محمد درویش

 

    در بیست و هشمین روز از اسفندماه 1391، یعنی در واپسین لحظه‌ها از آخرین روز کاری سال، یک شوک دیگر بر پیکر نحیف طبیعت ایران وارد شد که البته به دلیل تعطیلات نوروزی، ابعاد ویرانگر این شوک تا چند روز آشکار نشد و متأسفانه هیچ بازتاب رسانه‌ای هم نیافت. ماجرا برمی‌گردد به آخرین مصوبه هیأت وزیران با عنوان: «تصویب نامه در خصوص تشکیل ستاد اجرایی استان به منظور اجرای مصوبات کارگروه توسعه بخش معدن در استان‌ها» که متن کامل آن در ویژه نامه شماره 558 روزنامه رسمی کشور منتشر شده و هم‌اکنون بر روی تارنمای روزنامه رسمی، قابل مشاهده است . همان طور که در بند ب از ماده 2 این مصوبه ملاحظه می‌شود، بهره‌برداری از محدوده‌های دارای پتانسیل معدنی در درون مناطق چهارگانه محیط زیست در راستای استفاده بهینه از ذخایر معدنی و راه‌اندازی معادن راکد در شمار وظایف ستاد اجرایی هر استان در حوزه فعالیت‌های معدنی قرار داده شده است. مفهوم ساده‌ی این عبارت طولانی و نه چندان ساده این است که از این پس، سازمان حفاظت محیط زیست از نظر قانونی نمی‌تواند سد راه فعالیت‌های معدنی، حتا در درون مناطق چهارگانه تحت حفاظت خود شود، چه رسد به این که بخواهد بر کیفیت این فعالیت‌ها در بیرون مناطق تحت حفاظت رسیدگی و نظارت کند. تأمل‌برانگیزتر آن که وقتی حتا مناطق چهارگانه در مورد فعالیت‌های معدنی از مصونیتی برخوردار نیستند، آشکار است که ادارات کل منابع طبیعی هم دیگر نمی‌توانند مانع فعالیت‌هایی مشابه در درون رویشگاه‌های جنگلی در شمال و غرب کشور شوند. این مسأله آشکارا نشان می‌دهد که مفاهیم یا قلمروهایی چون پارک ملّی، مناطق حفاظت شده، منطقه شکار ممنوع یا ذخیره‌گاه‌های جنگلی، اصولاً در نزد برنامه‌ریزان و کلان‌نگران در معاونت برنامه‌ریزی راهبردی ریاست جمهور و نیز اغلب اعضای کابینه‌ی دولت دهم محلی از توجه و ارزش ندارد و حال که چنین است، فلسفه‌ی وجودی سازمان حفاظت محیط زیست یا سازمان جنگل‌ها، مرتع و آبخیزداری کشور در چیست و چرا این دو نهادی که توانایی پاسداری از حوزه تحت امر خود را ندارند، باید همچنان به حیات خود ادامه داده و از بیت‌المال، سهم طلب کنند؟! به نظر می‌رسد آقایان در رودربایستی مانده‌اند، وگرنه بدشان نمی‌آمد تا فرمان انحلال نهادهای حامی طبیعت ایران را هم یکجا مانند سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور صادر کنند. نکته‌ی شگفت‌آور در مورد این مصوبه‌ی دقیقه‌ی 90 آن است که هرچند بسیاری از اصحاب رسانه و فعالین محیط زیست، متوجه تصویب آن نشدند، اما آنهایی که باید بدانند، دانسته و بلافاصله در نخستین روزهای کاری سال جدید، درخواست‌های‌شان را به برخی از ادارات کل محیط زیست در مناطق زاگرس‌نشین ارایه داده‌اند تا مورد بررسی قرار گرفته و تصویب شود!
    توجه آنهایی که با خوشبینی، می‌پندارند تصویب این مصوبه، یک اتفاق است و جریان یا اراده‌ای غالب برای کم‌رنگ‌کردن ملاحظات محیط زیستی در دولت وجود ندارد را جلب می‌کنم به مصوبه‌ی هشتم آذر 1388 شورای عالی حفاظت محیط زیست که در تصویب هفت منطقه‌ی حفاظت شده‌ی جدید، لحاظ شش شرط را الزامی کرد که نگارنده همان زمان از این مصوبه به عنوانیک قرارداد ترکمانچای جدید یاد کرد ! چرا که مطابق آن، مناطق حفاظت شده جدید، به شرطی پذیرفته می‌شوند و به سیاهه‌ی مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست افزوده می‌گردند که ادارات راه‌سازی بتوانند همچنان در آن جولان دهند؛ هر نوع رزمایش نظامی در آن برگزار گردد؛ نیازهای روستاها و شهرهای اطراف را برآورده سازد؛ طرح‌های گردشگری در آن ادامه یابد و از همه بامزه‌تر این که وزارت مسکن هم بتواند در آن نه فقط خانه‌سازی که شهرسازی کند! و حالا با تصویب‌نامه‌ی 28 اسفند 1391 هیأت وزیران، فعالیت‌های معدن‌کاوی هم در مناطق چهارگانه آزاد شد تا به دشواری بتوان فرقی بین مناطق تحت حفاظت سازمان با مناطق آزاد یافت. و اصلن مگر فرقی هم دارند؟ بیایید حال و روز آن اندک جانورانی را در درون این مناطق چهارگانه مجسم کنید که مثلاً در محدوده‌ی زون امن، باید انفجار ناشی از فعالیت‌های معدنی، بمب‌ها و موشک‌های ناشی از رزمایش‌ها و حرکت و سروصدای ماشین‌آلات بزرگ ساختمانی و راه‌سازی را تحمل کنند و در عین حال از امنیت جانی و روانی لازم برای بقای خویش بهره‌مند باشند! آیا خنده دار – بخوان گریه دار - نیست؟
جا دارد معاون جدید محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست، دکتر احمدعلی کیخا، نسبت به این مصوبه واکنشی سزاوارانه نشان دهد و ثابت کند که محیط زیست و طبیعت کشورش را بیشتر از صندلی ریاستش دوست دارد.
و البته من همچنان درشگفتم که چرا همه‌ی راه‌های توسعه باید به همین 10 درصد خاک کشور که ظاهراً حفاظت شده است یا هفت درصد خاک وطن که دارای رویشگاه طبیعی جنگلی است، ختم شود؟ یعنی در آن 140 میلیون هکتار دیگر کشور خبری نیست؟!


 

کد خبر 285805

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 4 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 19
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۱۴:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    41 0
    لطفا بیشتر امور زیست محیطی را پوشش خبری دهید
    • بدون نام IR ۱۹:۳۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
      19 0
      لطفا درمورد امضا قرارداد ترکمانچای واقعی با روسها که همان قرارداد معاوضه پلنگ نادر ایرانی با ببر سیری که به وفور در باغ وحش های جهان وجود دارد هم مطلب بنویسید.
  • نيما IR ۱۴:۴۳ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    41 1
    واقعا مايع تاسف است
  • بدون نام DE ۱۴:۴۴ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    30 1
    خیلی وقته که دارن کوه ها و زمین ها رو نابود می کنن. چیز جدیدی نیست
  • Arvand IR ۱۴:۴۹ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    26 2
    هردم از این باغ بری میرسد...
  • مجید IR ۱۷:۳۱ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    18 2
    امید وارم زودتر انتخابات برسه که لااقل از دست این کارها خلاص شیم
    • بدون نام IR ۱۴:۳۹ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
      10 1
      مگر قراره بعد انتخابات چی بشه؟
  • رامین IR ۱۹:۳۲ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    17 0
    قرار داد جدید معاوضه دو پلنگ ایرانی با دو ببر سیبری هم چند روز مانده به عید و در سکوت امضا شده لطفا در مورد معاوضه دو ببر سیبری با دو پلنگ ایرانی مطلب بنویسید. و اینکه ببر سیبری در باغ وحش های جهان بسیار است اما پلنگ اینطور نیست و اینکه دوستداران طبیعت برای دیدن پلنگ ایرانی باید فقط به ایران بیایند و در صورت انجام آن باید در آینده به جای نام پلنگ ایران ,پلنگ سیبری را تحمل کنیم. و در آخر : معمولا در ایران افرادی مسئول سازمان محیط زیست و سازمان میراث فرهنگی میشوند که کمترین علاقه و صلاحیت را برای اینکار دارند.
  • بدون نام IR ۲۱:۱۲ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۰
    28 0
    نمیدونم از ایران چه باقی خواهد ماند. خرابه ای بیش که نه هوای سالم دارد نه آب سالم و نه خاک سالم آنچه می ماند پول های گذاف در جیب یک عده ای
  • بدون نام IR ۰۷:۵۴ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    18 0
    بدتر واگذاری باغ ویلاهای چند هزار متری در کردستان است که چهره طبیعی این استان را دارد مخدوش می کند نمونه اش در خط جاده شهرهای استان وجود دارد که به منزله وصله ایی ناچسپ می خواهد محیط زیست منطقه را ببلعد
  • بدون نام IR ۰۸:۰۹ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    18 0
    نمیدانم از مصیبت مرگ منابع طبیعی که با دستهای نامهربان دولتمردان و بعضاً بی توجهی مردم صورت می گیرد به کدام دادگاه پناه ببرم؟؟
  • مسعود IR ۰۸:۱۶ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    19 0
    كم كم مراسم ترحيم محيط زيست ايران را هم بگيريم و خلاص !
  • بدون نام IR ۰۸:۵۷ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    14 0
    خدا بداد مان برسد.....
  • محمد درویش IR ۰۹:۰۵ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    28 0
    سلام و درود بر خوانندگان و کاربران عزیز خبرآن لاین که نسبت به این رخداد تلخ سزاوارانه واکنش نشان داده و می دهند. هیچ جای دنیا، تأکید می کنم که در هیچ جای دنیا، ارزشمندترین پاره های بوم سازگان (اکوسیستم) خود را یعنی زون امن در پارک های ملی و آثار ثبت طبیعی را اینگونه برای یک فعالیت معدنی به تاراج نمی برند و اگر امروز چنین اتفاقی رخ داده است، باید بپذیریم که این ناشی از بی تفاوتی و انفعال ما فعالان و دوستداران محیط زیست ایران است.
  • محمد درویش IR ۰۹:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۱
    23 0
    در ضمن در باره ماجرای تبادل ببر و پلنگ بهتر است کارشناسان حوزه علوم جانوری و تنوع زیستی اظهار نظر تخصصی تر ارایه کرده و مهر سکوت را بشکنند؛ نامدارانی چون هوشنگ ضیایی، بیژن دره شوری، هومن جوکار، اسماعیل کهرم و ...
  • بدون نام IR ۰۸:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۲
    15 0
    برای نسلهای آینده چه خواهد ماند؟؟؟ همه چیز را با بیرحمی تمام به تاراج میبرند حتی درختان بلوط را.........
    • بدون نام US ۱۵:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۵
      5 0
      والا برای ما هم چیزی نمونده . قطع بی رویه دختها ، از بین رفتن دریاچه ها و تالاب ها ، بیابانی شدن صحراهای دارای پوشش گیاهی ، شکار و بدبختانه شکنجه ی حیوانات معصوم و بی دفاع ، بی خردی سازمان محیط زیست و بی مبالاتی مردم و...
  • fazeleh IR ۰۹:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۴
    10 0
    و البته من همچنان درشگفتم که چرا همه‌ی راه‌های توسعه باید به همین 10 درصد خاک کشور که ظاهراً حفاظت شده است یا هفت درصد خاک وطن که دارای رویشگاه طبیعی جنگلی است، ختم شود؟ یعنی در آن 140 میلیون هکتار دیگر کشور خبری نیست؟!
  • سامره A1 ۱۵:۴۰ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۴
    9 0
    خدا به دادمون برسه،شاید این دست تصمیمات هم از نتایج تحریم ها باشه... وقتی تلاش برای سازندگی به نتیجه نمیرسه مدیران عزیز تخریب را اعمال میکنن تا کاری انجام شده باشه و بالاخره این حقوق های ناچیزحلال باشه