدالهای با ارزش دیگری نیز کسب کرد. اگر بخواهیم واقع گرایانه نگاه کنیم کسب 4 مدال خوب است، اگرچه می توانست بهتر هم باشد.
*ما هم برای اولین بار توانسیتم به جای یک سکوی المپیک، دو سکو را در فوق سنگین به نام خودمان کنیم. البته شاید بسیاری توقع رکوردشکنی از سلیمی داشتند.
این مسئله واقعا عالی بود. البته سلیمی اول به کسب مدال المپیک فکر کرده بود و انرژی چندانی برای ثبت رکورد نگذاشت. شاید تصمیم خوبی هم باشد که ورزشکاران ابتدا مدال خود را قطعی کنند و بعد به فکر رکوردشکنی باشند. چراکه بارها اتفاق افتاده است که ورزشکاران به سمت ثبت رکورد جدید می روند، اما مدالشان را هم از دست داده اند. بازیهای المپیک فشار زیادی بر ورزشکاران وارد می کند. بنابراین مهمترین چیز این است که ورزشکاران اول نتیجه خوبی کسب کنند و بعد از آن به فکر رکورد باشند.
*و تماشاگران ایرانی را چگونه دیدید؟
در لندن استقبال خوبی از رقابتهای وزنه برداری شد. شاهد بودید که تمام صندلی ها در همه مسابقه ها پ بود، حتی رقابتهای گروه B. تمامی ورزشکاران مورد تشویق واقع می شدند، اما در این میان دو کشور تماشاچیان بسیار خوبی داشتند. ایران و قزاقستان. نحوه تشویق کردن تماشاچیان ایرانی و خواندن سرود ملی کشورشان برای بسیار جالب و تاثیرگذار بود. به ویژه در روز رقابت فوق سنگین.
*اما این دوره از بازیهای المپیک یک ستاره بی نظیر را هم داشت. ستاره ای از قزاقستان. کمی درباره او بگویئد.
رقابت در دسته 94 کیلوگرم رقابت کاملا متفاوتی بود. به نظر من "ایلیا ایلین" ستاره حال حاضر وزنه برداری است. در بازیهای پکن او تنها یک جوان بود، اما الان به یک انسان بالغ تبدیل شده است و تمرکز بالایی روی تمریناتش دارد. البته این تاثیر مربی اش نیز هست. به نظر من رقابتش یک رقابت بسیار عالی بود و توانست همگان را شگفت زده کند و فکر می کنم اگر به همین شکل ادامه دهد بتواند در المپیک ریودوژانیرو هم یک مدال طلای دیگر بیاورد و سه مداله طلای المپیکی شود. مثل هلیل موتلو، سلیمان اوغلو، کاخیاشویلی و دیماس، اینها ستاره های وزنه برداری دنیا بوده اند. یا مانند خود رضازاده که روزی ستاره وزنه برداری دنیا بود. حالا ستاره روز دنیا ایلین است. امیدوارم بتواند در المپیک بعدی نیز مدال بیاورد. البته این کار راحتی نیست چون اگر حتی کمی در تمرینهایش کوتاهی کند شاید دیگر نتواند به روزهای اوج خود بازگردد و باید بسیار تلاش کند.
43 43
نظر شما