محبوبه عمیدی: فدراسیون بینالمللی فوتبال، فیفا رسما اعلام کرد زمین چمن در اروپا سبزتر است. در نتیجه آفریقای جنوبی که میزبان رقابت‌های جام جهانی 2010 در تابستان آینده است، باید بذر چمن را برای بازی‌های بینالمللی از اروپا وارد کرده و با هزینه گزافی جایگزین واریته محلی روییده در این زمین‌ها بکند.
اهمیتی ندارد که واریته چمن اروپایی به آب‌وهوایی مرطوب، درجه حرارتی ملایم، آب، کود و نگهداری بیشتر نیاز دارد و به اندازه واریته محلی مقاوم نخواهد بود. به گزارش اکونومیست، این تصمیم قاطع فیفاست، چرا که پوشش مقاوم فعلی آن‌قدر سبز نیست که کیفیت نمایش بینالمللی خوبی داشته باشد. البته با دمیده‌شدن سوت نهایی بازی‌ها و پایان جام جهانی، باز فرایند کاشت و نگهداری بذرهای مقاوم قدیمی که با این شرایط آب‌وهوایی سازگار هستند، از سر گرفته خواهد شد.
احتمالا این پرسش برای شما هم پیش‌آمده که چرا با وجود چمن مصنوعی که هزینه نگهداری بسیار‌کمتری دارد و بادوام هم هست، فیفا آفریقای جنوبی را ملزم به استفاده از چمن طبیعی کرده است؟ آن‌هم در حالی که سپ بلاتر، رئیس این فدراسیون یکی از علاقه‌مندان به چمن مصنوعی است و می‌گوید: «چمن مصنوعی جزیی از فوتبال آینده خواهد بود. روزی می‌رسد که بسیاری از کشورها برای بازی زمین‌های پوشیده با چمن مصنوعی را انتخاب کنند، که بر خلاف شرایط فعلی می‌تواند 24 ساعت در شبانه‌روز و تمام روزهای هفته در اختیار بازیکنان باشد».
اگر بدانید که فیفا یقین دارد کیفیت بازی در زمینی پوشیده از چمن مصنوعی به مراتب بهتر از زمینی است که پوشش طبیعی نامناسبی دارد و علاوه بر این با استفاده از پوشش چمن مصنوعی در جزایر کیپ‌ورد در قاره آفریقا، مق داتفاضل گل تیم‌های لیگ تا 60 درصد افزایش پیدا کرده و اینکه چمن مصنوعی به واسطه ظاهر زیبایی که دارد، به سادگی می‌تواند اسپانسرهای ورزشی و شرکت‌های علاقه‌مند به تبلیغات در خلال رقابت‌ها را جذب کند، این پرسش پیچیده‌تر از این‌هم خواهد شد.
چهل سال چمن مصنوعی
اینجا دیگر خبری از نسل اول چمن‌های مصنوعی نیست. اگر از علاقمندان قدیمی ورزش در مورد نسل اول این چمن‌ها که حدود 40 سال پیش اختراع شدند، چیزی شنیده‌اید، باید فراموشش کنید. در نسل‌های بعدی، ورزشکاران با مشکل ارتفاع‌گرفتن توپ و آسیب‌های جدی مفاصل روبرو نبوده‌اند.
نسل اول این چمن‌ها با اینکه هزینه نگهداری پایینی داشت، آفتاب‌سوخته نمی‌شد و ظاهر زیبایی هنگام نمایش بازی از تلویزیون داشت، اما بازی محبوب هزاران تماشاچی را خراب می‌کرد. این باعث شد اغلب باشگاه‌ها تا اوایل دهه 1990 / 1370 مجددا به چمن طبیعی رو بیاورند. پس از این فیفا هم استفاده از این چمن را در رقابت‌های بینالمللی ممنوع کرد.
نسل دوم این چمن‌ها هم با اینکه خواص سایشی کمتری داشت و در ابتدا شرایط بهتری را برای بازیکنان فراهم می‌کرد، اما در طول زمان، شن‌های به کار رفته در آن فشرده‌تر می‌شد و با فاصله گرفتن لایه‌ها از هم، باز امکان آسیب‌دیدن بازیکنان وجود داشت.
نسل سوم این چمن‌ها برخلاف نسل‌های پیشین که از جنس فیبرهای سخت نایلون بودند، از جنس تارهای نرم پلی‌اتیلن ساخته‌شده که به وسیله یک روانکننده سیلیکونی روکش شده‌اند. در میان این پرزهای نرم و صاف، تارهای تاب‌خورده کوتاهی تعبیه شده که مانند فنر عمل می‌کنند و بعد از هر فشاری مجددا تارهای کناری را به حالت اولیه برمی‌گردانند.
بخش حفاظتی دیگری هم از همان ماده اولیه در این پوشش‌ها به کار رفته، که معمولا از پلی‌اتیلن ساخته می‌شود؛ همان ماده‌ای که در سپر خودروها برای کاهش شوک حاصل از ضربه استفاده می‌شود. لایه نازکی از گرانول‌های ریز پلاستیکی هم روی سطح اولیه و قسمتی از پایین تارها را می‌پوشاند و در مراحل نهایی، ماده ضدمیکروبی هم به پوشش محافظ اضافه می‌شود.
بسیاری از باشگاههایی که نسل سوم چمن‌های مصنوعی را به کار گرفته‌اند، نه تنها هزینه‌های نگهداری کمتری را متحمل می‌شوند، بلکه شرایط امنی را هنگام بازی برای بازیکنان‌شان فراهم خواهند کرد که اهمیت آن با سردتر شدن هوا بیشتر می‌شود.
یکی از جدی‌ترین آسیب‌هایی که بازیکنان حرفهای فوتبال آمریکایی در خلال بازی با آن روبرو هستند، پارگی رباط صلیبی قدامی در بازیکن است. این صدمه زمانی اتفاق می‌افتد که بازیکن به شکل ناگهانی تغییر مسیر می‌دهد و یک پا برای چند لحظه در چمن ثابت می‌ماند. این آسیب می‌تواند بازیکن را برای حدود یک‌سال دور از باشگاه نگه دارد و بعضی باشگاه‌های فوتبال حرفهای را صدها میلیون دلار متضرر کند.
بعضی معتقدند که احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنان با استفاده از چمن مصنوعی در ورزشگاه‌ها افزایش پیدا کرده است، اما تحقیقات نشان می‌دهند آسیب‌دیدگی‌ها در لیگ ملی فوتبال آمریکا ثابت‌مانده و همان دو درصدی است که در اواخر دهه 1980 / 1360 برآورد شده بود.
به تازگی فیفا و فدراسیون فوتبال اروپا، یوفا با استفاده مجدد از چمن مصنوعی نسل سوم در رقابت‌های بینالمللی موافقت کرده‌اند. اولین بازی بینالمللی که پس از سال‌ها روی این چمن‌ها انجام شده، در سال 2007 و میان روسیه و انگلستان با برد 2-1 روسیه بود. در حال حاضر تنها 139 زمین بازی دو ستاره در دنیا وجود دارد، که اغلب در اروپا واقع شده و 4 زمین از آن متعلق به آفریقای جنوبی است.
با این شرایط بهتر نبود، فیفا آفریقای جنوبی را به استفاده از چمن مصنوعی تشویق می‌کرد تا چمن طبیعی اروپایی؟ این می‌توانست در دراز‌مدت پس‌انداز خوبی برای آفریقای جنوبی و ورزش این کشور باشد.
نظر شما