تفاوت​ سینمای ایران با هند و فرانسه و آمریکا از نظر ابوالفضل جلیلی

به گزارش خبرآنلاین، چهل و چهارمین شماره کتابِ هفته «نگاه پنجشنبه» که آخرین شماره سال 91 نیز هست همراه با ویژ‌ه‌نامه طنز و یادداشت‌ها و گفتارهایی از محمدعلی کشاورز، محمدرضا لطفی، فریده مهدوی دامغانی، پوران درخشنده، مرضیه برومند، خسرو معتضد، افشین یداللهی، سالار عقیلی، علی معلم، احمد دهقان، ابوالفضل زرویی نصرآباد، سعدی افشار، محمدعلی علومی، مازیار میری، علیرضا قربانی، ابولفضل جلیلی، نصرالله قادری، امیرحسین مدرس، محمود حکیمی و... منتشر شد.

در بخش شعر این شماره نیز اشعار منتشرنشده از شاعران و ترانه سرایان کشور به چشم می خورد.
 

در ادامه بخشی از گفتگوی کوتاه «نگاه پنجشنبه» با ابوالفضل جلیلی با عنوان «گپ کوتاه با مردی که مدت‌هاست اکران نمی‌شود» را می خوانیم:
 

- مردم هند عاشق بی‌همتای سینما در بین تمام مردم جهان به شمار می آیند. سال 88 که برای نمایش برخی فیلم‌هایم در هند بودم، به یک فروشگاه چای رفتم که برایم خیلی جالب بود. در این فروشگاه بیش از 800 نوع چای سبز، سیاه، قرمز و ... عرضه می‌شد. صاحب فروشگاه می‌گفت هر روز شب بعد از کار روزانه‌اش به سینما می رود. او می‌گفت افزون بر فیلم‌های هندی، علاقه خاصی هم به برخی فیلم‌های ایرانی دارد چون نوعی عرفان را در این فیلم‌ها می‌بیند! در هندوستان کسانی را دیدم که نیمی از درآمد بسیارکم خود را صرف سینما رفتن می‌کردند. سینما برای مردم فقیر و ثروتمند هند، جذابیت خاصی دارد و برخی از آنها، آرزوهای دست نیافتنی خود را در سینما جستجو می‌کنند. به دلیل همین علاقه، بالیوود به این عظمت رسیده است. تا جایی که الان در دنیا فقط بالیوود را می‌توان رقیب هالیوود دانست. مردم هند و تنوع فرهنگی آنها برای من خیلی جالب هستند و همین‌ها بود که مرا تشویق کرد در سال 85، مستندی از زندگی آنها تهیه کنم.

- در فرانسه خیلی چیزها هست که ما نمی‌پسندیم ولی خیلی چیزها هم هست که ما نیازمندش هستیم و آرزوی آن را داریم. در سینمای فرانسه، و گاهی هم ایتالیا، فیلم‌هایی ساخته می‌شود که حتی امریکایی‌ها هم اجازه اکران آن در کشورشان را نمی‌دهند. با این حال فیلم‌هایی هم در این کشور ساخته می‌شود که از نظر محتوا، بسیار عمیق هستند. مردم فرانسه در بین کشورهای اروپایی، اعتنای ویژه‌ای به سینما دارند و همین مساله است که باعث شده تا این کشور به مهد برخی جشنواره های سینمایی روشنفکری تبدیل شود. وقتی جشنواره‌های سینمایی در فرانسه برگزار می شود، فقط روشنفکران این کشور به تماشا نمی‌روند بلکه مردمی که شغل‌های عادی دارند نیز از فرصت‌های فرهنگی این کشور استقبال می‌کنند. نکته جالبی که مردم فرانسه دارند، آرامش و بی آزاری است. یک بار نیمه شب که بی خوابی به سراغم آمده بود، از پشت پنجره آپارتمان استیجاری ام در پاریس به خیابان نگاه می‌کردم؛ برایم خیلی جالب بود که حتی ولگردهای خیابان هم برای خودشان برخی اصول اخلاقی را رعایت می‌کردند! در دلم دعا کردم که کاش دختران ایران هم می‌توانستند از حق آزارندیدن از مزاحمان خیابانی بهره‌مند باشند.

- سینمای آمریکا یعنی پول زیاد و تکنیک برتر. در فیلم‌های امریکایی و سالن‌های سینمایی این کشور، به ندرت مشکل فنی به چشم می‌خورد. هالیوود در کنار خشونت و سکس که در ظاهر فیلم‌هایش به چشم می‌خورد، به دنبال اثبات قدرت برتر امریکا در جهان نیز هست. گاهی هم لایه‌های پنهان فیلم‌های هالیوودی به رغم ظاهر غیرمذهبی این فیلم‌ها، سعی در اثبات برتری کلیسا دارد. نکته جالب این است که فیلم‌های هالیوودی، انتقاد را جدی می‌گیرند چون این انتقادها را یکی از ارکان قدرت کشور خود می‌دانند. سینما و سیاستمداران آمریکایی به توافقی پنهان دست یافته‌اند که بی آن که بیننده متوجه شود، از قدرت ایالات متحده حراست کنند.
 

- سینمای ایران... سخت است. البته نه جواب دادن بلکه فیلم ساختن. ولی مردم ایران خیلی نجیب و دوست داشتنی هستند. در میان این مردم خوب زندگی کردن، آنقدر ارزش دارد که این سختی‌ها را بتوان تحمل کرد. البته هر انسانی تا یک جایی تحمل دارد ولی امید به آینده هم به تحمل بیشتر کمک می‌کند. من برای ساخت فیلم‌هایم زحمت بسیاری می‌کشم، اما به‌راحتی بر آنها مهر زده می‌شود و مورد تایید قرار نمی‌گیرند. با این حال هیچ‌گاه این اتفاق روی من تاثیر نگذاشته و هر دفعه ‌قوی‌تر و با نیروی بیشتری به کارم ادامه داده‌ام.
 

اگر تا به حال هم مانده‌ام و ادامه داده‌ام، به خاطر تعهدی است که احساس می‌کنم در برابر افرادی دارم که جانشان را برای دفاع از مملکت داده‌اند اگر به خاطر آنها نبود، ثانیه‌ای اینجا نمی‌ماندم.
 

5860