قفل عرضه شکسته و دلار آزاد نرخ دو هزار و 500 تومان را نشانه رفته، وزیر امور اقتصادی و دارایی وعده حاکمیت نرخ مبادله ای را می دهد، نرخی که به سمت دو هزار و 400 تومان سرازیر شده، اخبار نیمه رسمی هم در حال جاانداختن دلار بالای دو هزار تومان برای لایحه بودجه سال 92 است.
بدین ترتیب سناریوی آتی بازار ارز تا حدودی شفاف شده است. دلار دو هزار تا دو هزار و 400 تومان جای دلار 1226 تومانی را خواهد گرفت و بازار آزاد هم با یک فاصله سنتی حدود 100 تومانی حداکثر در نرخ دو هزار و 500 تومان جا خوش خواهد کرد.
به شرط آن که عامل برونزایی معادلات را بر هم نریزد این تصویر میان مدت بازار ارز حداقل برای 9 ماه آینده است. تصویری که اظهار نظرهای یک هفته گذشته دولتمردان و نمایندگان مجلس تا حدودی کاملش کرده است.
پیشتر هم بانک مرکزی تاکید کرده بود که نرخ مرجع فعلا تغییر نخواهد کرد. پس حرف بانک مرکزی هم نقض نمی شود.
اما آیا نمی شد آنچه از ششم بهمن ماه گذشته تا امروز بر بازار ارز گذشت را جور دیگری مدیریت کرد؟
یعنی این که در همان روز به جای افزایش نرخ مرجع از یکهزار و 129.6 تومان به یکهزارو 226 تومان، دلار در دوهزارتومان تک نرخی می شد؟
در همان روزهایی که بازار آزاد نرخ یکهزار و 750 تومان را ثبت کرده بود، بانک مرکزی نمی توانست در یک گام جلوتر از بازار و با سرکوب نرخ آزاد، دلار دو هزارتومانی را تثبیت کند؟
نرخی که ظاهرا بانک مرکزی توانایی مهار آن را با تعادل بخشی به عرضه و تقاضا دارد.
اگر می شد چه می شد:
1- رشد نرخ دلار به 100 درصد هم نمی رسید و دلار چهارهزارتومانی خاطره نمی شد.
2- افزایش قیمت ها ناشی از تاثیر گرانی دلار بر واردات به جای 200 درصد به حدود 77 درصد می رسد.
3- حالا حالاها نباید از فروشنده ها می شنیدیم که در توجیه گرانی کالایشان بگویند:"این باقی مانده واردات با دلار سه هزار و 900 تومانی است."
4- مردم کمتر به نرخ تورم 24.9 درصدی اعلام شده از سوی بانک مرکزی شک می کردند.
5- تکلیف تجار و تولیدکننده ها زودتر از این ها مشخص می شد.
6- بازار از این همه انتظار و بلاتکلیفی بدر می آمد.
7- رانت های میلیاردی و دلال های تازه وارد خلق نمی شد.
8- نوسان های دلار دشمن شاد کن نمی شد.
9- دولت و بانک مرکزی از این همه انتقاد دلخور نمی شد.
10- از اول تب بود نه این که پس از تحمل شوک دچار تب هم شویم.
/3131
نظر شما