به گزارش خبرآنلاین، محمدعلی موحد، فتحالله مجتبایی، مجدالدین کیوانی، سید علی موسوی گرمارودی، حسن بلخاری، هوشنگ مرادی کرمانی، مصطفی مستور، رضا امیرخانی، نجمه شبیری و کوروش کمالی سروستانی در کنار علیاصغر محمدخانی و مهدی فیروزان این جشن درخور را همراهی کردند. در ادامه گزیده ای از اظهارات «هوشنگ مرادی کرمانی، رضا امیرخانی و مصطفی مستور» را به در ادامه می خوانید:
رمز موفق نبودن ما!
هوشنگ مرادی کرمانی، ضمن اشاره به برخی تنگنظریها از جانب اصحاب ادب، به قولی از زندهیاد کریم امامی در مقدمه کتاب چهرهها (مریم زندی) اشاره و تصریح کرد: ما که نمیتوانیم زیر یک سقف کاغذی جمع بشویم، چطور میتوانیم در محفل و مجلسی گرد آییم، حرفمان را بگوییم و اجازه بدهیم دیگری هم حرفش را بگوید. رمز موفق نبودن ما این است. من نمیدانم مدیران شهر کتاب چگونه توانستهاند این همه آدم را زیر اینجور سقفهایی گرد آورند. این کار در این کشور نشدنی است. اینکه بتوان در این زمانه و موقعیت، افرادی را که حتی دو نفرشان چون هم فکر نمیکنند گرد آورد تا حرف بزنند و حرفشان ماندگار شود، نکتهای بسیار مثبت است.
آن روی شگفتیها
مصطفی مستور نفس اینقبیل جلسات را معنادار خواند و گفت: همگی از برگزاری این دست جلسات، احساس خوب و خوشایندی داریم، شاید ترکیبی باشد از رضایتمندی، حس موفقیت و شگفتزدگی. شاید شگفتگی از این روست که اساسا ما معتقدیم که تاریخ با ما شروع و تمام میشود. نفس تداوم در کار ما نیست و وقتی چیزی تداوم مییابد متعجب میشویم. به اعتقاد من این شگفتی اگر نه غیر منطقی که غریب است. موسسهای کار خود را طی هفت سال انجام داده است. این شگفتی از کجاست؟ این حس که همواره باید همهچیز نیمهکاره تمام شود و ما در یک بحران زندگی میکنیم و وجود ملاحظاتی از این دست، بسیار عجیب است. باید ریشهیابی شود که این شگفتی از کجاست.
وقتی پدیدهای تداوم مییابد، در عمل هویت ما را شکل میدهد، چه با آن موافق باشیم و چه غیر از آن. نشستهای شهر کتاب سرمایهی ماست. این بسیار میمون و مبارک است و شاید راز شگفتزدگی ما در همین باشد.
مستور نوعی نگرانی را نیز بر این شگفتی مترتب دانست و در شرح آن گفت: ما در اساس مردمی فردگرا هستیم، نهادها نیز قائم به فرد هستند و نه عکس آن. این نگرانی هست که اگر فیروزان و محمدخانی نباشند، اساسا این نشستها برگزار میشوند یا خیر. چگونه میشود سازوکاری تدبیر کرد که با غیبت آنها، نشستها همچنان تداوم داشته باشد. این مطلب در غالب فعالیتهای فرهنگی همواره غایب است. اگر پاسخ مثبت نباشد نگران کننده است.
نیویورکر 80 سال در قالب هفته نامه منتشر شد و مجله فیلم هم چند وقت پیش، صدمین شمارهاش را منتشر کرد. یکی از مخاطبان در بخش نظرات شماره صدم مجله فیلم نوشته بود، مجلهای که طی صد شماره دوام آورده باشد، به درد نمیخورد. این حس در ما وجود دارد که کار نمیتواند استمرار داشته باشد و این خیلی عجیب است. من بنابر تمایل شخصی روزنامه کیهان نمیخوانم و اگر از مقابل دکه روزنامه فروشی عبور کنم، سعی میکنم چشمم به تیترهای کیهان نیافتد اما خوشحالم که کیهان به عنوان یک موسسه فرهنگی پا برجاست. چون چیزی که تداوم پیدا کند، هویت پیدا میکند حالا چه با آن موافق باشیم چه مخالف. شهر کتاب هم هویتساز است و شاید دلیل شگفتی ما این باشد که شهر کتاب 700 جلسه دوام آورده است.
مدیران مردمی
رضا امیرخانی سخنان کوتاه خود را با طرح یک سوال توام کرد. وی گفت: این روزها نظر سنجیهای فراوانی راجع به امور مردمی، مثل برگزیدن شاعر یا نویسندهی مردمی، مرسوم شده است. به گمان من مردم برای این قبیل کارها، خود، سازوکارهایی مییابند و به کار میبندند. اصولا عرصهی فرهنگ، عرصهی رتبهبندی به این شکل نیست. هر شعری میتواند در ذهن مخاطب بدون نیاز به رتبهبندی جایگاهی داشته باشد. فارغ از مصادیق، انتخاب افراد برای تصاحب یک مسئولیت فرهنگی، آن چیزی است که میتوان دربارهاش از مردم پرسید. به جای اینکه ویژگیهای اهل فرهنگ را از آنها بخواهیم، که خود خواهند یافت، باید پرسیده شود که شایستهترین فرد برای اشغال مسئولیتی فرهنگی کیست؟ برای اینکه نخواهم مصداقی منحصر به فرد ارائه دهم، نمیگویم کسی که بتواند هفتصد جلسه فرهنگی برگزار کند، میگویم در روزگار فعلی، شایستهترین افراد کسی است که لااقل در هفت جلسه فرهنگی پیش از گرفتن مسئولیت شرکت کرده باشد.
بنابراین گزارش، مهدی فیروزان، مدیرعامل شهر کتاب نیز گفته است: تا سال آینده فایل صوتی 700 درسگفتاری که در شهر کتاب برگزار شده است، بر روی سایت این مرکز قرار میگیرد. ضمن اینکه در سال 92 صدای جلسههای شهر کتاب هم بر روی سایت قرار داده میشود.
وی با بیان اینکه از فروردینماه فروشگاه اینترنتی شهر کتاب راهاندازی میشود، اضافه کرده است که سال آینده در کشور 15 فروشگاه جدید شهر کتاب دایر میشود.
6060
نظر شما