امید سلیمی بنی: برخی می گویند باید هر قدر می توان اعضای جدید وارد شوراهای شهر و روستا کرد و عده ای معتقدند با این کار بلبشو به همه جا حکم می شود، زیرا در دوره آینده، بیش از 170 هزار نفر وارد شوراهای محل سکونت خود می شوند، پس باید تا جایی که امکان دارد پارلمانهای شهری دوره چهارم، جمع و جور باشد. این مشکل در تهران، به اوج خود می رسد، چون با وجودی که نمایندگان مجلس در آخرین ساعات کار خود در سال 91 تصمیم گرفتند انتخابات شوراها در سه شهرستان درون پایتخت، یعنی تهران، ری و شمیرانات یکپارچه شود، ولی تا این ساعت، دولت از تصمیم خود در اجرای سه انتخابات جداگانه در این سه شهرستان، گامی عقب نگذاشته و می گوید مطابق اصل 100 قانون اساسی، باید در هر "ده، بخش، شهر، شهرستان یا استان" شورای مستقل تشکیل شود و معنی ندارد شورای پایتخت، فقط در تهران، باشد.
اکنون که شورای نگهبان نیز درباره این مصوبه، اظهار نظر نهایی خود را مطرح نکرده، معلوم نیست آیا در پایتخت ایران، سه شورا در دوره چهارم تشکیل می شود یا یک شورا. این موضوع در کنار تغییر در تعداد اعضای شورای شهر و افزایش دوبرابری آنها در قانون، باعث شده موضوع با اهمیتی مانند تعداد منتخبان مردم در پارلمان محلی پایتخت، همچنان در هاله ای از ابهام قرار گیرد.
تصمیم گیری هیات مدیره ای بهتر است یا رای گیری لشگری؟
اختلاف تنها در برگزاری یک یا سه انتخابات شورایی در تهران نیست، بلکه تفاوت دیدگاه ها به موضوعی اساسی تر نیز باز می گردد: تعداد زیاد اعضا برای شورا بهتر است یا تعداد کمتر؟
در بین، دیدگاه های متضاد درباره این موضوع، یکی تاکید می کند هر چه اعضای شورا در تهران افزایش یابد، تصمیماتی که گرفته می شود پشتوانه بهتری خواهد داشت و استقبال مردم از مصوبات شورا، بیشتر می شود. موافقان این دیدگاه می گویند در تهران، باید شورایی با حضور 70 نفر تشکیل شود.
هر چند شاید این موافقان متوجه نیستند در راهی قدم می گذارند که مقصد نهایی آن، با هدف دولت در ایجاد سه شورا در تهران، یکی است. زیرا با تشکیل احتمالی شوراها در شهرستانهای ری و شمیرانات (جنوب و شمال تهران) دو شورا با حداقل تعداد 21 نفر اعضای اصلی، به اعضای فعلی شورای شهر تهران که طبق قانون جدید 31 نفر عضو اصلی خواهد داشت، افزوده خواهد شد، یعنی 73 نفر شورانشین شهری می شوند که تاکنون با 15 عضو شورا، درباره اش تصمیم گرفته می شد. آنها می گویند نباید شورای شهرهای مهم و تاثیرگذاری مانند تهران و کلانشهرهای ایران، به صورت هیات مدیره ای و با حضور حداقل اعضا اداره شود، بلکه همه مردم و اصناف و دیدگاه ها باید در شورا نماینده داشته باشند و تصمیم بگیرند چه می خواهند کنند.
در دیدگاه جبهه مقابل، کسانی می گویند شورا، خانه اختلافات و دعواهای صنفی و سیاسی نیست و نباید برای تصمیم گیری درباره شهرداری و سایر امور مربوط به شورا، لشکر کشی کرد. آنها می گویند حضور دیدگاه های مختلف و بعضا متفاوت و حتی متخاصم در شوراهای شهر و روستا، بیش از گذشته، این نهاد را دچار ضعف می کند. از نظر آنان، باید تا جایی که امکان دارد، اعضای شورای شهر تهران در کمترین حد نگهداشته شوند، یعنی همان 15 نفری که در قانون سابق، تعیین شده بود.
در این میان، استدلال دو طرف، استدلالهایی قابل بررسی است که در دو جدول زیر، بخشی از استدلالهای دو طرف آمده است:
جدول یک
| دیدگاه | بنیان استدلال | متن استدلال |
| موافق افزایش اعضای شورا در دوره چهارم | دموکراسی خواهی | افزایش تعداد اعضا به دموکراسی نزدیک تراست زیرا در این صورت صدا های متنوع و متکثر شنیده می شود |
| استفاده از خرد جمعی | حاصل افزایش اعضای شورا، ترکیب اعضای قدیم و جدید خواهد بود که دو فایده دارد یکی فعالیت مضاعف و دیگری ذخیره سازی و پرورش افراد مجرب به عنوان نمایندگان مردم | |
| جلوگیری از فساد | با افزایش اعضا، انجام لابی کاهش می یابد چون در صورت افزایش اعضا به راحتی لابی میسر نخواهد بود. | |
| جلوگیری از تحمیل اراده اقلیت | آبستراکسیون در جلسات شورا یعنی تحمیل اراده اقلیت بر خواست اکثریت از طریق از رسمیت انداختن جلسات شورا به راحتی ممکن نخواهد بود | |
| مشارکت بیشتر مردم | در شهرهایی که شورا یاری تشکیل نشده، افزایش تعداد اعضا این نقیصه را جبران خواهد کرد | |
| واقع گرایی | در قانون سابق، واقع بینانه نبودن و تعداد اندک اعضای شورای شهر باعث شده بود مشکل به وجود بیاید | |
| قانون گرایی | در برخی شهرها صرفا با بخشنامه وزارت کشور و برخلاف نص صریح قانون تعداد اعضای شوراها کم شده است که با قانون مغایر است | |
| ترجیح منافع شخصی به منافع عمومی | به نظر می رسد نمایندگان طرفدار کاهش تعداد اعضا از این می ترسند که بررقبای آنها افزوده شود درحالی که این امرعبور از مصالح مردم و تمایل به منافع شخصی تلقی می شود |
جدول دو
| دیدگاه | بنیان استدلال | متن استدلال |
| مخالف افزایش اعضای شورا در دوره چهارم | گریز از دیوانسالاری غیر لازم | افزایش اعضای شوراها ایجاد بوروکراسی عظیم در چرخه امور شهری وروستایی را به دنبال دارد |
| قانون گریزی | تعداد زیاد اعضای شورا باعث دخالت های نابجا وسلیقه ایی وآشکاردر امورمدیریت شهری خواهد شد | |
| زمینه سازی برای فساد اداری | با افزایش اعضا، اعمال نفوذ در تقسیم پست های مدیریتی شهرداری ها وسازمان های وابسته نیز افزایش می یابد زیرا هر کس به دنبال سهم خود از این سفره می گردد | |
| اتلاف منابع | تحمیل های هزینه های بی مورد به بودجه شهرداری ها وچاقتر شدن سیستم مدیریت شهری از تبعات افزایش تعداد اعضای شوراهاست | |
| مفاسد مالی | بروز فساد وزد وبندهای مالی وتبانی با پیمانکاران ومتصدیان امورمالی شهر توسط اعضای تازه وارد شوراهای شهر و روستا ممکن است ظهور پیدا کند | |
| جلوگیری از وحدت | با افزایش تعداد اعضای شوراها دامن زدن به اختلافات سیاسی ،قومی وبومی در مناطق مختلف را شاهد خواهیم بود | |
| ناکارامدی ناشی از آرای متضاد | ناکارآمدشدن مدیریت شهری به دلیل وجود تضاد سلیقه وتفکر اعضای شوراهایی که نسبت به ادوار گذشته بیشتر شده اند، آشکار خواهد شد و شهرداری نیز ضعفهای خود را به گردن سلیقه های متضاد اعضای شورا می اندازد. | |
| پراکندگی عملکرد | پرداختن به اموری که جزو وظایف ذاتی شوراها نیست وتالی ناپسند را به همراه دارد توسط اعضای فراوان شوراها انجام می شود. | |
| افزایش تبعیض در تصمیمات | انجام اقدامات تبعیض آمیز دراختصاص بودجه های عمرانی به نقاط مختلف شهروروستا که اعضای بیشتری از شوراها متعلق به آن محلاتند به وجود می آید | |
| نظارت گریزی | برخی از شهرداران از بروز اختلافات وتضادهای درونی شوراها سوءاستفاده می کنند و از نظارت دقیق می گریزند | |
| ضعف در تصویب مصوبات | طبق تجربه سه دوره اخیر، امکان تصویب برخی از مصوبات که با قوانین بالادستی و تخصصی کشور درتضاد است در شوراها افزایش می یابد |
هر چند نمی توان به طور قطعی اظهار کرد این استدلالات به چه میزان در زمینه عملکرد واقعی، تاثیرگذار است، ولی اظهار نظر چهره های مسئول درباره افزایش یا کاهش تعداد اعضای شوراها، به خوبی نشان می دهد در حوزه اجرایی نیز تفاوت دیدگاه ها بسیار زیاد است. در جدول زیر، اظهار نظر برخی از چهره ها و مسئولان درباره افزایش تعداد اعضای شورای شهر را می خوانید:
| نام | سمت/عنوان | موضع مقابل افزایش | خلاصه اظهار نظر |
| مهرداد لاهوتی | نماینده لنگرود | مخالف | افزایش تعداد اعضای شورای شهر بار مالی را برای شهرداری ها زیاد می کند و این مشکل بخصوص برای شهرداری های کوچک حادتر خواهد بود، مشکل دیگر این است که تنش را افزایش می دهد. |
| محمد جواد کولیوند | نماینده کرج و عضو کمیسیون شوراهای مجلس شورای اسلامی | موافق | شوراهای فعلی شوراهای شهرداریها هستند و با افزایش تعداد نمایندگان پارلمان های شهری شکل می گیرند.شوراها باید به حوزه های دیگری مانند بهداشت و درمان و فضای مدارس و مسائل فرهنگی ورود پیدا کنند. شوراها درقانون اساسی ارکان تصمیم گیری هستند و با اصلاح قانون باید به مصوبات شوراها احترام گذاشته شود و وزارت خانه هایی که به این قوانین بی توجه بودند باید به خودشان بیایند. |
| مهدی چمران | رئیس شورای شهر تهران | مخالف | از نظر خود شوراها اگر تعداد افزایش یابد بهتر است اما من شخصا با شرایط فعلی 15 نفر را ترجیح می‌دهم. |
| حسن بیادی | نائب رییس شورای شهر تهران | موافق | چاره مشکلات پایتخت مدیریت یکپارچه شهری است و با افزایش تعداد نمایندگان تهران می توان به این ایده نزدیک شد. افزایش تعداد اعضای شورا به جریان نظارت شورا بر شهرداری کمک می‌کند و تهران به جای 31 نماینده به 70 نماینده احتیاج دارد. |
| خسرو دانشجو | سخنگوی شورای شهر تهران | مخالف | شورای شهر با 15 نفر بهتر می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهداغلب اعضای فراکسیون شهری مجلس با اعضای شورای شهر تهران همعقیده بوده‌اند که باید تعداد اعضا ثابت بماند و حتی وعده داده‌اند که این موضوع در فراکسیون بررسی و اگر وقت اجازه دهد قانون اصلاح می شود. |
| مرتضی طلایی | رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران | موافق | با این تعداد جمعیت تهرانی ها به 70 نماینده نیاز دارند هرچند باید اختیارات شوراها نیز افزایش پیدا کند .در حال حاضر شورای شهر تهران شورای شهرداری است در حالیکه قانون جایگاه شوراها را جایگاه سیاست گذاری دانسته که استانداری و فرمانداری نیزبر اساس همیندقانون مکلف به تعامل با شوراها هستند.اگر اختیارات شوراها را به آنها واگذار کنند برای ادراه شهر نیاز به 70 نفر است اما با اختیارات فعلی می توان با همان 15 نفر هم تهران را اداره کرد . |
| محمدعلی نجفی | عضو شورای شهر تهران | مخالف | افزایش تعداد اعضای شورای شهر تهران باعث حل مشکل‌های تهران نمی شود و از سویی اداره شورای شهر با 31 نفر نیز بسیارامشکل است و این تعداد اعضا باعث ایجاد تداخل‌های زیادی بین شورا و شهرداری خواهد شد. اعضای شورا هر کدام سلیقه‌ها و گرایش‌های متفاوتی دارند. شهرداری می‌تواند خودش را با مجموعه مطالبات و خواسته‌های 15 نفر اعضای شورا تنظیم کند و نقطه بهینه‌ای را پیدا کند و بر اساس آن عمل کند اما وقتی تعداد دو برابر می‌شود پیداکردن آن نقطه بهینه خیلی سخت‌تر می شود. بزرگترین مشکل شورای شهر ناتوانی در نظارت بر شهرداری است که بعید است با 31 نفر شدن شورا نظارت بر کار شهرداری بیشتر شود. |
| سید محمد آقامیری | عضو شورای شهر ساری | موافق | افزایش تعداد اعضای شورای شهر در انتخابات آینده به مردم‌سالاری نزدیک‌تر است، چراکه در این صورت، صداهای متنوع‌تری شنیده می‌شود. |
این موضع گیری ها در حالی بیان می شود که در اصلاحات اخیر قانون شوراهای شهر و روستا، تعداد اعضای شورا در دوره چهارم به این صورت، تعیین شده است:
| جمعیت حوزه انتخابیه | اعضای اصلی | اعضای علی البدل | مجموع اعضا |
| تا 20 هزار نفر | 5 | 2 | 7 |
| 20 تا 50 هزار نفر | 7 | 3 | 10 |
| 50 تا 100 هزار نفر | 9 | 4 | 13 |
| 100 تا 200هزار نفر | 11 | 5 | 16 |
| 200 تا 500هزار نفر | 13 | 6 | 19 |
| 500 هزارتا یک میلیون نفر | 15 | 7 | 22 |
| یک تا دو میلیون نفر | 21 | 8 | 29 |
| بیش از دو میلیون نفر(کلانشهرها) | 25 | 10 | 35 |
| تهران | 31 | 12 | 43 |
با این افزایش ها، قطعا پیش بینی مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران و شورای عالی استانها، چندان دور از ذهن نیست که افزایش تعداد اعضای شوراهای شهر و روستا در دوره چهارم نسبت به دوره قبل، 70 درصد خواهد بود، یعنی در پایان خردادماه آینده، در ایران، بیش از 170 هزار نفر، ستاره عضویت در شورای شهر و روستای خود را به سینه خواهند زد.
4747
نظر شما