اخلاقیات ایرانی ها در جریان مقاومت مقابل دشمنان

این استاد دانشگاه تهران در ابتدا جنگ های ایران و روس را تحلیل کرده و می نویسد:
« جنگهای ایران و روس فرا رسیده است. تمام ایران بسیج شده. شاه و دربار. ارتش بی نظام و بدقواره آن روز ایران. مراجع بزرگ تقلید از نجف و شهرهای ایران. همه آماده‌اند مقاومت کنند. پیش می‌روند. فتوحاتی دارند. بنا دارند تا نهایت کار هم مقاومت کنند. اما مشکلات فراوان است. کشته های بیشمار و شکست‌های فراوان. عاقبت تن به مصالحه می‌دهند. آن هم وقتی که بخش عمده‌ای از خاک خود را در دو نوبت از دست داده‌اند. با پذیرش قرارداد بر‌ آن صحه می گذارند و ننگی ابدی برای وطن می آفرینند و برخی علما هم از غصه دق می کنند.»
رئیس کتابخانه تخصصی اسلام و ایران در ادامه در جریان جنگ جهانی دوم ارتش رضاشاه این گونه توصیف و پیامدش جنگ را تحلیل می کند:
« در جنگ جهانی دوم. ارتشی داریم از دوره رضاشاه. ظاهرش با شکوه اما طبل توخالی. لشکرها و تیپ‌ها در گوشه و کنار. رضا شاه مدافع آلمانها می‌شود. گویی سالها هوای آنها را دارد. عاقبت چی؟ بی طرفی. باز هم جنگ تمام می شود. ایران با اشغال دولت ها آسیب دیده، اما هیچ چیزی نصیبش نمی‌شود. بعدها به زحمت تعدادی خر چاق و چله که از قبرس آورد‌ه‌اند از هواپیما پیاده کرده به ایرانی ها تحویل دادند تا نشانی ازکمکهای اصل چهار ترومن باشد و جبران خسارتهای ما در جنگ! این در حالی بود که افریقا و آسیا را بین خودشان تقسیم کردند.»
دکتر رسول جعفریان «مقاومت» و «مصالحه» را دو مفهوم اخلاقیات حاکم بر جنس ایرانی برشمرده و می گوید:
« اخلاقیات حاکم بر جنس ایرانی در دو مفهوم مقاومت و مصالحه چه گونه است؟‌ تا کجا می ایستد؟ آیا دوست دارد به عنوان مقاوم شناخته شود؟ آیا اگر چنین شد تا آخرین لحظات می ماند و جانش را هم بر سر آن خواهد گذاشت؟ به نظرم جنس ایرانی نشان می دهد که گرچه مقاوم است، و می ایستد، اما این مقاومت در جایی که مصلحت باشد، و عقلش ایجاب کند، کنار گذاشته می شود. دقیقا چه زمانی؟و مهم تر این که در این وقت و در این لحظه چه چیزی گیرش خواهد آمد؟»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
62303/