خانم وزیر، ریاست‌جمهوری را قربانی کرد

چند روز دیگر حضور بارک اوباما رئیس‌جمهوری ایالات متحده در قدرت یک‌ساله می‌شود. یک سالی که شکست‌ها و پیروزی‌های بسیاری را در خود جا داده است. در این میان برنده سیصد و شصت و پنج روز گذشته اما نه باراک اوباما است و نه دموکرات‌ها. این بار برگ برنده را خانمی در دست گرفته‌است که قرار بود یک‌روز جامه نخستین رئیس‌جمهوری زن ایالات متحده را بر تن کند. زنی که در مبارزه‌های درون حزبی بازی را به اوباما باخت اما در نهایت دست دوستی باراک را در دست گرفت تا پیروزی در آینده را تضمین کند . اکنون همه از هیلاری کلینتون سخن می‌گویند. وزیر امور خارجه ایالات متحده طبق پیش‌بینی‌های تا دو سال دیگر جای جو بایدن معاون اول اوباما را در کاخ سفید خواهد گرفت.

در سال 2016 اما او مهیا است تا به رویای قدیمی خود جامه عمل بپوشاند و نخستین رئیس‌جمهوری زن کشورش شود . شایعه قدرت‌گرفتن بیش از پیش هیلاری در حال حاضر همه نشریه‌ها و روزنامه‌های آمریکایی را پوشانده است. زنی که از همان نخستین روز شکست در مصاف با اوباما دورخیز برای احراز کرسی ریاست‌جمهوری ایالات متحده را آغاز کرد. هجده ماه پیش که خانم هیلاری در مصاف با رقیب دموکرات خود قافیه را باخت؛ هیچ‌کس گمان نمی‌کرد که هیلاری به قدرت بازگردد.

طبق پیش‌بینی‌ها هیلاری باید به سنا بازمی‌گشت و دوباره همان سناتور کارکشته‌ای می‌شد که پیش از انتخابات بود. هیچ‌کس نمی‌تواند منکر تنفری شود که کمپ انتخاباتی هیلاری از ستاد انتخاباتی باراک اوباما داشت . جمهوری‌خواهان اما از این ضعف کمال استفاده را کرده‌بودند. همه‌جا سخن از انشقاق در جبهه دموکرات‌ها بود. ستاره هیلاری کلینتون در وزارت‌امور خارجه در یک‌سال گذشته اما خوش درخشیده‌است. او خود را در جامه وزیر توانمندی فروبرده است که آبروی دستگاه دیپلماسی کشورش را در خارج خریده است.

همزمان با وجود آنکه بسیاری از تحلیل‌گران مسائل داخلی فلسطین پیش‌بینی می‌کردند که هیلاری و باراک برای همیشه دشمنان قسم‌خورده باقی بمانند؛ هیلاری برای نشان دادن تعهد خود به اوباما به او سوگند وفاداری خورد. بدین‌ترتیب با درایت هیلاری، توطئه دیگران برای تعمیق شکاف میان دموکرات‌ها به بن‌بست خورد .

 تنها جایی که هیلاری چندان به اوباما وفادار نمانده‌است در آمار و ارقام است .درست در شرایطی که محبوبیت اوباما روز به روز سیر نزولی خود را طی می‌کند؛ هیلاری بیش از رئیس‌جمهوری قلب هموطنانش را از آن خود کرده‌است . در ماه اکتبر موسسه گالوپ در نظر‌سنجی جامع نشان داد که محبوبیت خانم هیلاری به 62 درصد رسیده است. مجله تایم هم ماه گذشته عکس روی جلد خود را به خانم هیلاری اختصاص داده و تیتر آن را اینگونه انتخاب کرد: دولت هیلاری.
اکنون درسرتاسر آمریکا همگان هیلاری کلینتون زا " زن پولادین " می‌خوانند. برخی اعتقاد دارند که نخستین سال حضور هیلاری کلینتون در قدرت در واقع صرف مرهم گذاشتن بر زخم‌های ناشی از عدم راه‌یابی او به کاخ سفید شد. هیلاری اکنون رئیس‌جمهورنیست اما همواره به همگان نشان داده است که از دو چیز نمی‌تواند چشم‌پوشی کند: تاثیر‌گذاری بر دیگران و قدرت.

درست همان‌گونه که سفرهای باراک اوباما به شرق و غرب توجه رسانه‌ها را به خود جلب می‌کند؛سفرهای هیلاری هم موج وسیعی در رسانه‌های بین المللی به راه می‌اندازد . اگر اوباما رئیس‌جمهوری خاص است، وزیر امور خارجه کابینه‌اش هم چیزی از یک چهره خاص کم ندارد . همزمانی شهرت هر دو نفر در کنار هم است که در برخی از حوزه‌های سیاست خارجی آقای اوباما را موفق جلوه داده است. تعهد هر دو نفر به توقف کامل فعالیت‌های زندان گوآنتانامو و منع شکنجه زندانیان از جمله مورادی بود که تحسین بین‌المللی را برانگیخت.

در عرصه سیاست خارجی میل هیلاری و اوباما به تعامل به جای تقابل، دستگاه دیپلماسی را در مسیر جدیدی قرار داده‌است . هشت‌سال تمام کارمندان این وزارتخانه باید به راهکارهای تقابل می‌اندیشیدند و حالا ورق به سمت تعامل و توسل به دیپلماسی بازگشته‌است. ایالات متحده حتی از طرح جنجالی بوش برای احداث سامانه دفاع موشکی در اروپا شرقی هم عقب‌کشیده‌است .

هیلاری در سفرهای خود به آفریقا،اروپا و خاورمیانه همواره به زبانی از دیپلماسی متوسل شد که در نهایت چهره‌ای متفاوت از آمریکا را نشان داد . در پاکستان هیلاری به تنهائی با بسیاری از ژنرال‌های ارتش دیدار کرده و البته از دیدار با خبرنگاران هم نگذشت . بسیاری از تحلیل‌گران بین‌الملی بر این باورند که همین تغییر در لحن صاحبان دستگاه دیپلماسی به خودی خود برای بهبود چهره منفور ایالات متحده در سطح جهانی خوب است.

پس از راه‌یابی هیلاری به کابیه اوباما بسیاری از جریان‌های فمینیستی که خواهان راه‌یابی او به کاخ سفید هم بودند، انتظار کشیدن برای کمک او به خود را آغاز کردند . در نهایت اما توجه بیش از اندازه هیلاری به مسائل بین‌المللی باب انتقاد زنان بر او را باز کرد . بسیاری از منتقدان او ادعا می‌کنند که خانم وزیر غالب وقت خود را در هواپیما می‌گذراند و سخنرانی‌های پرشور او هیچ‌گونه جنبه عملی ندارد . علاوه بر این موضع‌گیری‌ها مغرضانه هیلاری در خصوص مسائلی مانند حقوق بشر در چین او را هدف انتقادهای داخلی وخارجی قرار داده است .

در خصوص افغانستان اما این خلف وعده بیش از پیش عینیت دارد. اوباما با وعده پایین کشیدن کرکره جنگ در عراق و تعهد به افغانستان به روی کار آمد. هیچ‌کدام از طرفداران او گمان نمی‌کردند که روزی فرا برسد که باراک حتی وعده‌های شیرین پیشین را فراموش کرده و بر تعداد نیروهای خود در افغانستان هم بیفزاید. در واشنگتن همه و همه هیلاری کلینتون را وزیری می‌دانند که بر تمامی پرونده‌های دستگاه دیپلماسی مانند کره‌شمالی؛ایران و افغانستان اشراف دارد. وزارت امور خارجه همواره در دستگاه سیاسی ایالات متحده نقش کلیدی را ایفا کرده است. از باراک اوباما تا رابرت گیبس سخنگو کاخ سفید و جوبایدن همه و همه حرکات خانم وزیر را زیر نظر دارند .

در این میانه هیلاری به راحتی از پس همه این نگاه‌های موشکافانه بر‌آمده‌است.هیلاری به راحتی یک بازی تیمی را برای اوباما هدایت کرده‌است . هیلاری از سایه همسر خود بیل‌کلینتون رئیس‌جمهوری سابق ایالات متحده خارج شده‌است . زمانی که در یکی از سفرهای خارجی هیلاری خبرنگاری از او پرسید: نظر بیل‌کلینتون در خصوص این موضع چیست؟ خانم هیلاری سینه را سپر کرده و به صراحت گفت: من وزیر امور خارجه ایالات متحده هستم و نه بیل کلینتون.

بسیاری از تحلیل‌گران مسائل داخلی ایالات متحده با توجه به اشراف کامل هیلاری به مسائل قضایی پیش‌بینی می‌کنند که اوباما روزی او را به عنوان قاضی‌القضات کشورش منصوب کند .خانمی که ریاست دیوان عالی ایالات متحده را در دست بگیرد.

گاردین سیزدهم دسامبر / ترجمه : سارا معصومی