تولیت آستان امام خمینی(ره) با بیان اینکه انقلاب و نظام اسلامی با یک نگاه فقهی خاص پدید آمده است در گفت و گو با شفقنا، گفت: این نگاه فقهی، نگاه فقهی امام است و این فقه، وحدت رویه قضایی و حکومتی لازم دارد که آن وحدت رویه را پیدا کرده است. این مساله به این معنا نیست که در درون خود این فقه امکان اجتهاد وجود ندارد یعنی می توان فقه امام را به عنوان یک نگاه از واقعیت لحاظ کرد که باز ممکن است نگاهی که آن فقه از واقعیت تبیین می کند با ایجاد سوالات جدید، دوباره در آن دو نگاه پدید آید.
سیدحسن خمینی با تاکید بر اینکه رویه فوق الذکر در اجتهاد، خودمتناقض نیست، توضیح داد: فقه امام، یک فقه است و ایشان خود دو شخصیت دارد؛ یک شخصیت امام، فقیه و دیگری مجری فقه خود است. معمولا کمتر خود ایدئولوگ ها مجری بوده اند. جنس حوزه اجرا از قضایای خارجیه و تاریخی است. صحت و بطلان در قضایای خارجیه به تحلیل عقلی نیست بلکه به تطابق قضایای خارجیه با واقع است. به عنوان مثال امروز گفته می شود مدرس این را گفت یا نگفت، این یک قضیه خارجیه است. کار او غلط بود یا درست، با نتیجه اش باید مقایسه شود. شاه عباس در سال فلان که جنگ کرد، توفیق داشت یا نداشت؟ برای پاسخ به چنین سوالاتی باید تحلیل خارجی کرد.
اهم سخنان نوه بنیانگذار انقلاب اسلامی در گفت وگو با شفقنا در ادامه می‌آید:
- متاسفانه فضای وب، فضای بی ادبی است. من از سایت های خارجی اطلاع ندارم ولی قطعا آنها هم این گرفتاری را دارند. یکی از علت های آن این است که افراد در فضای وب تبدیل به شخصیت های مجازی می شوند و هنگامی که شخصیت مجازی شد، از حالت شخصی که می خواهد مردم او را خوب ببینند و خوب بدانند خارج می شود. یکی از مواردی که موجب سالم ماندن جامعه می شود، این است که انسان ها دوست دارند دیگران آنها را خوب بدانند؛ این یک نعمت خدادادی است و به همین دلیل افراد حتی اگر بیماری های بسیاری در درون و روح خود داشته باشند، برای اینکه از سوی جامعه طرد نشوند تلاش می کنند خود را در برابر دیگران فردی هنجارمند و مودب نشان دهند.
- مودب بودن یعنی رعایت کردن آداب اجتماعی، به فرض فرد مسنی وارد اتوبوس می شود و آن شخص نوعی با وجود اینکه تمایل ندارد اما به دلیل سنگینی نگاه جمع، از جای خود بلند می شود و جای خود را به او می دهد. بنابراین بسیاری از تن دادن های انسان ها به هنجارهای اجتماعی که همان ادب باشد به این دلیل نیست که در درون خود متخلق هستند که ای کاش این گونه باشد، درصدی از آن به خاطر همان است که پیش از این گفته شد اما در فضای وب، شخصیت مجازی درست می شود که از این گرفتاری خارج است زیرا با نام دیگری وارد شده است. این ناشناس بودن موجب بروز پیدا کردن آنچه ورای این ادب ظاهری وجود دارد خواهد شد.
- عدم رعایت ادب ظاهری نتیجه فضای مجازی است. باید دانست که بدی به خود ما بازگشت می کند. در فضای مجازی، حتی اگر به شخصیت مجازی فرد توهین نیز بشود ناراحت نمی شود زیرا او را خود نمی داند، با زبان او دشنام می دهد و به او هم که دشنام می دهند متاثر نمی شود چون هم او هست و هم او نیست. ممکن است به تدریج همین بازخورد در آینده به شخصیت های حقیقی آنها در جامعه نیز تسری پیدا کند.
- متاسفانه فضای وب فضای بسیار بی ادبی است. هر جا هم که افراد بتوانند با شخصیت های مجازی حضور پیدا کنند این مساله بدتر می شود؛ یکی از راه های مقابله با این بی ادبی موجود، این است که دامنه حضور شخصیت های حقیقی را افزایش دهند، یعنی هزینه اینکه اشخاص با شخصیت حقیقی خود وارد فضای مجازی شوند تا این اندازه بالا نرود که مجبور شوند سراغ حالت شخصیت های مجازی بروند. باید به دنبال راه های دیگر نیز بود اما در حال حاضر باید این درد را شناخت و پذیرفت. درد این است که فضای وب فضای مودبانه ای نیست و ما به عنوان انسان هایی که با چنین فضایی که لازمه زندگی ماست، مواجه هستیم و نمی توان آن را حذف کرد. به عنوان یک ایرانی، یک مسلمان یا یک متخلق باید در این راستا تلاش کنیم.
- تاثیرگذاری یک رسانه الزاما به رتبه او در رتبه بندی های جهانی یا تعداد بازدیدکنندگان آن نیست. چه بسا سایت هایی هستند زرد اند که رتبه بسیار بالایی نیز دارند البته رسانه ها به این مساله نیز باید توجه کنند و حتما اینکه سه نفر حرف را بشنوند بهتر از شنیدن دو نفر است اما تاثیرگذاری الزاما به این موضوع ارتباط ندارد.
27219
نظر شما