رسانه ملی و معضلی به نام شجریان

 و در یک انتخابات عملکرد مردم را زیر سئوال برده و در انتخاباتی دیگر مردم را تحسین کرده. بدون شک اگر معاون محترم سیما این توضیحات را ارائه نمی فرمودند همه ما سعی می کردیم دلایل نسبتا معقولی برای رفتار صداوسیما پیدا کنیم اما رسانه ملی و پاسخگو، خود در مقام پاسخگویی برآمد و همه پنبه هارا رشته کرد. پس ما هم مجبوریم  ناپرهیزی کنیم وبعضی از مسائل را با یکدیگر خلط کنیم و حواشی ای به وجود آوریم.خداراچه دیدید شاید از دل این حواشی  چیزی هم دستگیر اهل انصاف شد. اگر معاون محترم صداوسیما حقیقتا معتقد است آقای شجریان هنرمند است این را هم باید بداند و بپذیرد که یک هنرمند لزوما کارمند صداوسیما نیست که رفتار و کردارش بر طبق موازین و بخشامه های آن سازمان باشد. از یک هنرمند ممکن است کارهایی سر بزند که خلط مسائل و حاشیه به وجود آوردن در مقابل آن هیچ  باشد اما آیا این بدان معناست  که هرگاه رفتاری خلاف میل ما از یک هنرمند سر زد مردم را از اثر هنری آن هنرمند محروم کنیم؟ مگر گروکشی است؟ اگر این رسانه حقیقتا رسانه ملی است حق ندارد به این بهانه های واهی مردم را از صدای هنرمندی که تمامی جهان اورا به عنوان نماد موسیقی ملی ایران می شناسد محروم کند. تازه گیرم آقای شجریان چنین کرده است که معاون محترم می فرمایند مگر همین رسانه ملی ما کم حاشیه به وجود آورده است و مسائل را با یکدیگر خلط کرده؟ کدام مرجع باید به خبط و خطاهای رسانه ملی رسیدگی کند؟ گفته اند همه ما باید به نظام جمهوری اسلامی افتخار کنیم. من معنی این "باید" را نمی فهمم. هر نظامی اگر برپایه عدل و انصاف رفتار کند مردمی که در سایه آن نظام زندگی می کنند به آن نظام افتخار خواهند کرد و برای احساس افتخار هیچ نیازی به توصیه این و آن هم ندارند اما در آن نظام مطلوب هم کسی حق ندارد به دیگران و به ویژه به یک هنرمند بگوید باید به این نظام افتخار کنی. مگردر همین انتخابات اخیر رهبر انقلاب نفرمود حتی کسانی که نظام را قبول ندارند برای سربلندی کشور در انتخابات شرکت کنند. یعنی می توان با نظام میانه چندانی نداشت و به آن هم افتخار نکرد اما ایران را دوست داشت. مگر صداوسیما برای پخش آثار همه هنرمندان از آنان می پرسد که به نظام افتخار می کنند یا نه؟ مثلا برای پخش "باشو غریبه کوچک" از آقای بیضایی استعلام فرموده اند که به نظام افتخار می کند یا نه؟ یا وقتی شعر اخوان یا شاملو را از رادیو پخش می کنند مطمئنند که آن ها در زمان حیاتشان به نظام جمهوری اسلامی افتخار می کردند؟ اما آخرین جرمی که برای آقای شجریان ذکر کرده اند تا جایی که من می دانم یک جورهایی اتهام رسمی است و اگر همه چیز در این ملک برقرار و قاعده و سامان بود آقای شجریان می توانست از ایشان شکایت کند. آقای شجریان کی و کجا عملکرد مردم را تایید و یا تکذیب کرده؟ اعتراض به ادبیات خاص یک سیاستمدار معنایش نه تایید مردم است و نه تکذیب آن ها. می توان با آقای شجریان و مواضع ایشان مخالف بود. هیچ ایرادی هم ندارد. اتفاقا در یک فضای سالم و خالی از سوء تفاهم و سیاست زدگی در باره آقای شجریان حرف های بسیاری را می توان مطرح کرد اما در چنین اوضاع و احوالی که دوغ و دوشاب بدجوری درهم آمیخته شده اند اول باید تکلیف خیلی چیزها مشخص شود. واما کلام آخر: آقای معاون محترم صدا و سیما! عده قابل توجهی از مردم پس از سال ها کمی حالشان خوش شده است. شما بهتر از هر کسی علت ناخوشی سال های اخیر و هم چنین علت خوشی این روزهای آن هارا می دانید. آن ها مردمان ساده دل و قانعی هستند. همین که شما یک مسابقه والیبال را بدون آن که خیلی روی اعصاب آن ها راه بروید پخش می کنید خوشحال می شوند. همین که شما به سیاستمدار محبوبشان انگ جاسوسی و خیانت نزنید از شما سپاسگزارند. همین که به هنگام افطار صدای خوش بشنوند خیلی از مصائب دوروبرشان را فراموش می کنند. وقتی بروند سراغ اینترنت و ببینند سایت لغت نامه دهخدا فیلتر نشده ذوق می کنند. به خدا این مردم صبور و قانع و شریف نعمتی هستند بس گران بها. قدر آن هارا بدانید. به قول آقای مهاجری کاش شجریان وهابی بود. اصلا شما فرض کنید شجریان وهابی است. مگر شما صدای یک قاری وهابی را پخش نمی کنید؟ مگر برای پخش صدای او به عقاید ضد شیعی اش توجه می کنید؟ مگر صدا و سیمای جمهوری اسلامی از بشار اسد و عملکرد او دفاع نمی کند؟ مگر بشار اسد همین چند روز پیش علیه اسلام سیاسی که جمهوری اسلامی  یکی از مدافعان آن است سخن نگفت؟ مگر نگفت اسلام سیاسی با طبیعت بشر ناسازگار است. خب، با همان توجیه ربنای شجریان را هم پخش کنید. نمی توانید؟ ایرادی ندارد، بگویید نمی توانید. ما هم سعی می کنیم معذوریت های شما را درک کنیم اما شما را به خدا این دلایل عجیب و غریب را نیاورید چرا که در این صورت ما را مجبور می کنید برویم جلوی آینه و هی خودمان را برانداز کنیم و ببینیم چه عیب و ایرادی در خلقت ما مشاهده فرموده اید که فکر کرده اید حرف هایتان ما را  مجاب می کند.