علی رضا سجاد پور در یادداشتی درباره سینمای انقلاب نوشت: موضوع انقلاب چرخه مظلومیت را مثال دفاع مقدس طی کرده است، با این تفاوت که سینمای دفاع مقدس متولیانی داشت و چون جلوی چشممان اتفاق افتاده بود و برایش اهمیت قائل بودیم و هنوز هم تبعات آن را داشتیم و داریم، می‌خواستیم که در عرصه هنر مطرح بشود و با وجود مقاومت‌‌های غیر فرهنگی در عرصه برخی مدیران فرهنگی کشور در برخی از دولت‌ها و دهه‌ها این عمل نتوانست متوقف شود و بالاخره سینمای دفاع مقدس جایگاه خودش را پیدا کرد. اما سینمای انقلاب ظاهر این متولیان را ندارد. متولیان متعصبی که پایش بایستند و برایش مبارزه کنند. ندارند.
دوم اینکه انقلاب اسلامی آنقدر اهمیتش محسوس و ملموس برای برخی از اقشار جامعه نبوده که مثل دفاع مقدس برایش بجنگند و بگویند باید حتما کار بشود، چرا این اتفاق نمی افتد. شاید به این خاطر باشد که انقلاب بسیار بسیار سریع به پیروزی رسید و بعد از انقلاب ما درگیر چیزی به نام دفاع مقدس هشت ساله شدیم که حوادثش، اتفاقاتش و شهیدایش به حوادث انقلاب پوشش داد و آن را مقداری به فراموشی سپرد. در حالی که انقلاب در این جایگاه بسیار مهم است. باید بدانیم همین است که موجب شد دشمن حمله کند و بخواهد جنگ جهانی علیه ما را بیندازد و هم‌اکنون هم توطئه‌هایی که می‌شود به خاطر همین ریشه‌های انقلاب است. دلیل دیگری این است که مدیران فرهنگی که از دهه 60 به بعد جا افتادند و فضا‌ی فرهنگی و سینمای کشور را ریل‌گذاری کردند، این موضوع را از دستور کارشان تا حدود زیادی خارج کردند. اتفاقا بحثی که خود من سردمدارش بودم، تحت عنوان «ریل‌گذاری تازه» یک بخشی‌اش همین بود. باید برگردیم به موضوعات و ژانر‌های تازه‌ای که به آن بی‌توجهی شده است.
واقعاً باید به موضوع انقلاب بازگشت، اما این موضوع یک مشکل دیگر هم دارد، آن هم پیچیدگی‌های سیاسی است. پیچیدگی‌های سیاسی به گونه‌ای شده است که افراد به سختی می‌توانند درباره انقلاب فیلم بسازند. چون هر تحلیل و تفسیری الان بازتاب‌های حزبی، گروهی و سیاسی خودش را پیدا می‌کند و از برخی افراد حتی نمی‌شود نام برد، چون الان در لیست ممنوعه هستند. برخی دیگر را اگراسم ببری، زود انگ سیاسی می‌خوری، در صورتی که همه چیز را باید از دریچه همان دوره دید و نباید با تفسیر الان به موضوعات نگاه کرد. این یک مشکل است که باعث می‌شود افراد به این سمت نروند. من یادم هست اوایل همین مسئولیت که گرفته بودم در معاونت سینمایی سابق و سازمان سینمایی فعلی، بعد از پنج سال وقفه، ژانر دفاع مقدسی که جشنواره‌اش متوقف شده بود، دوباره سال 89 راه افتاد. یادم هست که در سال 89 بخشی هم تحت عنوان انقلاب باز شد، گرچه آنقدر که پشت سر دفاع مقدس در حال پیگیری است، پشت سر موضوع انقلاب پیگیری نمی‌شود، با‌وجود نامی که دارد. من آن موقع جزو مجموعه‌ای بودم که بخش انقلاب را ساماندهی می‌کرد، آمار جالبی دیدم، دیدم که حدود هفتاد و خرده‌ای فیلم دباره انقلاب ساخته شده است، اما اغلب قریب به اتفاق این فیلمها یعنی حدود 90 درصد این فیلمها همان دو سه سال اول ساخته شده است، یعنی از سال 57 تا 61 کمتر از 10 درصد آن را در طول 28 سال بعد ساخته شده است و برای ما جالب است که در آن دو سه سال اول چقدر زیاد در این مورد فیلم ساخته شده است.
چند فیلم فاخر هم که در مورد انقلاب در دولت قبلی ساخته شد، چیز‌های دندان‌گیری از آب در نیامدند. این نشان دهنده یخ‌زدگی این ژانر است و دست افرادی هم که این کار را می‌خواهند بسازند. یخ زده است. باید مقداری سخت‌گیری‌‌مان را کمتر کنیم و اجازه بدهیم چند اثر راه بیفتد و تشویقشان هم بکنیم، حتی اگر ضعیف باشند مطمئن باشید به زودی به گل‌های درشت این ژانر خواهیم رسید.
19 301
نظر شما