کاریکاتور/ ۲۲ دقیقه کار مفید کارمندان!

دیواری از دیوار کارمندان کوتاهتر نیست

آيامرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در مدت 22 دقيقه اين اطلاعات را بدست آوردند يا اينکه !

حقوق کارمندها هم به اندازه همون 22 دقیقه است ...

راستش ما که نمی دونیم توی ادارات دولتی چه جوریه ولی خوبه باز تاکید شده به خصوص در بخش دولتی. چون ما که اینجا توی شرکت خصوصی امانی برای یه چایی خوردن هم نداریم

اينكه زمان كار مفيد كارمندان خيلي كمه بحثي توش نيست. ولي اين داستان 22 دقيقه مثل اون قضيه 1 دقيقه مطالعه در سال ايرانيهاست. اصولا اين اعداد و ارقام پشتوانه علمي نداره. واقعا نداره. اينو به عنوان يه پژوهشگر عرض مي كنم!

۲۶ دقیقه؟من توی یه مرکز دولتی کار میکنم وقتی از سر کار برمیگردم فورا باید دراز بکشم تا پا دردم برطرف بشه حداقل اگه وضعیت حقوقی مناسب بود آدم دلش نمیسوخت بعد از سالها درس خوندن غبطه بخوره چرا نرفتم دنبال کار آزاد حداقل اونجوری واسه خودم کار میکردم

واقعا تو بعضی اداره ها همینجوره.همش دنبال خوردن و حرف زدن هستند. من اینو دیدم پولشونم اصلا کم نیست برای 22 دقیقه

توشرکتهای خصوصی اونقدر ارادم کارمیکشن که حتی 22دقیقه کارغیرمفیدنمیتونه داشته باشه.با این حقوق خییییییییلی خیللللللللللی کم

این موضوع عمومیت ندارد و عمدتا در بخش ادارات کل استان و دفاتر مرکزی سازمانها است. در شهر خودمان 1 نفر کارشناس هستم و کار 4 کارشناس را دارم. فرصت نوشیدن 1 چای در روز را هم بعضا ندارم. 8 ساعت کار مفید دارم. زیرا هیچ کارمند دیگری علی رغم اینکه تعهد به تغییر وضعیت از قراردادی به پیمانی داده ولی حاضر نیست از مرکز خارج شود. و عمدتا متوسل به بزرگان میشوند و به مرکز بر میگردند.

واقعا تنبلی و مفت خوری کارمندان دولت به حدی افراطی است که...

امیدوارم این مرحله که رئیس جمهور شدم آقای لطف الله فروزنده دهکردی و تیمشان را دستگیر و ایشان و تیمشان را به کوره بریزم. عامل فساد اداری و مالی و نابسامانی وضعیت اقتصادی کارمندان و کاهش عملکرد به فرم رسمی ایشان اند. و فقط به دورکاری و چند شغله شدن افراد توجه نموده و حق مسئولیت برای برخی در حالی که مسئولیتی وجود ندارد و بیشتر تملق و فاکتورسازی است.

هر چند این پدیده وجود دارد ولی بیشتر در بخشهای ستادی و مرکزی است که این گونه افراد تفاوت حقوق کلان با کارمند هم رتبه دارند با عنوان حق مسئولیت و عمدتا از حسابرسی و بازخواست نیز معاف اند و خودمختاراند. که ماحصل تدابیر مدیریتی به اصطلاح است. این موضوع را به عموم تعمیم ندهید. به ادارات شهرستانی بروید و موضوع را بررسی کنید. هیچ کارمند مرکز استان حاضر نیست به هیچ عنوان به محل کاری که تعهد داده برای تبدیل وضعیت از قراردادی به پیمانی باشد حتی برود. فقط مطرح میکنند نان در مرکز استان و بخش ستادی است. تفاوت مایملک زیادی دارند و هیچ تفاوتی در درک علمی و فنی و رقابتی نیز ندارند. افراد تنگ نظر و کندذهن نیز اند.

چرا علی رغم اینکه میدانید و اینگونه گزارشات به دستتان میرسد این افراد را به بخشهای بررسی کننده و رد صلاحیت کننده شامل نگهبان اعلام نمیکنید؟ تعداد زیادی افراد در صف و نوبت پذیرش مسئولیت اند حتی با نصف حقوق این افراد. ولی در عین حال این رئیس با بزرگان در ارتباط است که همچنان بدینگونه میتازد. یک بیسواد چاپلوس را با عنوان متعهد تائید میکنید و کل چهارچوب کارمند بودن را زیر سئوال میبرید.

بعضی ها طوری از کارمند دولت حرف می زنند که انگار در باره ماشین حرف می زنند مگر کارمند دولت ادم نیست تازه اگر مشکلی هست از کارمند دولت نیست از نقص سیستم است . اولین مشکل این است که وزن عمده ارتباط با مشتری در ایران روی انسان است در ژاپن یا غرب وزن عمده روی ماشین است که معمولا در ادارات می توان رایانه ها را در نظر گرفت برای مثال برای یک ثبت نام ساده یا خلافی متاسفانه مردم به جای استفاده از خدمات الکترونیک ترجیحا حضوری کار می کنند تازه بعد از انجام الکترونیک در بسیاری مواقع باید حضوری هم به اداره رفت مثل مالیات در حالیکه بسیاری از این کار ها بایستی الکترونیک باشد در همین ژاپن یا غرب کارمند کارمند است نه اپراتور یعنی 8 ساعت نواوری می کند نه تایپ کردن