* براساس نگاشته‌های تاریخی ایرانیان علی‌رغم همه مهمان‌نوازی‌ها، در مقابل هر گونه تهاجمی تمام‌قد ایستاده‌اند و حماسه‌های رنگارنگی خلق کرده‌اند. جنگ‌های چندگانه ایران با عثمانی و در نهایت حماسه چالدران، رئیس علی دلواری در جنگ تنگستان، ایستادگی میرزا کوچک‌خان جنگلی در جنگل‌های گیلان و مازندران و در نهایت 8 سال جنگ تحمیلی نمونه‌هایی از مشت پر ایرانیان درمقابل تهاجم‌های اجنبی‌هاست. در لیست دشمنان تاریخی ایرانیان، کاخ باکینگهام، کاخ کرملین، کاخ سفید و ورثه عثمانی در صدر جای دارند.
*در تاریخ خوانده‌ایم که محمود افغان در راه تصرف اصفهان جنایت‌های فجیعی مرتکب شد اما ایرانیان پس از بیرون راندن آنها از بازماندگانشان کینه به دل نگرفتند و آنها را با فرهنگ غنی خود نوازش کردند. در اروپا هنوز هم با گذشت چندین سال علی‌رغم تمام تلاش‌های سران قاره سبز برای اتحاد، کینه فرانسوی‌ها از بریتانیایی‌ها بر روابط دو کشور سنگینی می‌کند یا در آسیا روابط ژاپن با چین و کره جنوبی به شدت زیر سایه جنگ جهانی دوم و رقابت‌های استراتژیک قرار دارد.
*البته فراموشی آنچه که دیگران در حق ما کرده‌اند، دور از عقل سلیم است. نوع عملکرد حکومت‌ها با یک انقلاب ریشه‌ای تغییر می‌کند و با آمدن یا رفتن یک دولت تغییر نمی‌کند.
*علی‌رغم آن که دولت عراق باید چند میلیارد دلار غرامت به ایران پرداخت کند و از آن طفره می‌رود تا کنون دو مرتبه هواپیماهای ایرانی را در راه سوریه به اجبار مورد بازرسی قرارداده‌اند. در همین حال برخی سیاستمداران عراقی با چهره‌های حق به جانب از لزوم پرداخت غرامت تهران به بغداد سخن گفته‌اند. جالب اینجاست که در میان بی‌تفاوتی برخی مقامات ایرانی، عراق تا کنون مبلغ 33 میلیارد و 300 میلیون دلار غرامت پرداخت کرده است. ایرانیان که چند دهه میزبانانی مهربان برای پناهندگان افغان بوده‌اند، تحرکات ضد ایرانی به صورت علنی انجام می‌گیرد و گاه‌گاه به مقامات ایرانی توهین می‌شود.
*همه آنهایی که گفته شد یک طرف، محمد مرسی یک طرف. اخیرا سخنانی از رییس‌جمهوری مصر درز پیدا کرده است که جای تامل دارد. در شهریورماه، جانشین حسنی مبارک در چند ساعتی که مهمان ایرانیان بود هرچه خواست کرد و رفت. او ابتدا انگشت روی نقطه اختلاف شیعیان و سنی‌ها گذاشت تا نشان دهد با توپ پر به میدان آمده است. او در سخنرانی خود علنا به حکومت سوریه حمله کرد و حتی از مفاهمه طرفین درگیر حرفی نزد. محمد مرسی گفته در دیدار با احمدی‌نژاد خواسته از دخالت دولت ایران در عراق خودداری کند و سپس ادعای واهی اشغال 3 جزیره اماراتی، ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک را پیش کشیده است.شاید بتوان از برخی حرکات محمد مرسی چشم‌پوشی کرد ولی برخی مواضع او غیرقابل گذشت است. ولع رابطه با مصر و تمجید از فرعون جدید مصر چیست که مقامات تهران را از موضع‌گیری صریح در مقابل وی باز می‌دارد؟! مگر نه آن که به هر موضع ضد ایرانی و تمامیت ارضی سرزمین پارس از سوی هر شخصیت در هر نقطه جهان باید پاسخ داده شود؟
*موضع انفعالی ایران در مقابل برخی چهره‌ها آنها را جسورتر می‌کند برای اقدامات جدی‌تر. البته این موضوع نباید به شمشیرکشی یا جنگ با همه بدل شود.
/29217
نظر شما