بهناز شیربانی: چهره شاهد احمدلو برای بسیاری از علاقه مندان سینما آشنا است. چه زمانی که در آثار مسعود کیمیایی چون «سرب»، «دندان مار»، «گروهبان» مقابل دوربین رفت و چه زمانی که خود در مقام کارگردان سه فیلم بلند سینمایی «چند می‌گیری گریه کنی»، «موش» و «اگه می‌تونی منو بگیر» را مقابل دوربین برد. احمدلو طی این سال‌ها علاه بر حضور در مدیوم سینما در تلویزیون نیز حضور فعالی داشته و تاکنون مجموعه‌های «ماه عسل»، «سه دونگ، سه دونگ» و چندین فیلم تلویزیونی را روانه آنتن تلویزیون کرده است. احمد لو در حال حاضر سری دوم مجموعه «خانه اجاره‌ای» را روی آنتن شبکه سه سیما دارد. سری اول این مجموعه به کارگردانی رامین ناصر نصیر بهمن سال گذشته پخش شد و هم اکنون احمد لو و گروهش همزمان با پخش، مراحل تصویر برداری کار را هم پشت سر می‌گذارند.
حمید لولایی، بهنوش بختیاری، پروین قائم‌مقامی، عباس جمشیدی و اشکان اشتیاق بازیگران جدیدی هستند که به «خانه اجاره‌ای» اضافه شده‌اند و مهران غفوریان، شهین تسلیمی، نعیمه نظام‌دوست، بهشاد مختاری، امیر کاظمی و آرش نوذری از جمله بازیگرانی هستند که از تیم قبلی با «خانه اجاره‌ای» همکاری می‌کنند.
به بهانه پخش این سریال با احمدلو گپ و گفتی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
دلیل اینکه شاهد احمدلو به عنوان کارگردان علاوه بر حضورش در سینما سعی می‌کند ارتباطش را با تلویزیون قطع نکند و در این مدیوم حضور داشته باشد، چیست؟
مهم‌ترین تفاوت مدیوم سینما و تلویزیون برای من طیف گسترده و وسیع مخاطبان تلویزیون است و همین مسئله یعنی کار کردن برای قشر وسیعی از مردم، کار کردن در تلویزیون را لذت بخش می‌کند.
من هم به عنوان کارگردان از این قاعده مستثنی نیستم و جزو افرادی هستم که از کار کردن در تلویزیون لذت می‌برم. بهترین و خاطره انگیز‌ترین آثارم، آنهایی است که در تلویزیون ساخته‌ام. البته به جز فیلم سینمایی «چند می‌گیری گریه کنی؟» که اولین فیلم سینمایی‌ام بود.
بسیاری از کارگردان‌هایی که کار در مدیوم تلویزیون را تجربه کرده‌اند ازاعمال نظر‌ها یا محدودیت‌هایی که گاهی در ساخت یک اثر دچارش می‌شوند صحبت می‌کنند که حتی گاهی انگیزه کار کردن را از آن‌ها می‌گیرد. هیچ وقت آثاری که کارگردانی کردیه‌اید دچار این محدودیت‌ها نشده است؟
هر قاعده‌ای اصول ویا تعریف خاص خودش را دارد. مثل تعریف سینما و تلویزیون که هر کدام چارچوب ساختاری خودشان را دارند. تلویزیون با قواعد، نگاه و تعریف خاصی برای مخاطبانش آثاری را تولید می‌کند. همانطور که در سینما این تعاریف و قواعد بر اساس اخلاقیات شرعیات و اصول مذهبی است. به عنوان کارگردان اگر بخواهی که در هر کدام از این دو حوزه کار کنی یا این قواعد را می‌پذیری و یا خیر، و من چارچوب بودن در رسانه ملی را پذیرفته‌ام و با علاقه در این رسانه کار می‌کنم.
اکثر آثار شما در تلویزیون در حوزه طنز است دلیلش چیست؟
یکی از دلایلش علاقه همیشگی من به «چارلی چاپلین» است او یکی از افرادی است که در زندگی همیشه ستایشش می‌کنم و دلیل دوم آن روحیه‌ای است که در سرزمین من جاری است. من می‌توانم به عنوان یک واسطه برای شاد کردن روحیه مردم این سرزمین قدمی بردارم. برای من به عنوان کارگردان مدیوم سینما و تلویزیون چندان فرقی نمی‌کند. در نهایت من به اثری که قرار است تولید شود ومردم آن را ببینند فکر می‌کنم. خوشبختانه این فرصت به من داده شده است تا از این طریق بتوانم با طیف وسیعی از مخاطبان ارتباط برقرار کنم. با توکل بر خدا، عوامل صحنه و پشت صحنه سعی کردم کار قابل دفاعی را آماده کنم.
از طرفی بسیاری معتقدند که در چند سال اخیر بسیاری از آثاری که در حوزه طنزدر تلویزیون ساخته شده‌اند آثار قابل دفاعی نبوده‌اند و حتی گاهی سطح سلیقه مخاطب را پایین آورده است. چقدر برای کارگردانی مثل شما که علاقه‌اش ساختن آثاری با درون مایه طنز است دچار نشدن به چنین اتفاقی اهمیت دارد؟
به نظر من نمی‌شود که تمام کارهای یک نهاد یا یک ارگان همگی خوب و بدون اشکال باشد. قاعدتا در میان آن‌ها باید آثار بد و متوسطی هم وجود داشته باشد. قرار نیست همیشه همه چیز خوب باشد.
در «خانه اجاره‌ای» از حضوربازیگرانی استفاده کرده‌اید که تجربه کار کردن با آن‌ها را داشته‌اید و بسیاری از آن‌ها در اثر قبلی شما «سه دونگ، سه دونگ» هم ایفای نقش کرده‌اند. دلیل انتخاب این بازیگران چه بود؟
من در ساخت این مجموعه فقط به ارتباط با مردم نگاه کردم. مثل اینکه از بازیگرانی در کار استفاده کنم که مردم به آن‌ها علاقه‌مند باشند و جزو چهر‌های محبوب مردم باشند. تمام آن چیزهایی که مردم علاقه‌مند به دیدنش هستند را سعی کردم تصویر کنم. از انتخاب متن و بازیگر گرفته تا عوامل صحنه و پشت صحنه.
به نکته خوبی اشاره کردید انتخاب متن. متاسفانه در چند سال اخیر نبود متن قوی در تولید آثار طنز تلویزیون باعث شده است تا بسیاری از این آثار از این زاویه به سمت لودگی حرکت کنند. چقدر برای شما به عنوان کارگردان اهمیت داشت تا سریال «خانه اجاره‌ای» دچار این اتفاق نشود.
در هر صوت متن جزو اصول و موفقیت‌های اولیه یک فیلم و یا یک سریال است. هر کاری به ویژه کار طنز 90 شبی نیاز به یک متن قوی دارد و من هم به عنوان کارگردان سخت گیری‌هایی در انتخاب متن و ارائه درست آن داشتم. که البته این موضوع هم تا حد زیادی به علاقه من به متن و فیلمنامه بر می‌گردد و سعی کردم بهترین انتخاب و نظارت را روی متن این سریال داشته باشم. که البته همیشه استثنایی هم وجود دارد و همیشه همه چیز نمی‌تواند در حد ایده ال باشد. ممکن است که ما متن خوب داشته باشیم همان طور که می‌توانیم متن متوسط هم داشته باشیم چرا که پروسه تولید خیلی از مسائل را دستخوش تغییرات می‌کند.
در حال حاضرسریال «خانه اجاره‌ای» همزمان با پخش مراحل تصویر برداری را هم طی می‌کند. چرا این همزمانی اتفاق افتاد؟
برای این سریال دو ماه پیش تولید داشتیم و به نظر من یکی از قواعد و اصول کارهای طنز تلویزیون این است که همزمان با نبض و نفس تماشاگر کار را پیش ببری و از این جهت این همزمانی تولید را دوست دارم.
این همزمانی به کیفیت کار آسیب نمی‌زند؟
خب طبعا همه ما دچار استرس و نگرانی تصویر برداری کار و رساندن آن به پخش هستیم اما این گونه کار کردن تجربه منحصر به فردی است.
در نهایت فکر می‌کنید در این مدت«خانه اجاره‌ای» ارتباط خوبی با مخاطب برقرار کرده و مردم آن را دوست دارند؟
برای قضاوت در این خصوص بسیار زود است و باید پاسخ این پرسش را در هفته‌های آینده داد.
57247
نظر شما