به گزارش خبرآنلاین آیت‌الله سبحانی در گفت‌و‌گویی که در خبرگزاری فارس منتشر شده است با اشاره به پاره‌ای از خاطرات خویش از آیت‌الله طالقانی به نکات جالبی در اندیشه و منش اجتماعی ایشان اشاره کرده‌است.
نخستین دیدار در مجلس خبرگان
آیت الله سبحانی درباره نخستین دیدار خود با مجاهد نستود می گوید:
" خاطره ای که از ایشان دارم مربوط به مجلس خبرگان قانون اساسی در مرداد ماه 1358 است، ایشان بنده را از طریق کتاب‌ها و نوشته‌هایم می‌شناخت، ولی به صورت حضوری کمتر دیده بود، وقتی وارد خبرگان شدم و ایشان هم تشریف آورد، از سر لطف پرسید: «شما سبحانی خودمان هستید؟» گفتم: «بله، ارادتمند شما هستم»، از طریق مجله «مکتب اسلام» مرا می‌شناخت، شاید هم یکی دو مقاله‌ای از ایشان در مجله «مکتب اسلام» چاپ شده بود، باید به این نکته هم اشاره کنم که مرحوم طالقانی بسیار به این نشریه علاقه‌مند بود و گهگاه از آن تقدیر و حتی آن را در مسجد هدایت هم ترویج می‌کرد، آقای سید هادی خسروشاهی که بیش از ما با ایشان مربوط بود و نشریه را می‌برد و در مسجد هدایت توزیع می‌کرد، ایشان قطعاً خاطرات فراوانی از مرحوم طالقانی دارند.
بعدها درباره نحوه استقرار ایشان در مجلس خبرگان، تفسیرهای عجیبی بیان شد که من از آن ناراحتم، کاری هم ندارم که این تفاسیر به نفع یا ضرر چه کسی است، واقعیت این است که مرحوم طالقانی مایل بودند مجلس خبرگان در یک مسجد تشکیل شود، حدود نیمی از یک جلسه را هم روی زمین نشست، اما وقتی مشخص شد که بهتر است جلسات در همان محل تشکیل شوند و همه هم آن را پذیرفتند، مثل بقیه روی صندلی و یکی دو بار هم کنار بنده نشست که تصاویر آن موجود است، اساساً منش ایشان به گونه‌ای بود که به خواست اکثریت احترام می‌گذاشت.
چرا آیت‌الله طالقانی در مجلس خبرگان روی زمین نشست؟
این استاد برجسته حوزه علمیه در پاسخ به این پرسش که" چرا آیت‌الله طالقانی در مجلس خبرگان روی زمین نشست؟ " می گوید:
"می‌دانید که روحانیون چندان اهل روی مبل و صندلی نشستن نیستند؛ به همین دلیل هم یک بار مشاهده کردم که ایشان پس از اتمام یکی از جلسات، از صندلی پایین آمد و روی زمین نشست و دیگران هم دورشان نشستند، علت اینکه صندلی را ترک کرد و روی زمین نشست، اعتراض به اصلی از اصولی که تصویب شده بود، نبود.
حالا از اینکه برخی از اصول مورد قبول ایشان بود یا نبود، اطلاعی ندارم، ولی این عمل ایشان به عنوان اعتراض نبود، عصا دستشان بود و خسته شده بود و گفت: بیایید روی زمین بنشینیم، آمد و نشست و عده‌ای از دوستانش هم دورش نشستند و با هم صحبت کردند.
بعدها و به ویژه پس از رحلت ایشان، دیدم در بعضی از مطبوعات نوشتند که ایشان به عنوان اعتراض، قهر کرده و روی زمین نشسته است، این، هیچ حقیقت ندارد و علت روی زمین نشستن ایشان مثل آفتاب در نظر من روشن است. به هر حال ایشان در خبرگان کمتر صحبت می‌کرد و بیشتر گوش می‌داد و اگر هم نظری داشت، از طریق یادداشت برای ریاست مجلس می‌فرستاد که شاید آن یادداشت‌ها حفظ شده و یا در میان اسناد آن مجلس باشد، این چیزهایی است که من از آن مرحوم در خاطر دارم. "
مخالفت با کوپن نان طلبه ها
این مرجع تقلید درباره نخستین خاطره خود از آیت الله طالقانی نیز نقل می کند:
" خاطره اول بنده از مرحوم طالقانی مربوط می‌شود به بعد از فوت مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی در سال 1340 که برای ایشان مجالس ترحیم متعددی در مسجد اعظم برگزار می‌شد، در یکی از آن مجالس، مرحوم آیت‌الله طالقانی دعوت شدند که منبر بروند، ایشان در آن منبر مسئله‌ای را مطرح کردند که نشانه علاقه ایشان به حفظ کرامت و شخصیت طلاب حوزه بود.
در آن مقطع یکی از مراجع وقت، با کمال حسن‌نیت، پرداخت هزینه نان طلبه‌ها را به عهده گرفت، این شخصیت محترم در عین حال که نیت خوب و پاکی داشت و شخصیت بزرگی هم بود، ولی مسلماً این عمل ایشان، هماهنگ با شرایط روز نبود، روزگاری در دوران حکومت عثمانی، شرایط در نجف ایجاب می‌کرد که مراجع نان طلاب را بدهند، مسلماً آن شرایط، همان اقدام را هم می‌طلبید، ولی در زمانی که آیت‌الله بروجردی فوت کردند، شرایط ایران آن گونه نبود و به طور مشخص، نان هم چندان گران نبود، لذا دادن کوپن برای نان طلاب هم فاقد ضرورت بود.
مرحوم طالقانی منبر رفت و این مسئله را مطرح و خواهش کرد که این کار انجام نشود، چون با شئون طلبگی سازگار نیست... آن شخصیتی که پرداخت هزینه نان را به عهده گرفته بود، اکنون به رحمت حق پیوسته و حسن نیت هم داشته است. از سویی انتقاد مرحوم طالقانی هم انتقاد درستی بود و واقعاً نباید شأن طلبه تا این حد پایین می‌آمد که برود و با کوپن نان بگیرد، به هر حال ما در این زمان، بر هر دو رحمت می‌فرستیم و برای هر دو طلب مغفرت می‌کنیم."
/6262
نظر شما