فوتبال ما مرده ای متحرک است

تیم ملی ایران در بازی رفت مقابل ازبکستان علیرغم نمایش نه چندان خوب خود موفق شد سه امتیاز حساس را از آن خود کند. این پیروزی از لحاظ روحی و روانی تاثیر بسزایی را در تیم گذاشت. این اتفاق در بازی مقابل کره هم تکرار شد و سبب شد که ما در جدول جایگاه مناسبی را پیدا کنیم که این مسئله آرامش مضاعفی را به کارلوس کروش تزریق کرد، پیروزی مقابل کره در حضور صد هزار تماشاگر به اندازه موفقیت در یک تورنمنت در ملی پوشان جهش روحی ایجاد کرد اما ازبکستان از فوتبال ایران شناخت خوبی دارد و نباید از قابلیت های این تیم غافل شد. در حال حاضر مشکل اصلی فوتبال ما این نیست که در صورت پیروز نشدن مقابل ازبکستان صعود ما به جام جهانی دچار اخلال شود، به نظر من با توجه به شرایط حال حاضر فوتبال ایران صعود به جام جهانی مشکل اصلی نیست. شاید نرفتن به جام جهانی تغییراتی را در فوتبال ما ایجاد کند و سبب خیر شود.

زمانی که کروش به ایران آمد به دنبال استعداد های جوان برای تیم ملی بود و از میانگین سنی بالای بازیکنان شکایت داشت اما رفته رفته با گذشت زمان با این مسئله روبرو شد که بازیکن هایی که قابلیت انجام بازی بین المللی را داشته باشند در تیم های پایه ایران وجود ندارد و با همان ستاره های پا به سن گذاشته تیم خود را تشکیل داد. زمانی که مربی پرتغالی تیم ملی ستاره هایی که در فوتبال اروپا شاغل هستند را پیدا کرد از حضور آنها در تیم ملی استقبال کرد چرا که آنها در فوتبال اروپا رشد کرده بودند و می توانستد خود را با فلسفه فوتبال کروش وفق دهند. با توجه به شرایط حال حاضر تیم ملی، پیروزی مقابل ازبکستان کمک شایانی برای صعود ایران به جام جهانی می کند اما غلبه بر ازبک ها نشان دهنده پیشرفت فوتبال ایران نخواهد بود و به هیچ عنوان ایران را به قدرت برتر قاره آسیا تبدیل نخواهد کرد. فوتبال ایران بیش از آن که یک فوتبال حرفه ای باشد فوتبال محلی است و همچنان ساختاری سنتی بر آن حاکم است. وقتی که ما به بازی تیم ملی جوانان مقابل کره نگاه می کنیم متوجه این مسئله می شویم. زمانی که تیم هایی مثل ژاپن و استرالیا در تورنمنت های جهانی به میدان می روند می بینیم که به مراتب کلاس بازی بالاتری را نسبت به ما دارند، سومی و چهارمی کره و ژاپن در المپیک کمتر از قهرمانی نیست. دلیل آن برنامه ریزی بلندمدتی است که آن کشور ها برای فوتبال خود کرده اند که حالا به نتیجه رسیده است. به جرات می توان گفت که تا کنون در فوتبال ما هیچ گونه هدف گذاری بلند مدتی برای تیم های ما نشده است. شاید فقط دو باشگاه فولاد خوزستان و سپاهان تلاش هایی را در این زمینه کرده باشند. تیم ملی حال حاضر ما از بهترین بازیکنان موجود در فوتبال کشور تشکیل شده است اما کدام یک از این بازیکنان از تیم های پایه به صورت علمی کار خود را آغاز کرده اند؟ بدون شک نمی شود بدون سلاح به جنگ فوتبال علمی امروز برویم. ساختار حال حاضر فوتبال ما در حال تبدیل شدن به ساختار فوتبال کشورهای عربی است که سعی دارند با پول لیگ با طراوتی را برای خود بسازند و در کنار آن تیم ملی بسیار ضعیفی را داشته باشند. آیا فوتبال کشور های آمریکا جنوبی با پول به این سطح رسیده است؟ اگر پول مهم ترین رکن فوتبال بود فوتبال عربستان حرف اول را در دنیا می زد. فدراسیون فوتبال در جهت پیشرفت این رشته طرح آسیا ویژن را وارد ایران کرد، در صورتی که این طرح را فیفا برای کشور هایی که فوتبال آنها جایگاهی در دنیا ندارد تنظیم کرد، نظیر کشور بنگلادش. متاسفانه مسئولان فوتبال ما از این مسائل آگاهی ندارند و با آب و تاب بسیار این طرح را وارد فوتبال کشور می کنند. آسیا ویژن چه تغییری را در فوتبال ما ایجاد کرد؟ همان طور که جنس های بنجول چینی بدون هیچ شناختی وارد مملکت می شوند، فوتبال ما هم تحت تاثیر بنجول هایی قرار گرفته که بدون شناخت وارد مملکت می شوند. بازیکن های خارجی درجه 5 به ایران می آیند و در لیگ برتر پادشاهی می کنند. متاسفانه ما در مورد واقعیات حال حاضر فوتبال ایران با مردم صادق نیستیم. فوتبال برای مردم ما فقط به یک سرگرمی تبدیل شده که صرفا وقت آنها را پر کند. تا زمانی که خود را واقعیت های موجود در فوتبال ایران روبرو نکنیم به جایی نخواهیم رسید. پتانسیل فوتبال ایران کمتر جایی پیدا می شود اما این استعداد ها تا 13 سالگی خوب هستند و از آن زمان به بعد خود را با مشکلات موجود در فوتبال ایران روبرو می بینند و به هدر می روند. فوتبال ایران از ریشه خراب است و ساختار آن به دست مربی حرفه ای چون کروش هم قابل تغییر نیست. اگر همین طور پیش برویم بزودی باید بر سر مزار فوتبال ایران گریه کنیم.

 252 43