8 کاندیدای ریاست جمهوری این روزها در عرصه رقابت با یکدیگر قدم بر می دارند اما در یک نکته همگی اتفاق نظر دارند و آنهم کاهش وابستگی درآمدهای کشور به نفت است.
مساله ای که سالهاست مورد تاکید کارشناسان قرار گرفته اما امروز به دلیل اعمال تحریم نفتی علیه کشور و کاهش درآمدهای نفتی، کاندیداهای ریاست جمهوری سعی دارند تا با اعلام این سیاست به عنوان اولین قدم اقتصادی خود نظر مردم را به سیاست های خود جلب کنند. اما نکته ای که در این اظهارات وجود دارد افراط و تفریطی است که توسط هر کدام از کاندیداها در جهت بهره بردن از این شعار صورت می گیرد.
برخی از کاندیداها در خصوص کاهش وابستگی به نفت همان برداشتی را به مخاطب القاء می کنند که روزی معاون اول احمدی نژاد به مخاطبان انتقال داد. داوودی از نفت به عنوان ماده ای یاد کرد که بوی بد می دهد و این واژه را زمانی بکار برد که از وی در مورد شعارهای نفتی احمدی نژاد سوال شده بود. گویی در شرایط فعلی هم برخی از کاندیدای ریاست جمهوری، نفت و گاز را همان ماده بد بویی می دانند که تمام مشکلات اقتصادی کشور ناشی از آنها است.
شاید این نگاه تا حدودی درست باشد اما وجود این نگاه مطلق نگر در فردی که قراراست مدیریت کلان کشوری چون ایران را که دارنده اولین ذخایر نفت و گاز جهان است، برعهده بگیرد کمی غیرمنطقی است. البته هستند کاندیداهایی که با همان نگاه کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی در تلاشند تا این ماده بد بو را به یک کالای استراتژیک تبدیل کنند و با ابزار قدرت اول دارنده ذخایر نفت و گاز بازیگردان اصلی جهان شوند.
دراین بین نکته قابل تامل دیگر ارائه نامه هایی به نقل از صنعتگران و متخصصان نفتی است که در حمایت از یک کاندیدای خاص منتشر می شود. این نامه ها هیچگونه امضاء مشخصی ندارند و نام این صنعتگران و متخصصان اعلام نشده است.
اگرچه از گذشته های دور نفتی ها در انتخاب رییس دولت حضور جدی و تاثیرگذاری داشته اند اما امسال به نظر می رسد صنعتگران نفتی ترجیح داده اند از دور نظاره گر رقابت 8 کاندیدای ریاست جمهوری باشند تا جایی که تا پیش از این هر دوره انتخابات مردان نفتی جنوب بیانیه ای در حمایت از یک کاندید مشخص را منتشر می کردند اما امسال سکوت نفتی های جنوب تنها یک پیام دارد و آنهم اینکه صنعت نفت امروز نیازی به سیاسی کاری ندارد تنها مریضی است که به دنبال دارویی برای درمان است. مهم این نیست که دارو از چه شرکتی برای آنها ارسال می شود مهم آن است که هر چه زودتر این مریض شفا یابد.
اما نگاه برخی از کاندیدا به نفت این روزها باعث دلسردی بسیاری از صنعتگران نفتی شده چرا که از امروز مشخص است که نفت قراراست به گوشه ای رانده شود و یادمان برود که صنعت نفت ایران می تواند علاوه بر صادرات طلای سیاه نیروهای متخصصی را به جهان معرفی کند که خود ارزآوری بالایی برای کشور دارد.
این صنعت می تواند با صادرات کالا،خدمات و نیروی انسانی متخصص صنعت نفت ایران را به جهانیان بشناسد و یادمان بیاورد که متخصصان حفاری ایرانی به دلیل حفاری در سخت ترین میدان های جهان سرمایه هایی هستند که در صورت بهره برداری از این نعمت می توان صادرات نفت خام را به فراموشی سپرد و به صادرکننده نیروی انسانی متخصص به جهان بدل شد.
/31221
نظر شما