در میزگرد اعضای شورای عالی استانها مطرح شد: چالش ها در شوراهای دور بعدی حتما بیشتر می شود

امید سلیمی بنی: چهار عضو شورای عالی استانها از چهار گوشه کشور جمع شدند تا در حاشیه نشست ماهانه شورای عالی استانها، با خبرآنلاین چالشهای شوراها را بررسی کنند. آنها در هتل فردوسی تهران، به سئوالات خبرآنلاین پاسخ دادند. به نظر می رسد نکته ای که در گفتار آنها یکسان بود، نداشتن تجربه، آموزش و بودجه برای سامان دهی به شوراهای محلی است. از سوی دیگر آنها به دخالت مقامات دولتی و نمایندگان مجلس در امور محلی شهرهای خود، معترضند.

در این میزگرد حجت الله تاج محمدی، نایب رئیس و عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان خراسان رضوی، طاهره مجیدی، منشی هیات رئیسه و عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان فارس، ابراهیم رضایی، عضو فعلی و رئیس سابق کمیسیون نظارت شورای عالی استانها، عضو شورای استان ایلام و رحیم صلاح زهی، عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان سیستان و بلوچستان شرکت داشتند.

مشروح این میزگرد را در ادامه می خوانید:

سال آینده انتخابات شوراها و ریاست جمهوری همزمان برگزار می شود. به نظر شما، آیا این همزمانی باعث تضعیف شوراهاست یا تقویت آن؟
مجیدی: با همزمانی این دو انتخابات مخالفم و احساس می کنم باعث ضعف شوراها می شود. این انتخاب یکی در سطح محلی و دیگری ملی است و با همدیگر سنخیت ندارند و برگزاری همزمان، باعث می شود تحت الشعاع همدیگر قرار گیرند. حتی فعالیت کاندیداها و احتمال موفقیتشان در برخی از حوزه های رای گیری، از نامزدهای ریاست جمهوری تاثیر می گیرد. برای بیش از 120 هزار شورا، کاندیدای داریم ولی شاید تعداد کاندیدای ریاست حمهوری به 10 نفر نرسد. اگر بفهمند مردم در آن شهرستان که یک نامزد شورا در ستاد انتخاباتی فلان نامزد ریاست جمهوری شرکت می کند، موافقان و مخالفان او بر این اساس ممکن است جهت رای خود را تعیین کنند و این موضوع به نفع اعضای آینده شورای شهر نیست.

طاهره مجیدی، منشی هیات رئیسه و عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان فارس

صلاح زهی: شرایط انتخابات آینده برای همه نامزدهای شورایی یکسان نیست. برای برخی مزیت است و برخی نیز احتمالا اصلا رای نمی آورند، دلیل آن نیز این است که انتخابات در ریاست جمهوری، شور ملی دارد و همه باید دست به دست دهیم انتخابات ریاست جمهوری در سطح ملی با شکوه و در سطح بین المللی پرشور نشان داده شود. همه سلایق باید در این انتخابات در کنار هم باشند، ولی در انتخابات شوراها، امکان دارد سلایق و افراد از کنار همدیگر متفرق شوند و چه بسا این افتراق و پراکندگی، انتخابات ریاست جمهوری را تحت الشعاع قرار دهد. اعضای شورای عالی استانها، با برگزاری یکسان این دو انتخابات در یک روز از ابتدا موافق نبوده اند. این را در نظر داشته باشید در حال حاضر، تعداد شوراهای شهرها، بیش از 100 هزار شوراست و در دوره چهارم، مطابق قانون جدید مصوب مجلس، تعداد اعضا و همچنین تعداد خود شوراها بیشتر می شوند ولی رییس جمهور یکی است. اگر در یک زمان برگزار نمی شد، بسیار بهتر بود.

تاج محمدی: نباید نیمه خالی لیوان را دید. باید نقاط قوت و ضعف را با هم دید. نقاط قوت این همزمانی را قانون گذار مد نظر داشته و اصل تجمیع انتخابات برای صرفه جویی و کاهش هزینه های مادی، معنوی، امنیتی و سیاسی و همچنین درگیر نکردن مسئولان با انتخابات مختلف پسندیده است. از سوی دیگر می بینیم در دوره های قبلی ریاست جمهوری، نامزدها چندان دغدغه ای برای نظام شورایی نداشتند و راهکاری برای رویکرد مدیریت محلی ارائه نمی کردند. این که در هر انتخابات ریاست جمهوری، نامزدهای رفتن به راس قوه مجریه به دلیل همزمانی با انتخابات شوراها باید برنامه های خود را ارائه دهند، نقطه مثبت همزمانی است. بحث دیگری همزمانی، افزایش مشارکت است. انتخابات شوراها معمولا پررونق است. به دلیل اینکه همه بخشهای جامعه درگیر می شوند و این به مشارکت ملی کمک می کند. نقطه ضعف همزمانی این است که شوراها نهادی غیر سیاسی است، سیاسی شدن آنها بزرگترین آسیب به شوراهاست و انتخابات کاملا سیاسی ریاست جمهوری، انتخابات غیر سیاسی شوراها را تحت تاثیر قرار می دهد و شوراهای بعدی، بسیار سیاسی تر از شوراهای گذشته خواهد شد.

حجت الله تاج محمدی، نایب رئیس و عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان خراسان رضوی

رضایی: شوراها نهادی سیاسی نیست و مردمی است . انتخابات شوراها تحت تاثیر فضای سیاسی انتخابات ریاست جمهوری قرار می گیرد و دادن لیستهای هماهنگ و طرفداری از نامزد سیاسی ریاست جمهوری، باعث سیاسی تر شدن شوراها در آینده می شود. از سویی ابزارهای انتخابات ریاست جمهوری و هزینه هایی که معمولا می شود خیلی بیشتر از هزینه های انتخابات محلی و واگویی مشکلات شهرهااست. همه تحت تاثیر تبلیغات ملی قرار می گیریم و این به ضرر نامزدهای باسواد شوراهااست که می آیند برنامه ها را تشریح می کنند. چون مردم حوصله گوش دادن این همه حرف و برنامه را همزمان در سطوح ملی و محلی نخواهند داشت و افراد ضعیفی می روند به شوراها. از سویی احساس می کنیم اختلافات قومی و محلی در انتخابات شورای آینده کمتر می شود ولی اختلافات سیاسی تبعا پررنگ می شوند.

یعنی به نظر شما، شوراهای دوره چهارم، ضعیفتر از شوراهای سه دوره گذشته خواهد بود؟
تاج محمدی: چالشها در شوراهای دور بعدی حتما بیشتر می شود. البته تصمیم در شورای عالی گرفته ایم که بعد سیاسی کاندیداهای موجود را با ابزاری از بعد اجتماعی آنها جدا کنیم. ببینیم به کجا می توان رسید.
مجیدی: اگر شوراها سیاسی شوند، نمی توانند کار کنند.

ولی همین اکنون نیز منتقدان می گویند عملکرد شوراها به خصوص شورای عالی استانها بسیار ضعیف است؟
تاج محمدی: ما به منتقدان احترام می گذاریم و این رویکرد خرد جمعی و نظام شورایی است و همه بحثهای انتقادی و اختلافی و تضارب آرا را در درون خود بپذیرد و پاسخ مناسبی برای ارائه به مردم داشته باشد. ولی باید شاخص برای مقایسه عملکرد ارائه کرد. اگر قرار است بگوییم شورای عالی موفق بوده یا نبوده، بر اساس چه شاخصی می سنجیم؟

ظرفیتهای قانونی که برای شورای عالی استانها در حد مجلس و دولت در نظر گرفته شده است، این بهترین شاخص سنجش نیست؟
تاج محمدی: ببینید، در سال 77 شوراها شروع به کار کردند، یعنی حدود 20 سال بعد از تصویب قانون و شکل گیری ساختارهای اجتماعی و سیاسی و مدنی، تازه شورا شروع به کار کرد. شورای عالی نیز تقریبا حدود 7 سال است فعالیت می کند و در وضعیت فعلی هیچ بودجه مشخصی برای آن تعریف نشده، در قوانین فعلی خصوصا قانون شوراها، متاسفانه درست به جایگاه شورای عالی استانها پرداخته نشده است. سئوالهای اصلی این است که اختیارات شورای عالی در چه حدی است و نظارت در چه حدی می تواند کند؟ آیا این نظارت از دستگاه های اجرایی امکان دارد؟ آیا می تواند مسئول آن دستگاه را به سئوال بکشاند یا نه؟ این اختیارات اصلا وجود ندارد و الان نیز این اتفاق نیفتاده، متاسفانه برای این وظیفه شورای عالی استانها، ابزارهای قانونی تامین نشده. از سوی دیگر در حوزه قانون گذاری نیز می بینیم طبق اختیارات قانون اساسی که در اختیار ما داده شده، تلاش زیادی انجام داده ایم، حتی 100 طرح را در 64 اجلاس بررسی کردیم، بسیاری از آنها با کار کارشناسی تایید شده و نزدیک به 100 طرح به مجلس و دولت ارائه شده است.

ولی مجلس و دولت به طرحهایی که شما داده اید، چقدر اهمیت می دهند؟
تاج محمدی: به نظر می رسد مجموعا حدود 20 درصد از این طرحها در مجلس و دولت بررسی شده، بیشتر نیز در مجلس است چون در قالب لایحه به مجلس داده ایم.
 

قبول دارید بررسی 20 طرح در مجلس، نمی تواند کارکرد خوبی برای شورای عالی استانها در طول 7 سال فعالیت باشد؟
صلاح زهی: بله، قبول دارم در این زمینه ضعف داریم. منتهی اجازه دهید توضیح دهم، شورای عالی ردیف بودجه مشخصی ندارد و از راه کمکهایی که دولت می کند، مشکلات را حل می کنیم. خوراک شورای عالی از شوراهای استان می آید و آنها نیز از شورای شهرستان ورودی خود را می گیرند. تا زمانی که ما شورای شهرستان و استان قوی نداشته باشیم نمی توانینم برای شورای عالی طرح خوب تهیه کنیم. کمک ناچیزی از دولت می گیریم و علاوه بر اینکه هزینه های اجلاس و اسکان و مسایل اداری شورای عالی استانها را تقبل می کنیم باید حقوق ماهانه نیز به اعضای شوراهای هر استان بدهیم که واقعا کفاف نمی کند، با این حساب، انتظار برای عملکرد بالا نباید داشت.

رحیم صلاح زهی، عضو شورای عالی استانها، عضو شورای استان سیستان و بلوچستان

اصلا مسئله اینجاست که شورای عالی استانها نه در حوزه ارائه طرح و لایحه، بلکه در حوزه نظارت بر عملکرد شوراهای پایه مانند شورای استان و شورای شهرستان نیز عملکرد خوبی نداشته؟
صلاح زهی: درباره نظارت بر عملکرد شوراهای پایه، شورای عالی استانها کمیسیون دارد که این کمیسیون در دوره سوم تشکیل شده. هم اکنون شورای عالی استانها یک دور کامل، شورای همه استانها را از لحاظ ساختار و اداری، بررسی و نظارت کرده و نتیجه به دست آمده را تقدیم هیات رئیسه کرده است.

آیا از عملکرد نظارتی خود در حوزه شوراهای شهرها رضایت دارید؟
صلاح زهی: نه، با توجه به کمبود منابع و فعالیتها رضایت نداریم. هر فعالیتی هزینه بر است و ما نیز نمی توانیم نقش اصلی در نظارت داشته باشیم چون بودجه نداریم.

آیا می توان اینطور گفت نداشتن بودجه باعث شده شورای عالی استانها، فقط روی کاغذ، موجودیتی تشریفاتی داشته باشد؟
رضایی: ببینید، واقعیت این است که دولت بودجه نمی دهد. پس بودجه شورای عالی از کجا تامین شود؟ اگر قرار است از بودجه شوراهای پایه تامین شود، باید پذیرفت شوراهای روستا که بودجه ندارند و شوراهای شهر نیز از دادن دو درصد سهم مالیایت بر ارزش افزوده، ناتوانند و این را نمی دهند. تنها راه این است که بودجه شورای عالی استانها از بودجه عمومی مملکت داده شود ولی مقاومت وجود دارد و نمی دهند.

شوراها قرار بود بیاید مشکل مردم را حل کند، ولی مثل اینکه خودش دچار مشکل شده و می خواهد بار مالی به دوش مملکت بگذارد. شما جای دولت بودید، قبول می کردید بودجه تشکیلات شوراها را تقبل کنید؟
رضایی: خیلی از نهادها داریم که از نهادهای عمومی مملکت تامین می شوند. واقعیت این است که شوراها منابع درآمدی پایداری ندارند و حتی شورای عالی استانها پیشنهاد داد دو درصد مالیات بر ارزش افزوده کلانشرها به شورا داده شود ولی مجلس مخالفت کرد. پیشنهاد ما این است که ردیف بودجه از بودجه عمومی کشور برای تامین مخارج شوراهای عالی تامین شود.

ابراهیم رضایی، عضو فعلی و رئیس سابق کمیسیون نظارت شورای عالی استانها، عضو شورای استان ایلام

منطقی است دولت بودجه بدهد تا ناظر برای خود درست کند؟
رضایی: چرا منطقی نیست. بسیاری از نهادها دارند از بودجه عمومی استفاده می کنند. نظارت شوراها و شورای عالی استانها نیز مطابق اصل 100 قانون اساسی، نظارت بر تمام مسایل شهری، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، آموزش و ... است. ما باید نظارت داشته باشد. باید این نظارت را تقویت کنیم. نظارت بر شوراهای پایه و مادون را نیز باید داشته باشیم ولی مشکل اینجاست که جنس نظارت در قوانین مربوط به شوراهای پایه (روستا-شهر-شهرستان) تعریف شده، یک نظارت از سوی دولت، یعنی یک نهاد غیر انتخابی بر نهاد انتخابی شورا وجود دارد و دیگری نیز نظارت شورای عالی استانها به شوراهای فرودست و پایه، است. می بینیم این میان تعارض ایجاد می شود. شوراهای پایه، حرف چه کسی را گوش کنند؟ ما نظرمان این است که قوانین نظارت بر شوراها را باید تغییر دهیم.

موافقید حتی شورای عالی استانها در بستر قوانین موجود نیز عملکرد قابل دفاعی ندارد؟
مجیدی: ببینید، مشکل فعلی ما قانون شوراها است. این قانون باید بازنگری و اصلاح شود. شوراهای پایه مانند روستا وجود دارد که اعضای این شورا نه امکانات دارند و نه حق الجلسه دریافت می کنند، در شوراهای پایه در بسیاری از شهرها و روستاها دفتری به عنوان جایی که شورا فعالیت کنند، وجود ندارد. فرمانداری باید به شورای شهرستان جا بدهد ولی می بینیم شورای شهرستان ها اصلا مشخص نشده اند، در برخی شهرستانها چون جا ندارند، شورای شهرستان تشکیل جلسه نمی دهد. اگر قانون شوراها بازنگری شود، امیدواریم در دولت بعدی، شوراها به خصوص شورای عالی استانها به جایگاهی برسد که در قانون پیش بینی شده.واقعیت این است در اکثر شوراهای شهرستان، یک ریال حق الجلسه در طی یک سال نگرفته اند. اعضای شورای شهرستان وقتی قرار است شورا تشکیل شود با وسیله شخصی می آیند و با موبایل شخصی خود کار می کنند بدون دریافت پول. کی در دولت، چنین کارهایی انجام می شود؟ بدون مزد و امکانات دارند خدمت می کنند. من به این نمی گویم ضعف، بلکه دقیقا عملکرد قدرتمندی با این شرایط است.

به نظر می رسد شورای عالی استانها، تمایلی برای فرستادن طرح و لایحه تغییر قانون شوراها به مجلس ندارد. آیا این واقعیت دارد که نمایندگان مجلس، شما را در حوزه محلی، رقیب خود می دانند؟
صلاح زهی: بله، این چالش وجود دارد و موافقم که این اتفاقات بدون رودربایستی برای شوراها در دوره های بعد اتفاق می افتد. باید مشکلات مالی حل شود. تجربه شورا در کشورهای دیگر 100 ساله است ولی ما نوپاییم. متاسفانه قانون شوراها هر بار مورد بازبینی قرار گرفت، هر بار بخشی از اختیارات شوراها حذف شد. کارشناسان بنشینند و با در نظر گرفتن روح قوانین اسلامی، قانون شوراها را بازنگری کنند تا افراد خبره ای وارد کار شوند تا مسایل را حل کنند.

شما هم موافقید با هر بار بازنگری قانون شوراها اختیارات شوراها کمتر و کمتر می شود؟
تاج محمدی: این واقعیتی اسنت که ما نیز تایید می کنیم و اگر ما تایید نکنیم، هر کسی این قانون را مطالعه کند، تایید می کند، ولی باید دید نقطه قوت هر سازمان یا نهاد برای سنجش عملکرد مناسب؛ نسبت به چه شاخصی تعیین می شود؟ شاخص اول قانون و ساختارهای قانونی است که در قانون اساسی و سایر قوانین پیش بینی شده، دومین شاخص، عمل به آرمانهای رهبران آن جامعه است، به اعتبارات مادی و معنوی دستگاه و نهاد است. امروز ضرورت وجود شورای قوی را می دانیم و قدرت دادن به شوراها را نیز می توانیم، ولی به نظر می رسد آنهایی که باید شوراها را تقویت کنند، این اراده را ندارند.

دلیلش چیست؟
تاج محمدی: باید تفکیک وظایف محلی و ملی اتفاق بیفتد. مجلس اگر بخواهد وظایف ملی و محلی را تفکیک کنند، باید یک سری از اختیارات خود را به شوراها واگذار کند. مدیریت محلی باید به شوراها واگذار شود. این اراده وجود ندارد، چون رای نمایندگان از دل وعده های محلی برمی آید و نمی خواهند رای خود را از دست بدهند.

یعنی نمایندگان مجلس، اختیار به شورا نمی دهند چون پایگاه آرای محلی خود را از دست رفته می بینند؟
تاج محمدی: سوابق برخورد مجلس با شورا این را نشان می دهد و تاکید می کند روحیه رقیب دانستن شوراها وجود دارد. از طرفی تفسیر شورای محترم نگهبان از اصول قانون اساسی مربوط به شوراها، تنها به شان نظارتی قایل است نه شان اجرایی، در حالی که می دانید مدیریت شهرها و روستاها و تصمیم گیری و تصمیم سازی، یک پروسه اجرایی است. اگر از شان اجرایی نیز صرف نظر کنیم و به شان نظارتی کفایت کنیم. متاسفانه ابزارهای نظارتی در قانون موجود دیده نشده.

ولی شوراها یک اهرم نظارتی قوی مانند استیضاح شهرداران دارند که به نظر می رسد عامل اختلاف در برخی شهرها شده؟
رضایی: مسئله همین است. چرا نظارت شوراها تنها به شهرداری ها محدود شده؟ وقتی می گوییم شورا ناظر است باید به کلیه مسایل شهری نظارت کند. شورای شهرستان نیز این اختیارات را باید داشته باشد، شورای استان نیز همینطور در توزیع بودجه و امکانات نیز باید نظارت کند. ظلمی که در حق شوراها شده این است که شورا باید فقط شهردار را انتخاب کند، ولی می بینیم حتی بیشتر شوراها نیز شهردار را به اختیار خود نمی آورند. بعضی جاها اینقدر شوراها تحت فشار قرار می گیرند که شهردار باب میل استاندارد و شهردار بیاورند. اگر مقاومت کنند، منجر به انحلال شان می شود. اگر شوراها و دستگاه های دولتی به قانون احترام بگذارند، این مشکلات را نخواهیم داشت. در قانون، 35 روز برای تعیین شهردار مهلت داده اند، ولی برخی اوقات دیده می شود استاندار یک استان تا 6 ماه در مقابل دادن حکم شهردار منتخب شورا مقاومت می کند. الان مجلس نیز استیضاح می کند. آیا تمام این استیضاح ها به حق است؟ همینطور نیز احتمال دارد شورایی از استیضاح مسئولان محلی به عنوان دور زدن قانون استفاده کند، این طور نیست که بگوییم اگر اختیارات شوراها بیشتر شود عملکردشان بدتر می شود.

استدلال در این است که اهرم نظارتی استیضاح در اختیار شوراهاست و خوب از آن استفاده نمی کنند. اگر اهرمها را بیشتر کنیم که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود؟
مجیدی: اولا استیضاح شهردار را از شورا بگیرند، عملا شورا دیگر وظیفه ای ندارد. انگار تنها وظیفه ما استیضاح شهردار است. قبلا نیز گفتم آسیب شوراها، سیاسی شدن آنهاست. شوراها نهادی مردمی است و آمده برای حل مشکلات مردم و باید سیاست را کنار بگذارد. آفت شوراها همین مسایل سیاسی شده و دخالت برخی افراد در شوراها باعث شده عملکرد شوراها ضعیف شود.

منظورتان از افراد چیست؟
مجیدی: دخالت مسئولان دولتی در برخی شهرستانها در انتخاب شهردار و یا دخالت نمایندگان در امور شهرداریها باعث شده شوراها دچار مشکل شوند و با توجه به اینکه شوراها در همه مراحل با آنها سر و کار دارند، نمی توانند مخالفت کنند.

تا جایی که قانون را خوانده ایم، جایی برای دخالت نیست. چرا شوراها از حقوق خود که حقوق مردم است، دفاع نمی کنند؟
تاج محمدی: بخشی از این مشکل به قانون بر می گردد، فرض محال این است که شوراها در خصوص استیضاح شهرداران خوب عمل نکرده اند، اما قانونی که شرایط انتخاب شوندگان را کاملا باز گذاشته و نه تخصص برای آنها تعریف کرده و نه آموزشهای لازم را در حین خدمت برای آنها دیده و نه حتی اعتبارات لازم را در اختیار مجریان گذاشته، انتظار دارد کسی که فی البداهه به شورا ورود می کند، شورای توانمند تشکیل دهد؟ کسی که با این وضع درون شورا آمده و انتظار می رود نقش ناظر مردمی را در مدیریت محلی ایفا کند، باید دستگاه های اجرایی دخالتی در امور آنها نداشته باشند. ما حدود 120 هزار شورا در 1000 شهرستان داریم و 35 هزار شورای روستا. نسبت بگیرید میزانی که می گویند شوراها درست عمل نکرده اند و تخلفات ایجاد شده به نسبت کل جمعیت و خدماتی که ارائه شده، چقدر است؟ اصلا قابل توجه نیست. یک دستگاه دولتی معمولی با تعداد اندک پرسنل در هر شهرستان که در روستاها نیز شعبه ندارد، برای نظارت بر آن، دادگاه های ویژه گذاشته اند، بازرسی و حراست گذاشته اند. مسئولان و سلسله مراتب و تشویق و تنبیه دارند ولی باز می بینیم تخلفات اتفاق می افتد و همه نیز سراغ داریم و همه نیز می گویم بعد نظارت مردمی باید تقویت شود. ولی در شورایی که اعتبارات خاص و قانون و ابزارهای نظارتی برای آن تعریف نشده، میزان تخلفات ناچیز است و نباید آن را بزرگ کرد. درباره استیضاح شهرداران، اگر فرض کنیم هر شهر یک شهردار دارد، ما 1100 شهر داریم، این استیضاح ها چقدر بوده است؟ چند شهردار استیضاح شده را سراغ دارید؟ بپذیرید اگر یک شهردار به درستی عمل نکرد باید تغییر کند. تغییر شهردار را به مثابه ضعف شورا می گیرید؟ به این عنوان بگیرید که شهردار ضعیف بوده و باید کنار گذاشته شود. هرچند بخشی از این نقاط ضعف را قبول داریم که مربوط به کار کرد ما است. اما باید پذیرفت تعاریف قانونی انتخاب شوندگان، اعتبارات ، آموزشها و راهکارها برای مشکلات تعریف شود و این را پذیرفت که در این مدت، شوراها مصدر خدمات زیادی بوده اند.

خدمات شوراها را کسی منکر نمی شود، ولی عملکرد شوراهایی مانند برخی شوراهای استان خوزستان که به مرحله انحلال رسید، قابل دفاع است؟
رضایی: درباره ضعفهای شورا، عامل کل مشکلات را خود شوراها نمی دانیم. در جلسه مشترک با اعضای محترم کمیسیون اصل 90، این موضوع را بارها مطرح کردیم. ما می گوییم عملکرد اگر ضعیف است، ما بررسی کرده ایم دلیل این مشکلات در شوراها، دخالت مسئولان دولتی در امور شوراهاست، این دخالت، عامل مشکلات است. دخالت نمایندگان مجلس در کارهای شوراها نیز به دلیل عدم تفکیک امور ملی از امور محلی بسیار مشکل ساز شده. یکی نیز مشکلات شوراها است که به دلیل آموزش نداشتن، اختلافات قبیله ای و محلی که بعضا دارند، سهم خواهی اعضا و سیاسی بودن برخی از آنها و کشاندن مسایل سیاسی در شوراها، مشکلات را ایجاد می کند.

پس چطور انتظار دارید به این شوراهایی که به نظر خود شما، بعضا سیاسی هستند، اختیارات نظارتی بیشتر بدهند؟ آیا حاصل آن بی نظمی در جامعه نیست؟
صلاح زهی: اختیار دادن به شوراها، باعث نمی شود شما فکر کنید از این ابزارها به درستی استفاده نشود. نظر من نیز با دوستان یکسان است. ولی از مجلس و دولت حمایت می کنم. انصافا چند درصد از دخالتهای مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس باعث مشکل در شوراها بوده؟ اینها هم نادر است. به نظر می رسد فقدان آموزش اعضای شوراها در این امور بیشتر دخیل است. اگر شوراها به وظایف خود آشنا باشد، حق دخالت به دولت و مجلس نمی دهد.

چرا اعضای شوراها درباره وظایف خود آموزش ندیده اند؟ یا پس از انتخاب نمی بینند؟
باز هم بحث آموزش شوراها برمی گردد به شورای عالی استانها. در چند دوره گذشته وزارت کشور این آموزش را داده، ولی اگر شورای عالی این آموزش را به اعضای بدهد، آنها را به وظایف خود بهتر و بیشتر آشنا می کند، ولی به دلیل کمبود بودجه، امکان آموزش دادن به بیش از 100 هزار شورایی نیست. عامل اول ضعف در عملکرد شوراها، آموزش ندیدن اعضاست.
4745