سالهاست عکس می‌گیرم، هم از طبیعت و هم از چهره‌ها. این دو شاخه عکاسی خیلی با هم تفاوت دارند؛ در حالی که برای اولی باید بار سفر بست و با نور و شرایط محیطی کار کرد، عکاسی چهره در آتلیه و نور‌پردازی مصنوعی انجام می‌گیرد.
پیش از آنکه به عکاسی بپردازم، نقاشی را از هنرستان کمال الملک شروع کردم. این سابقه هنری، در عکاسی‌ام نیز تاثیر گذاشت و به آن رنگ و جلوه‌ای خاص بخشید.
از 65 سال پیش نقاشی می‌کنم و بیشتر چشم اندازهای طبیعی را روی بوم جان می‌دهم. تا به حال زیبایی‌های چهار فصل گوشه گوشه ایران را ثبت کرده‌ام و بار‌ها آن‌ها را در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی به نمایش گذاشته‌ام.
تقریباً همه جای ایران را دیده‌ام و از زیبایی‌های طبیعتش لذت برده‌ام. در یکی از آخرین سفر‌هایم، به تماشای کندلوس نشستم؛ روستایی در دل کوه‌های البرز که به حق و به انصاف یکی از زیبا‌ترین و پاکیزه‌ترین مناطق کشور است.
این روستا در امتداد دره زانوس و منطقه سرسبز و زیبای کجور قرار دارد. برای رفتن به کندلوس، باید در جاده چالوس، بعد از گذشتن از شهر مرزن آباد، 6 شش کیلومتر رانندگی کنیم تا به جاده‌ای فرعی و آسفالت در سمت راست، به نام دوآب کجور، برسیم. بعد از پیمودن 42 کیلومتر در جاده‌ای پر پیچ و خم و بسیار زیبا، وارد کندلوس می‌شویم.
بهار چند سال پیش، در سفری به البرز شمالی، وقتی در جاده به سمت روستای کندلوس حرکت می‌کردم، با یک چشم انداز طبیعی شگفت انگیز و بهشت آسا روبرو شدم که مرا به سوی خود خواند. چون نمی‌توانستم خیلی آنجا بمانم و منظره را به طور کامل روی بوم بیاورم، طرحی از آن زدم و چندین عکس هم گرفتم.
چند ماه بعد این تابلوی رنگ و روغن را کامل کردم که به نظرم یکی از بهترین کارهای طبیعت من شد. در این نقاشی واقع گرا، کوشیدم نور، فضا و حس آن منظره را به خوبی و درستی بازتاب دهم که امیدوارم نتیجه‌اش در نگاه مخاطبان مثبت باشد.
57245
نظر شما