تظاهرات یا خیانت؟

حافظ آل بشاره*
تظاهرات الانبار شبیه دورنمایی بود که یک نقاش مست کشیده باشد، در آن خلط عجیبی میان مطالبات بود، کسی که بخواهد برگه تظاهرات اخیر را مورد بررسی قرار دهد، به روشنی می‌بیند که در این تظاهرات همه چیز بود جز مطالبات اصلی مردمی. افرادی که آن تظاهرات را ترتیب دادند نمایندگان طرف های مختلف از جمله القاعده سوریه یا دار و دسته اردوغان ترکی یا هر دوی آنها با هم بودند. در آن تظاهرات ما حتی خط عربستانی – قطری را نیز دیدیم، از همه پررنگ‌تر بعث صدامی بود که بسیار روشن در این تظاهرات حضور داشت.
در این تظاهرات ما همه گونه پرچمی را دیدیم، پرچم عراق قدیم به جای عراق جدید، پرچم تکفیری های فعال در سوریه، پرچم اقلیم کردستان، عکس رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه و از همه عجیب‌تر عکس صدام حسین، دیکتاتور مخلوع عراق که بیش از همه شگفت‌انگیز بود. مخلوطی کاملا غیر متجانس و ناهمگن که نشان می‌دهد هر طایفه و قومی تلاش می کند تا از بحران العیساوی ]وزیر دارایی عراق[ به نفع خود بهره برداری کرده و منافع طایفه ای خود را پیش ببرند. ظاهرا ناراحتی همه تظاهرکنندگان این بود که چرا محافظان العیساوی توسط شیعیان دستگیر شدند، گویی اگر توسط شیعیان دستگیر نمی شدند، مشکلی وجود نداشت. هنگامی که مشاهده کردند که مشتشان باز شد و همه فهمیدند که فکرشان تا چه اندازه مضحک و خنده دار است، برای آن که بتوانند آبروی خود را حفظ کنند، آزادی زندانیان زن را مطرح کردند و مدعی شدند که اینها مورد تعدی قرار گرفته اند، در حالی که همه می دانند که این زنان به این دلیل دستگیر شدند که توسط جریان های تروریستی استخدام شده بودند. آنها بر عکس، دستگیری آنها را بهانه کرده و اعلام کردند که این افراد چون سنی بودند، دستگیر شدند. در حالی که فراموش کردند که این زنان برای کشتار ملت عراق استخدام شده بودند.
استفاده از زنان برای نیل به اهداف در تاریخ بارها تکرار شده است. گویا این بار هم تاریخ مجددا تکرار شده است. تظاهرکنندگان الانبار تاریخ را زنده کردند. در گذشته ابوسفیان به زنش اجازه داد که با سربازان به معرکه جنگ با پیامبر برود و حتی در آن جنگ وحشی را برای کشتن حضرت حمزه (ع) استخدام کرد و پس از شهادت آن حضرت سینه اش را شکافت و جگرش را خورد. تاریخ پس از آن در دوران امیر المومنین (ع) تکرار شد. زمانی که طلحه و زبیر از جایگاه ام المومنین عایشه در جنگ جمال بهره برداری کردند و او را سوار بر شتر برای جنگ با امیر المومنین (ع) تحریک کردند. همچنین مروان بن حکم در مدینه منوره از عایشه استفاده کرد تا مانع به خاکسپاری امام حسن (ع) در کنار جدش شود. قطام خوارجی ابن ملجم را اغفال کرد تا امیرالمومنین علی (ع) را به شهادت برساند. جعده بنت اللاشعث نیز از همسر امام حسن (ع) استفاده کرد تا همسرش را به شهادت برساند. مثال‌های بسیاری را می‌توان آورد که وقت مجال بیان آنها در این جا نیست. بارها در تاریخ دیده ایم که زنان را برای قتل و ترور به استخدام در آوردند و وقتی که به هدف خود رسیدند و زنان بازداشت شدند، برای آنها شیون سر دادند! پس دیگر به چنین سناریوهایی نمی‌توان اعتماد کرد و می توان گفت که هر شیونی برای حقوق زنان از سر دل سوزی نیست.
هر تلاشی برای حل بحران سیاسی عراق باید در چارچوب تحقیقات جنائی باشد. اگر زنی در عراق بازداشت شده تنها به دلیل دست داشتنش در یک حادثه جنائی و تروریستی بوده است نه دلایل سیاسی. و الا هر انسان آزاده ای از آزادی هر زنی که بدون دلیل بازداشت شده باشد، حمایت می‌کند و خواستار مجازات عوامل آن بازداشت خودسرانه می شود. اما درباره دیگر مطالبات، اگر در چارچوب قانون اساسی باشد و در راستای خدمت به ملت محسوب شود، در هر استانی از عراق که باشد، کاملا مشروع است.
در این جا این سوال مطرح است که بحران عراق چه ربطی به اردوغان یا پرچم مخالفان سوری یا پرچم کردستان یا پرچم دوران استبداد صدام حسین دارد که در این تظاهرات بر افراشته شدند؟ آیا غیر از این است که بازنده‌های سیاسی می‌خواهند از هر ابزاری برای فشار به دولت استفاده کنند تا از دچار شدن پرونده العیساوی به سرنوشت پرونده طارق الهاشمی که حداقل سیاسی به دلیل جنایاتش اعدام شد، جلوگیری کنند؟
شکی نیست که اداره بحران با این شیوه به هیچ وجه ثمربخش نخواهد بود و اهالی الانبار و موصل می دانند که در دست گرفتن پرچم کشورهای خارجی یا تصاویر شخصیت‌های اجنبی در درون کشور خیانت به استقلال کشور است. در چنین حالتی چگونه می‌توانند ادعا کنند که دولت بغداد وابسته به ایران است و ادعای تعدی به استقلال عراق را مطرح کنند؟!
*حافظ آل بشاره، روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل سیاسی عراق است که این یادداشت را به طور اختصاصی برای خبرآنلاین نگاشته است.
ترجمه سید علی موسوی

منبع: خبرآنلاین عربی

26249