هنگامه مفيد معتقد است: تئاتر نوجوان تفاوتي با تئاتر بزرگسال ندارد بلكه مخاطب آن به همان اندازه محترم و قابل اعتنا است.
اين هنرمند تئاترـ 18 شهريورماه ـ در نشست بررسي تئاتر نوجوان و چشم‌انداز پيش رو با بيان اين مطلب ادامه داد: تنها تفاوت تئاتر نوجوان در تماشاگر كم‌تحمل، زودجوش و پرخروشي است كه نگاهش به آينده است و حوصله تاريخ و گذشته را ندارد.
مفيد اضافه كرد: ما به عنوان هنرمند اهدافي داريم كه بايد براي نوجوانان قابل درك باشد.
در ادامه مريم كاظمي ديگر هنرمند حاضر در اين نشست با بيان اين كه خيلي به تعاريف اعتقادي ندارد، ادامه داد: آنچه در تمام تئاترها مشترك است اصول درام است كه قابل تفكيك نيست.
او با اظهار تاسف از اينكه در دانشگاه‌ها رشته‌اي براي تئاتر كودك و نوجوان نداريم ادامه داد: برخي كار كودك را سهل‌انگارانه و غيرجدي مي‌دانند، در حالي كه اين مساله بسيار جدي است اما به دليل نبود رشته تئاتر كودك و نوجوان از اطلاعات تئاتر بزرگسال براي كودك و نوجوان هم استفاده مي‌كنيم و آموختني‌هاي ما در اين حيطه به وسيله تجربه به دست مي‌آيد.
كاظمي با اشاره به ديگر ويژگي‌هاي تئاتر نوجوان تصريح كرد: تئاتر نوجوان مربوط به مخاطبي است كه دوره گذار را طي مي‌كند. نوجوان هنوز بين انتخاب‌هاي شخصي و اجتماعي سرگردان است بنابراين هنر بايد براي برآوردن خواسته‌ها و نيازهاي او قدم بردارد.
در ادامه مجتبي مهدي ديگر هنرمند فعال در عرصه تئاتر كودك و نوجوان در سخناني گفت: اگر بخواهيم تئاتر كودك، نوجوان و بزرگسال را تفكيك كنيم تئاتر كودك را تئاتر خلاقه و تخيل، تئاتر بزرگسال را انديشمند و تئاتر نوجوان را تلنگر مي‌توان دانست. نوجواني تنها دوره‌اي است كه تئاتر مي‌تواند تلنگر بزند. به همين دليل تئاتر نوجوان مشكل‌تر است، زيرا اين تلنگر مي تواند لطمه يا آسيب بزند يا نوجوان را به انديشه وادارد.
اميرمشهدي عباس ديگر هنرمند حاضر در اين نشست متذكر شد: ما تئاتر نوجوان هم داريم اما تئاتر نوجوانمان از نوجوانان امروز دور است و آثار نوجوان شبيه نمايش‌هاي كودك است چون نوجوانان امروز فراتر از تصور ما هستند، متاسفانه ما براي آن‌ها تئاتر نوجوان نداريم.
او با اشاره به مشكلات متفاوت تئاتر نوجوان اضافه كرد: تئاتر نوجوان، گيشه و بازيگر چهره ندارد در حالي كه تئاتر كودك درآمد گيشه و نوع مخاطبش خيلي بيشتر از نوجوان است.
مشهدي‌عباس اضافه كرد: در حال حاضر تماشاگران ما مخاطبان سالن‌ها هستند نه رده‌هاي سني متفاوت و اين يكي از آسيب‌هاي تئاتر نوجوان است، چرا كه اين تئاتر در همان سالني اجرا مي‌شود كه تئاتر كودك هم به صحنه مي‌رود.
در اين نشست كه با اجراي رضا آشفته برگزار شد، هنگامه مفيد در پاسخ به اين پرسش كه تئاتر نوجوان ما چقدر پاسخگوي اين رده سني است توضيح داد: اين بضاعت پاسخگوي جمعيت نوجوان ما نيست. متاسفانه در حال حاضر تماشاگران تئاتر و سينما را از دست مي‌دهيم و خانواده‌ها به دليل شرايط اقتصادي از اين فعاليت‌ها چشم‌پوشي مي‌كنند و با يك سي‌دي نيازشان را برآورده مي‌كنند.
او در عين حال به اجراي آثاري درخشان در جشنواره تئاتر كودك و نوجوان همدان اشاره كرد و افزود: نوجوان براي ما موجود وحشتناكي است چرا كه بسيار در حال تغيير است ما از نوجوان مي‌ترسيم اما بايد اين وحشت را كنار بگذاريم و بدانيم چگونه با او برخورد كنيم.
هنگامه مفيد ادامه داد: درست است تئاتر نوجوان حمايت نمي‌شود، اما تقريبا هيچ نمايشي مورد حمايت قرار نمي‌گيرد و نمايش كودك و نوجوان كمي سخت‌تر و خطرناك‌تر است. چند گروه درآمد كمتري دارد. بنابراين به سمت تئاتر بزرگسال كشيده مي‌شود. در حالي كه نيازمند تجربيات هنرمندان باتجربه هستيم.
نويسنده نمايشنامه «دختران باغ‌هاي قالي» هر چند پراكندگي گروه‌ها را عاملي خطرناك در تئاتر كودك و نوجوان دانست متذكر شد: خوشبختانه هر سال در جشنواره همدان آثار خوبي مي‌بينيم به ويژه در شهرهاي دور آثار قابل تاملي براي مخاطبان كودك و نوجوان آماده مي‌شود.
در ادامه اين توضيحات مريم كاظمي خاطرنشان كرد: مهم نيست چند نمايش اجرا و حمايت مي‌شود مساله اين است كه آيا همين آثار مورد توجه مخاطب ما قرار مي گيرد يا نه؟
وي با اعتقاد بر اينكه تئاتر فعاليتي جمعي است،ادامه داد: اين فعاليت جمعي بايد با دخالت نهادهاي مختلف مانند آموزش و پرورش ،شهرداري و ... انجام شود و بخشي از اين فعاليت به عهده هنرمندان است.
كارگردان نمايش «آدم بلا ديو ناقلا» با بيان اينكه مشكل اساسي ما سالن و پول نيست ادامه داد: در كشور ما مشكل مشاركتي داريم و چون در زندگي اجتماعي احساس امنيت نمي‌كنيم به فعاليت‌هاي خصوصي روي مي‌آوريم. اين مشكل در حيطه رده سني نوجوان هم وجود دارد. مي‌ترسيم آن‌ها به انحراف كشيده شوند بنابراين نوجوانان را به جامعه نمي‌فرستيم بلكه آن‌ها را ايزوله مي‌كنيم. در صورتي كه نوجوان با فعاليت جمعي بالنده مي‌شود.
در ادامه اين توضيحات مشهدي‌عباس گفت: واقعي‌ترين تئاتر نوجوان تئاتر مدارس است چون هر چقدر هم ضعيف باشد دغدغه واقعي بچه‌ها را بيان مي‌كند. اگر مي‌خواهيم به تئاتر نوجوان پرداخت بهتري داشته باشيم بايد راهنماهاي خوبي براي مربيان مدارس بفرستيم تا سطح كيفي كارها بالا برود.
مشهدي‌عباس با بيان اينكه شرايط تئاتر نوجوان از 10 سال پيش تاكنون تفاوتي نكرده اضافه كرد: منظور ما از حمايت بودجه دولتي نيست. بلكه سرمايه‌گذاري و جدي گرفتن مخاطب نوجوان و دغدغه‌هاي اوست. در حال حاضر «هري پاتر» براي نوجوانان ما جذاب‌تر از تئاتر است. موسيقي دغدغه نوجوان ماست اما بخشي از موسيقي و موضوعاتمان مميزي كامل دارند.
اين هنرمند به مشكل ديگر تئاتر نوجوان اشاره و اظهار تاسف كرد: كساني كه كار نوجوان مي‌كنند تعريفشان از نوجواني، نوجواني خودشان است و اين غلط‌ترين شكل توليد اثر هنري است. چون ما براي نوجوان معاصر كار مي‌كنيم.
سپس مريم كاظمي يكي از ضروريات تئاتر نوجوان را در استمرار آن دانست و از جاي خالي نقد درست اظهار تاسف كرد و گفت: ما بر اساس دريافت‌ها و نيازهايمان كاري اجرا مي‌كنيم وظيفه منتقد و كارشناس است كه آثار را دسته‌بندي كند. اما چون سيستم نقد و بررسي درستي نداريم، مشكلاتمان حل نمي‌شود چون مي‌خواهيم خودمان همه كارها را انجام بدهيم.
سپس هنگامه مفيد با تشريح تجربه‌هايش در دوره نوجواني در كانون پرورش فكري يادآور شد: در گذشته بزرگسالان هم با روايات و قصه‌هاي كودكان آموزش مي‌ديدند و كسي قصه موش دم بريده را براي كودكان نمي‌پنداشت. اما امروزه با پيشرفت علم و دانش تفكيك مخاطب رده‌هاي سني صورت مي‌گيرد و همه چيز تخصصي‌تر و علمي‌تر شده است. با اين حال نمي‌توان تئاتر كودك و نوجوان را از هم جدا كرد.
همچنين مجتبي مهدي در پاسخ به پرسشي درباره تفكيك سالن تئاتر كودك از نوجوان توضيح داد: برخي نمايش‌ها مخاطب عام دارند و برخي مخاطب خاص، اگر به مخاطب نوجوان كار كودك ارائه بدهيم قهر مي‌كند و ناچاريم سالن‌ها را تفكيك كنيم.
301301
نظر شما